We worden ouder! 5 juni 2005 trad ik toe tot het leger der Veteranen I. Donderdag 4 mei 2006 trad Ton Smeets toe tot het leger der Veteranen II. Velen kennen Ton voornamelijk als organisator van marathon- en ultralopen en als uitgever van Marathon Plus. Zij, die al wat langer in de loperij aktief zijn, hebben Ton ook meegemaakt als verdienstelijk marathon- en ultraloper. Niet alleen bracht hij als 2de Nederlander ooit de Spartathlon tot een goed einde, ook zijn persoonlijke records op de marathon, de 100 km en de 24 uursloop liegen er niet om. Maar goed, dat is verleden tijd.
Ik leerde Ton kennen in de aanloop naar de allereerste editie van de Swiss Jura Marathon (toen nog Trans Swiss Marathon geheten; http://www.swissjuramarathon.com). Beiden liepen we de 1e 2 edities.Tijdens de 1e editie viel ik uit, tijdens de 2de Ton. Ook nam ik deel aan de 1e 2 door Ton georganiseerde ultralopen (ultrademoloop Nijmegen-Geldrop;6 uursloop te Geldrop). Ton ging hierna vrolijk verder met organiseren maar tot 6 mei 2006 wist ik de weg naar zijn evenementen niet meer te vinden (figuurlijk). Enige tijd geleden besloot hij echter zijn 50e verjaardag
luister bij te zetten door een 50 km-loop te organiseren. Een bijzondere 50 km-loop, omdat er namelijk 1600 hoogtemeters in verwerkt zouden worden, een ongekende hoeveelheid voor Nederlandse begrippen, verhoudingsgewijs zelfs de befaamde Swiss Alpine Marathon overtreffend. Voor mij reden om tot aanmelding over te gaan, te meer daar in de naam van de loop (Abrahammaton) al naar mijn deelname verwezen werd (of zou er toch iets anders achter hebben gestoken?).
Vrijdag richting Maastricht vertrokken om van de gastvrijheid van Ton en Margriet misbruik te maken. Net nadat ik de laatste hap van het avondmaal naar binnen had gewerkt opende de hemel zich en moesten we snel naar binnen vluchten. Als dat maar goed zou aflopen op zaterdag! Ton had besloten om 3 verschillende starttijden aan te bieden, maar op 1 deelnemer na startten alle anderen om 9.00, de vroegstmogelijke optie. Na maanden van training in de kou waren eindelijk andere tijden aangebroken. De Abrahammaton zou mijn eerste loop worden in de zon/warmte. Om de ergste hitte te ontlopen koos ik
ook voor 9.00 als starttijd. Om 9.00 ging een select gezelschap van variabele samenstelling (mannen en vrouwen; Nederlanders, Belgen en Duitsers; een ultra-debutant en een tweetal Nationale Kampioenen (24 uursloop); asfalt-vreters en zandhazen) van start. Ton Smeets beschreef de route als volgt:
‘De start is helemaal aan de zuidkant van de Hoge Kanaaldijk in Maastricht.De eerste drie kilometer zijn vlak, als men langs de Maas stroomopwaarts loopt. Na drie kilometer is het echter gedaan met het vlakke. Er wordt dan begonnen aan een ronde met een lengte van 5.5 km, waarvan meteen de eerste 600 meter bergopwaards gaan. Eenmaal boven aangekomen volgt een vlak stuk, waarna de eerste afdaling richting Albertkanaal volgt. Vervolgens komt een klimmetje dat niet zo steil is; dan een stuk dat men ook wel aanduidt als wasbord, omdat het afwisselend omhoog en omlaag gaat. Dan volgt een nieuwe
klim die ingezet wordt met een reeks trappetjes. Wederom afdalen, stukje vlak, afdalen, stukje vlak met prachtig uitzicht over de Maasvallei en nog een afdaling. In totaal wordt in een ronde 200 hoogtemeters overwonnen. Over acht ronden is dat dus +1600/-1600 hoogtemeters en dat is ongekend voor een Nederlands parcours. Nadat de acht ronden zijn volbracht zijn het weer drie kilometer, ditmaal stroomafwaards de Maas volgend naar de eindstreep.’
Een leuk, beschut rondje, overwegend over brede, goedbegaanbare paden, bijna nergens echt 100% vlak. Alleen een trap en een aantal boomstammen zorgden voor een onderbreking van de looppas. Bergafwaarts noch bergopwaarts was er sprake van echt moeilijke of gevaarlijke passages. Vanwege de regen van de voorgaande avond was het nog wel een beetje oppassen in de afdalingen (gladde stenen). De markering was afdoende, al moet wel gesteld worden, dat groene bordjes misschien niet de beste keuze zijn in een ontluikend bos. Ik ben het echter volledig met Herman Euverman
eens als hij stelt, dat men het bij vergelijkbare evenementen elders doorgaans met een min of meer dezelfde hoeveelheid markering zal moeten doen. Bij de doorkomst was een drankpost opgesteld (eventuele etenswaar zelf mee te nemen). Ik vermaakte me prima, sloeg niet aan het dwalen, deed m’n plasjes, at m’n müesli-reepjes, dronk bekertjes cola, sportdrank en water, keek om me heen en finishte (4.54.23) na een volgens mij behoorlijk gelijkmatige rondgang uiteindelijk zo ongeveer in de tijd, die ik op voorhand voor deze loop nodig meende te hebben (5.00.00). De volgende 2.5
uur volgden de overige deelnemers, ieder met zijn/haar eigen verhaal over dwalen, (bijna) vallen, ploeteren en afzien. De grote hoeveelheid verslagen op UltraNed in verhouding tot de betrekkelijk geringe hoeveelheid deelnemers zegt in dat verband waarschijnlijk voldoende. Na afloop konden alle deelnemers een warme douche nemen in het clubgebouw van de Maastrichtsche Watersport Club om vervolgens bij Ton en Margriet in de achtertuin een pastamaaltijd naar binnen te werken. Een geslaagde dag! Voor herhaling vatbaar!
En dan nu het gebruikelijke reclameblokje!
Voor wie de Abrahammaton erg leuk vond, maar een hekel heeft aan verdwalen, heb ik de 4. Westweg Abenteuerlauf in de aanbieding (Zwarte Woud, Duitsland, 300 km, 7 etappes, 10-16 juni 2006, groepsloop, http://www.erlebnislauf.de).
Voor wie de Abrahammaton wel heel erg leuk vond en bovendien niet bang is om te verdwalen of te vallen, heb ik de Ultra Marathon de la Grande Traversée des Alpes in de aanbieding (Alpen, Frankrijk, 620 km, 14 etappes, 27 augustus-9 september 2006, http://www.couriretdecouvrir.com).
Voor wie de dagelijkse etappe-afstanden tijdens de Deutschlandlauf te kort zijn, heb ik de Supermarathon Wenen-Budapest in de aanbieding (Oostenrijk, Slowakije, Hongarije, 345 km, 5 etappes (103-100-61-60-21), 19-23 october 2006, http://www.szupermarathon.hu).
Veel succes met jullie keuze! :-))))))
{i}Bram van der Bijl{ei}
anvdbijl provider xs4all.nl