Het lange tweede deel van een artikel over de organisatorische historie van De Zestig van Texel is donderdag 24 maart verschenen op deHardloopkrant:
http://www.dehardloopkrant.com/artikel22.php
Met daarin een aantal uitspraken waarvan die over het beheersen van het maximum aantal deelnemers aan de 60 km de meest opmerkelijke is:
{i}Piet Bakelaar: “Ook al zijn we niet superbekend, de mondelinge reclame levert elke twee jaar steeds weer meer nieuwe 60 km lopers. Prachtig, maar hoe we die groeiende 60 km animo kunnen combineren met een deelname-limiet, moeten we in de evaluatie van deze editie meteen gaan bespreken.” Een gedachte die al werd geopperd is om ultra-debutanten domweg de inschrijving voor de 60 km Texel te weigeren en ze te verplichten eerst aan een Zes Uren mee te doen. Een zware punt-tot-punt loop als Texel is niet ideaal voor een debuut, en een Zes Uur heeft betere omstandigheden om te testen of men al lichamelijk en geestelijk rijp is voor afstanden voorbij de marathon. Invoering van een toelatingseis op Texel zou de deelname aan Zes Uren – elk jaar staan er zo’n 9 à 10 op de Nederlandse ultrakalender – merkbaar kunnen stimuleren. Net als bij de huidige tweedeling in de ‘normale’ lopen in Nederland en buitenland, worden de bekende, grote lopen in ultraland steeds groter, en stagneert of vermindert de deelname aan de kleinere lopen.{ei}
De behoefte van Texel om niet nog groter te worden blijkt ook uit deze passage:
{i}Bestaan er voorzichtige plannen om misschien ooit Texel te kandideren bij de KNAU voor een kampioenschap 100 km? Albert Hoven: “Intern hebben we daar wel eens over gediscussieerd. Los van de grote hoeveelheid extra werk zou je waarschijnlijk de mooie stukken strand uit het parcours moeten halen en dan doe je onze ‘klassieker’ eigenlijk geen recht meer. Bovendien: het succes van bijvoorbeeld de EK’s en WK’s 100 km van de RUN in Winschoten is mede gebaseerd op de gastvrijheid van vele gezinnen aldaar die belangeloos buitenlandse lopers huisvesten. Op toeristisch Texel is zo’n gastgezinnen-circuit lastig op te bouwen vanwege onze traditie van commercieel logies. Kortom, we hebben geen ambitie om met collega-ultralopen te gaan concurreren om de organisatie van die kampioenschappen.”{ei}
En over de favorieten op Tweede Paasdag 2005 wordt gemeld:
{i}Sneeuw en griep hebben de trainingsschema’s van heel wat ultralopers de afgelopen weken in de war gestuurd. Van de 28 lopers die zich voor de 120 km hadden aangemeld, is er 1 helemaal afgehaakt en hebben zich er liefst 5 laten overzetten naar de 60 km. Er is een stel duidelijke favorieten mits ze in goede conditie aan de klus kunnen beginnen: op de 120 km Wim-Bart Knol (winnaar 2003) en de Duitse Anke Drescher (winnares 1997, 1999), en op de 60 km de Belgen Marc Papanikitas en Inez Jacquemart (winnares 2003).
De snelle Marc wordt gecoacht door Jan Vandendriessche en rijgt de laatste twee jaar de ene zege op marathon of ultraloop aan de andere. Hij had zich voorgenomen om op Texel het parcoursrecord van Gerrit van Rotterdam aan te gaan vallen. Keelpijn verprutste zijn Zes Uren van Stein en mondde uit in griep, dus wellicht zal hij zijn aspiraties bij moeten stellen. Bovendien debuteert hij op Texel en is geen echte strandloper, dus ‘oude rotten’ als de winnaars Edward de Ruiter (1997) en Veron Lust (2001, 2003) zijn niet kansloos.{ei}
Lees het complete artikel op http://www.dehardloopkrant.com