Het was warm in Winschoten. Wie erop gerekend had dat de weersvoorspelling uit zou komen kwam bedrogen uit. De beloofde afkoeling en regenbuien bleven uit. Pas om 20.45 uur begon het te regenen maar toen was het dan ook meteen een tropische regenbui die losbrak waarbij alles wat door de putdeksel heen kon het riool in gespoeld werd.
Voor het eerst stond er een Nederlands vrouwenteam aan de start van een internationaal kampioenschap. Het team bestond uit zes atletes waarvan er twee debuteerden op de 100 km: Lydia Doornbos en Joke Keuning. De andere vier hadden al één of meerdere keren met succes deze afstand afgelegd: Ria Buiten, Janneke Cazemier, Lies Heijnen en Prisca Vis.
Als meest ervaren 100 km loopster liep Ria Buiten tot 40 km rondetijden van rond de 55 minuten en wekte ze de indruk het makkelijk vol te kunnen houden. Na 40 km kreeg ze echter te kampen met maagproblemen. Niet voor het eerst in Winschoten (al valt Winschoten waarschijnlijk niets te verwijten). Het noopte haar na 50 km te stoppen.
Prisca Vis begon voortvarend met een rondje van 50.30. Na 40 à 50 km lichtvoetig en iedereen vriendelijk groetend, gelopen te hebben kreeg ze het snel moeilijker. Zo moeilijk zelfs dat ze genoodzaakt was na 60 km de strijd te staken.
Lies Heijnen liep vanaf het begin niet lekker en elke ronde die ze liep zakte het tempo op een kleine opleving na in de 6e ronde. Hier was duidelijk sprake van een lijdensweg maar ze liep toch door tot vlak voor het 90 km punt waar ze gedesillusioneerd uitstapte. Een goede voorbereiding is geen garantie voor een goede tijd . Zeker niet als, zoals achteraf bleek, je een virus onder de leden hebt.
Op het moment dat Lies moest stoppen stond inmiddels wel vast dat er drie vrouwen zouden finishen.
Janneke Cazemier hield haar tempo goed vast tot het 60 km punt. Het dipje waar ze tussen de 60 en 70 km in verzeilde leek niet ernstig. Maar daar waar zij er normaal gesproken wel weer overheen komt bleef het herstel deze keer uit. Hoewel zij het erg zwaar kreeg kon zij het verval beperkt houden. Zozeer zelfs dat ze nog net binnen haar persoonlijk beste prestatie finishte in 10.56.46. Gezien de omstandigheden een knappe prestatie waarmee ze als 15e eindigde in haar categorie (V40).
Lydia Doornbos liep tot 70 km een zeer constant tempo. Ze passeerde ronde na ronde met een lach op haar gezicht en oogde ontspannen. Misselijkheid verstoorde echter haar tred na 70 km waardoor ze de laatste ronden veel tijd verloor. Pas in de laatste ronde ging het weer wat beter en kon zij weer enigszins versnellen. Op je 26e debuteren in Winschoten tijdens een wereldkampioenschap en dan 11e worden in je categorie met een tijd van 10.50.42. Dat moet tot tevredenheid stemmen en biedt perspectief voor een mooie carrière.
Joke Keuning had in Stein begin maart 2004 het Nederlands record op de 6 uur verbeterd. Maar omdat deze voormalige topper op de triatlon nog nooit een 100 km had uitgelopen (ooit had ze de helft van de RUN 93 gelopen) en door blessures niet overmatig veel kilometers had kunnen trainen, waarvan dan nog een belangrijk deel op zachte ondergrond, waren de verwachtingen niet al te hoog gespannen. De ineenstorting bleef echter uit. Sterker nog, het verval was minimaal en op een paar pijnlijke kuiten na bleef zij zich opmerkelijk fit voelen. Zij finishte in de meer dan uitstekende tijd van 9.22.23 en behaalde daarmee een 9e plaats in haar categorie (V40) en was tevens verreweg de beste Nederlandse. Dit belooft nog veel voor de toekomst.
Het Nederlandse vrouwenteam eindigde in het landenklassement op de 11e plaats. Er waren uiteindelijk 14 teams gestart waarvan er 12 met minstens drie vrouwen de finish passeerden.
Het mannenteam bestond evenals het vrouwenteam uit 6 atleten. Op de wedstrijddag meldde Edward de Ruiter zich echter ziek. Koorts en keelpijn. Het laatste openbaarde zich al tijdens de vlaggenparade en pasta party op de vrijdag ervoor. Een forse tegenvaller voor hemzelf maar ook voor het team dat verder bestond uit: Wim Epskamp, Tom Hendriks, Edwin van der Loop, Veron Lust en debutant Math Roberts.
Edwin van der Loop had een bewogen half jaar achter de rug. Dit en het warme weer eiste zijn tol na
40 km. Per ronde werd het zwaarder en zwaarder. Desondanks wist Edwin het verlies beperkt te houden. De enige senior in de ploeg eindigde op een 35e plaats in zijn categorie in de, gezien de omstandigheden, goede tijd van 8.20.22.
Tom Hendriks kwam niet geheel fit in Winschoten aan. Drukke werkzaamheden in combinatie met de voorbereiding op de Run hadden de weerstand ondermijnd. De eerste 6 ronden gingen opmerkelijk gemakkelijk en gelijkmatig. Pas na 60 km was er sprake van een licht verval. Na een moeilijke laatste ronde passeerde hij de finish in de uitstekende tijd van 8.17.57 hetgeen hem een fraaie 5e plaats opleverde in zijn categorie (M45).
Math Roberts maakte na een aantal goede 6 uurs lopen zijn debuut op de 100 km. Hij deed dit met verve. Een beheerste start werd gevolgd door een gelijkmatig gelopen race. Alleen in de 8e en 10e ronde moest hij een aantal minuten prijsgeven. Met zijn tijd van 8.10.32 bewees hij een aanwinst te zijn voor de ploeg. In zijn categorie (M40) werd hij als 17e geklasseerd.
Wim Epskamp had zich nauwelijks kunnen voorbereiden vanwege een blessure. Maar ja, Winschoten kan niet zonder Wim en andersom. Dus toch gestart. Het bleek opnieuw dat Wim als geen ander zijn mogelijkheden goed weet in te schatten. In een uitermate vlak gelopen wedstrijd finishte hij in 8.08.05 waarmee hij 2e (!) werd in zijn categorie (M50).
De voorbereiding en beleving van Veron Lust zijn zeker niet standaard (en zou ik zeker niet tot standaard willen verheffen) maar zijn prestaties varen er wel bij. Hij liep ondanks (of misschien wel dankzij?) de warmte lange tijd op het schema van zijn persoonlijk beste tijd. Maar voor een verbetering van zijn pr was een versnelling in de laatste ronde noodzakelijk. Dreigende kramp dwongen hem echter het tempo te laten zakken. Een fraaie 7.30.00 was zijn eindtijd en een 8e plaats in zijn categorie (M40). Daarnaast was hij met ruime voorsprong de snelste Nederlander.
Het Nederlandse mannenteam eindigde in het landenklassement op een verrassende 6e plaats. Er waren 25 teams van start gegaan waarvan er uiteindelijk 16 geklasseerd werden.
We kunnen met tevredenheid op het evenement terugkijken. Voor het eerst een vrouwenteam aan de start dat een verdienstelijke 11e plaats behaalde, een mannenteam dat wederom een fraai resultaat boekte in het landenklassement (6e) en in beide teams een aantal debutanten met veelbelovende prestaties.
Daarnaast was de sfeer in de teams opperbest. De aanwezige persoonlijke begeleiders van de atleten alsmede de aan de teams toegevoegde begeleiders Ben Mol en Nico Plantinga verzorgden de atleten op prima wijze en droegen zo hun steentje bij aan de prestaties.
Met vriendelijke groet,
Gerrit van Rotterdam