Met eenvoudige middelen een zeer leuke en uitdagende ultraloop organiseren? Het kan.
Ton Smeets organiseerde op 6 mei j.l. een 50 KM op de Sint Pietersberg naar aanleiding van zijn 50 ste verjaardag.
Een natuurloop moest het worden en dat werd het ook.
Ondanks de nadrukkelijke aanwezigheid van de ENCI waande je,je soms in een groot woud met nauwelijks menselijke aanwezigheid. Nou ja…bijna.
Met 8 rondjes van 5,5 KM,een inloop van 3 KM,een uitloop van 3KM,1600 hoogtemeters in totaal en even zoveel meters omlaag, kiezelpaden, boomwortels, stenen,omgevallen bomen, klei, sompige paden, een zeer fijne bijkans vermolmde trap en uitgesleten paden om lekker op af te dalen. Kortom,gewoon dikke pret.
Een lekker zonnetje,een vochtig bos vanwege de regen van de nacht ervoor.
Een goede verzorging onderweg voor ongeveer 20 bekende ultrakoppen en toch gemopper onderweg. Hoe zat dat nou?
Ton had de route aangegeven met zwarte pijlen op een witte ondergrond met een groen randje hier en daar ondersteunend door een rood vierkantje op een witte ondergrond met een rood randje,Ze hingen overal waar nodig was en wat gebeurde er?…Allerlei mensen liepen verkeerd! Okee,er was een punt vlak voor de laatste stukken afdalingen van elke ronde, die wat problemen gaf. De aanwijzingen vielen op de groene ondergrond van de omringende bomen niet direct op, maar voor de rest leek het mij wel duidelijk, zeker na twee rondjes.
Diegene die in Duitsland of België wel eens aan een natuurloop hebben meegedaan weten dat de aanwijzingen op het parcours vaak gering maar afdoende zijn, alhoewel er altijd uitzonderingen zijn. Als je even niet oplet loop je verkeerd en mag je extra meters gaan maken. Het is een bekend gegeven, maar leidt telkens tot verrassingen als… je niet goed oplet.
Natuurlopen vergen per definitie extra concentratie en oriëntatie, een weten hoe met de omstandigheden om te gaan met een extra dosis positieve instelling.
Verkeerd lopen is niet erg, het terug vinden de route juist een kick. Of heb ik het mis?
Als je de hele tijd naar je voeten loopt te kijken,of je verliest je concentratie of je hebt problemen met je oriëntatie om wat voor redenen dan ook,dan raak je de weg kwijt.
Een bekend gegeven wat altijd weer tot verrassingen lijdt,maar ja we zijn mensen en ondanks dat we al onze ervaringen in de strijd gooien blijven we kwetsbaar.
En toch was het leuk. En toch heb ik genoten. En toch ga ik dit vaker doen.
Ton en Margriet, nog bedankt voor alles, inclusief de warme douche en de pasta en ik hoop dat jullie dit nog eens overdoen de komende jaren.
Herman Euverman.