Woord vooraf van Martien Baars. Winschoten organiseerde in 1995 twee zaken voor het eerst: het 9e wereldkampioenschap 100 km en het 1e Nederlands kampioenschap 100 km. Het was dan ook frappant dat dit artikel hieronder twee maal in de ‘krantenbak’ van Hinrick Klugkist voorkwam, eenmaal onder de kop ‘Nunes blijft slechts anderhalve minuut onder het wereldrecord’ en nog eens als ‘Van Rotterdam nationaal kampioen’. De auteur is helaas onbekend want hij of zij schreef het als algemeen stuk voor het ANP, en het artikel zal dan in meerdere kranten onder verschillende koppen hebben gestaan.
{i}De puzzel van de auteur was al binnen een paar uur na plaatsing opgelost: Ton Smeets opperde dat dat Wim van Hemert geweest kon zijn, en op een emailtje naar Van Hemert kwam meteen een bevestiging. Het ANP-stuk over de RUN 96, dat volgende week verschijnt, had hij echter niet geschreven want toen zat hij al in de VUT. Wellicht dat de betreffende auteur dit toevallig leest en zich alsnog bekend maakt bij redactie@ultraned.org?{ei}
{i}De Volkskrant, maandag 18-09-1995, pagina 21 (Sectie Sport){ei}
{b}Nunes blijft slechts anderhalve minuut onder het wereldrecord
Van Rotterdam nationaal kampioen{eb}
WINSCHOTEN (ANP) – Masochisme of het aftasten van het menselijk prestatievermogen? Dat zal menigeen zich zich zaterdag in Winschoten bij het officieuze wereldkampioenschap 100 kilometer hardlopen hebben afgevraagd. Tot de conclusie zelfpijniging zal de toeschouwer gekomen zijn, voor de ultraloper geldt het aftasten van de eigen mogelijkheden. De Braziliaan Valmir Nunes en de Amerikaanse Ann Trason waren de snelsten in het noorden van Groningen. Nunes, die na ruim dertig kilometer op kop was gekomen en lange tijd gezelschap had van de Rus Alexej Volgin leek op het vlakke parcours op weg naar verbetering van het officieuze wereldrecord, dat de Belg Jean- Paul Praet ruim twee jaar geleden in Winschoten met 6.16.41 vestigde. Nunes slaagde niet. Met 6.18.09 liep hij wel de beste tijd van het jaar. De Braziliaan werd vier jaar geleden in het Italiaanse Faenza ook al officieus wereldkampioen. In de daarop volgende drie World Challenges haalde de 31-jarige atleet uit Santos de finish niet.
Ann Trason haalt voor honderd kilometer hardlopen haar neus op. De 35-jarige Amerikaanse uit Kensington in Californië heeft een hekel aan het hardlopen op de weg. Zij test zich liever in de in haar land populaire trail-runs over 50 en 100 mijl (80 tot ruim 160 kilometer), wedstrijden over ongebaand terrein. De Amerikaanse is in die wedstrijden zo sterk geworden dat honderd kilometer op de weg een ommetje voor haar is. Op het vlakke traject in Winschoten, dat voor het twintigste jaar een ultra-loop binnen de grenzen had en daarmee in het “wereldje” een grote faam heeft opgebouwd, noteerde Trason 7.00.47. Zij verbeterde daarmee het op haar naam staande wereldrecord met bijna negen minuten. Slechts negentien van de ruim 300 mannen bleven haar voor. Trason werd door de concurrentie geen moment bedreigd. Waar Nunes lange tijd gezelschap had van de Rus Volgin was Trason vanaf de start alleen. Haar naaste concurrente, de Zuidafrikaanse Helena Joubert kwam 31 minuten later uit de ingevallen duisternis de hel verlichte hal van De Klinker binnen.
Gerrit van Rotterdam werd in Winschoten de eerste officiële* kampioen van Nederland op de 100 kilometer. Waar de Internationale Amateur Atletiek Federatie (IAAF) nog wat voorzichtig is met het predikaat wereldkampioenschap – in 2000 wordt het eerste officiële in Winschoten gehouden – stelde de KNAU de eerste kampioenschapsmedailles beschikbaar. Van Rotterdam, een 40-jarige bankemployé uit Gouda, liep zijn tweede 100 kilometer. Na als voetballer actief te zijn geweest, begon hij twaalf jaar geleden met hardlopen. “Ik ben gewoon naar dit soort lange wedstrijden toegegroeid. Dit was mijn tweede honderd. Een jaar geleden in Torhout in België was het lichamelijk erg zwaar. Nu had ik geestelijk meer moeite. Dat veranderde tegen het einde. Dan kan je het overzien”, aldus de opmerkelijk fitte loper. Van Rotterdam bewees dat door de tweede helft van de wedstrijd, ondanks de toeslaande vermoeienissen slechts twee minuten langzamer af te leggen dan de eerste. (ANP)
———–
* Aanvulling van Martien Baars: dat eerste NK 100 km van 1995 telde drie klassen: Msenioren, M40 en M50. Bij de senioren werd Hans Pleijster uit Hoofddorp eerste in 7.48.59, en Gerrit van Rotterdam had bij de M40 ingeschreven, dus werd eigenlijk M40 kampioen. Maar zijn prachtige eindtijd van 6.57.40 was kennelijk zo overdonderend dat hij door de pers als de eerste Nederlands Kampioen werd beschouwd. En terecht. Ook Wim Epskamp (M40) was nog sneller dan plaatsgenoot Pleijster, want hij finishte in 7.25.43 als 2e Nederlander. En bij de M50 werd Wil van der Lee als 65(!)-jarige Nederlands Kampioen, in een nieuwe wereldbesttijd van 8.07.22. Als er weer eens een 100 km lijstje gepubliceerd wordt van Gerard Stenger, Heinz Klatt, Ton Smeets, of Andy Milroy, of weet ik wie, dan is die prestatie van Van der Lee nog steeds de beste wereldtijd over 100 km voor de categorie M65.
Een jaar later in 1996 bij het tweede NK 100 km speelde diezelfde situatie tussen senioren en veteranen weer, maar hadden de officials (en daardoor de pers?) al meer moeite met de kampioenschapsmaterie. Gerrit van Rotterdam (M40) was weer de snelste met 6.53.39 (!), Wim Epskamp (M40) was weer als 2e bij de finish in 7.07.58, en pas nummer drie, Dirk Westerduin, was met 7.19.47 de snelste senior. Maar werd toen wel als zijnde DE Nederlands Kampioen gehuldigd. Zie het verslag van de RUN 96 volgende week.