Afgelopen weekeinde was er een open training onder leiding van Peter Stein in Weert. De 4 Rupsen Majet Spoelder, Remco van Bezu, Jan van der Erve en Bob Stultiens waren uiteraard aanwezig. Daarnaast hebben Michiel Diependaal, Ruud Jakobs en Peter van Lierop nog meegetraind.
Er was deze keer gekozen voor een trainingsweekeinde om elkaar beter te leren kennen en meer tijd te hebben om kennis en ideeën met elkaar te delen. Bovendien kun je in 2 trainingen veel meer variatie aanbrengen in de prikkels.
Zaterdagmiddag dribbelden één voor één de deelnemers binnen. De wegwerkzaamheden rondom Eindhoven zorgen wel voor een groot verschil in aankomsttijd, maar uiteindelijk was iedereen op tijd om (na de koffie met appelgebak) aan een sprinttraining op de baan te beginnen.
Het begon met een “ongewone” warming-up. Peter spreekt ook nooit over een warming-up, maar over een v.o.a. (= voorbereiden op arbeid). Deze begint met rustig wandelen, stevig wandelen en opverend wandelen. Pas daarna wordt er over gegaan op dribbelen. Tot slot is dynamisch rekken de afsluiting van de v.o.a. Dat dynamische rekken bestaat uit een soort dansen met veel been- en arm-uitslag om de spieren goed los te krijgen.
Daarna begonnen we aan de kerntraining. Hoewel het wellicht vreemd lijkt, is ook sprinten voor ultralopers een nuttige prikkel. Allerlei korte, reactieve sprongetjes aan de grond, vanaf trapjes en jury-stoelen kwamen aan de orde. Daarna hebben we enkele korte sprints van 30m afgewerkt. De snelheid viel zeker niet tegen. Opvallend bleek dat de stijl van lopen zeer divers was en de snelheid ook. Tot slot werd een langere sprint afgewerkt.
Weer thuis (bij Bob) aangekomen, werd eerst de vochthuishouding op peil gebracht. Dat begon met gezonde drankjes, maar ging toch redelijk snel over naar enkele alcoholische versnaperingen. Met z’n allen hebben ons tegoed gedaan aan een heerlijke pasta-party (al zeg ik het zelf). De avond is zeer aangenaam gevuld met praten over van alles en niets, maar vooral over (ultra)lopen. Daarbij viel op dat er veel belangstelling was voor het trainen van een lange duurloop op nuchtere maag en alleen water als drank voor onderweg en het lopen op blote voeten. Beide aspecten worden als zeer nuttig voor het ultralopen beschouwd.
Het viel wel op dat er nauwelijks (lees: helemaal geen) sportdrank werd gedronken. Maar ja, we hebben ook nooit verkondigd dat we topsporters zijn. Enigszins te laat gingen we ons mandje opzoeken. Gezelligheid kent blijkbaar ook voor lopers geen tijd.
De volgende ochtend hebben enkelen een goed ontbijt genoten en enkelen niet. Om 10 uur gingen we met 7 lopers o.l.v. Peter van start voor 4 ronden van ruim 9,5km. De ronde was afwisselend en vrij rustig. De eerste ronde liepen we in een matig tempo, halverwege was een viaduct en daarop hebben we een stevige steigerung gedaan. Onder aan het viaduct staat een dikke, grote eik en elke ronde moesten we zo snel mogelijk naar de top van de boom klimmen en weer terug. Diegene die dat het snelste deed, hoefde de volgende ronde de eik niet te beklimmen. De 2e ronde begonnen we met enkele stevige ins en outs van 30-200m. Daarna hebben we eventjes rustig doorgelopen en hebben nog een lichte slalomloop gedaan van enkele 100-den meters. We waren alweer dicht bij het viaduct en daar zijn we weer versnellend omhoog gelopen. En uiteraard stond onderaan de grote, dikke eik weer klaar om ons uit te dagen. Iedereen liep er nog steeds frisjes bij. De één wat sneller dan de ander, maar de groep bleef een eenheid. Onderweg stonden behalve de benen ook de monden niet stil.
Iedereen genoot van de training. Ook het heerlijke weer speelde daarin een positieve rol. Op een rustig weggetje moesten we van Peter stoppen en op de knieën gaan zitten. Daarbij moesten we ons zo klein mogelijk maken om in een ei-houding (soort foetus-houding) te komen. Doel daarvan was om de zuurstoftoevoer proberen helemaal stil te leggen. Ook werd nog eventjes de adem ingehouden om helemaal geen zuurstof meer te krijgen. Net op dat moment kwam een opa met een kleinzoontje langs gefietst. Hij keek heel vreemd toen hij ons zo op de weg zag liggen, maar vroeg wijselijk genoeg niets en fietste snel door.
De 3e ronde werd de intensiteit opgevoerd. We begonnen met 15′ lopen in een hogere zone. Hierin liepen de verschillen fors op. Enkele lopers liepen verkeerd, maar zijn toch weer op de juiste ronde terecht gekomen. Bij het teruglopen van de snellere lopers, zijn we bij de hereniging in tegengestelde richting naar het startpunt doorgelopen. De laatste ronde werd dan ook in de andere richting gelopen.
Na enkele rustige km’s werd het tempo voor minimaal 15′ weer naar een hogere zone opgevoerd. Daar werden de verschillen weer snel groter. Na die 15′ mochten we zelf kiezen op welke wijze de laatste kilometers richting startpunt werden afgelegd. Enkelen voerden het tempo dan ook verder op tot het einde van de ronde, sommigen gingen wandelen om de “achterblijvers” op te halen. Gezamenlijk kwamen we op die wijze bij huize Stultiens aan. Daar stond de soep, broodjes en koffie alweer klaar. Pas nadat iedereen de energie-voorraad had aangevuld, werden ze weer losgelaten richting huis. Iedereen was enthousiast, moe en voldaan na een heerlijk (loop)weekeinde.
Bob Stultiens
(ultralopen