Bron: http://delat.nl/index.cfm?fuseaction=archive.detailtext&id=475
Onze jaarlijkse Bos-, duin- en strandtocht van Castricum was gepland voor zaterdag 17 april. En laat nu juist drie dagen daarvoor, op woensdag 14 april, een grote bosbrand uitbreken in de natuur tussen Bergen en Schoorl. Dit is het gebied van de 60 km lus.
Alle landelijke media stonden bol van het nieuws over deze natuurbrand. Voor de 25 en 40 kilometer routes was er geen belemmering. Ongetwijfeld zou dit consequenties hebben voor de 60 km lus. Wim Bruggeman, de marsleider van deze tocht, heeft zo ongeveer de gehele donderdag gebeld met verschillende instanties om te achterhalen wat wel en niet mogelijk was.
Uiteindelijk konden we op donderdagavond op deze site melden dat ook de 60 kilometer variant gewoon door kon gaan, met slechts een kleine aanpassing.
Het vuur is nog steeds niet helemaal onder controle. In de nacht naar vrijdag woedt het vuur opnieuw op.
Op vrijdagochtend 8 uur vertrekt een klein leger vrijwilligers voor het markeren van de route. Wim Bruggeman en Paul Altena nemen de 60 kilometer lus voor hun rekening.
De eerste 5 km gaan zonder problemen. De rook is goed te ruiken en blushelicopters vliegen vanaf de Noordzee naar de brandhaard, maar de geplande route is toegankelijk.
Maar na 5 km komt de eerste afsluiting. We mogen niet het pad vervolgen. Wim kent het gebied goed, en samen met een man van Staatsbosbeheer wordt een alternatief bedacht, waarbij we een groot deel over het strand zullen gaan. Ook geen straf.
In Schoorl, na 10 km, komen we voor de tweede maal vandaag voor een afsluiting, ook nu wordt een alternatief gevonden. We halen de nu nutteloze pijlen op en gaan verder voor ons volgend alternatief.
Niet veel later worden we weer tegengehouden, dit maal door een jonge politieagente. Zij steekt nog snel een stuk chocolade in haar mond, ook met volle mond kan je praten. De boodschap die zij heeft is dat wij niet verder mogen, en dat ook het strand waarover wij terugmoeten naar Bergen is afgesloten.
Meer informatie kan zij ons niet geven, zij verwijst ons door naar het informatiepunt. Dat klinkt goed, eindelijk kunnen we complete informatie krijgen wat wel en niet toegankelijk is.
Wij: “Heeft u voor ons het telefoonnummer van dit infopunt?”
Zij (met inmiddels lege mond): “Nee, dat heb ik niet.”
Wij: “Waar is dat infopunt?”
Zij: “Dat weet ik niet.”
Geluk en Pech wisselen elkaar snel af, en nu was het tijd voor geluk. Aan een boom hangt een kaart waarop het afgesloten gebied is ingetekend. En nu is het weer tijd voor Pech. Volgens de kaart is er werkelijk geen enkel alternatief. Ook het gebied waar we vanochtend gepijld hadden is nu afgesloten. Wim kan niets anders doen dan te besluiten dat de 60 km variant niet door kan gaan. Het blijkt nu dat Staatsbosbeheer ’s ochtends naar zijn huis had gebeld met het bericht dat het gebied is afgesloten. Jammer genoeg was Wim toen al onderweg.
In de namiddag verzamelen we ons bij het startlokaal. Ook Willem Mütze is daar samen met Annemarie. Zij zijn morgen verantwoordelijk voor de ultralopers.
Blijkbaar is Willem de wakkerste van ons allen. ’s Avonds belt Willem met het idee om ook de wandelaars de dubbele lus aan te bieden. Een belronde later is ook dat besluit genomen. Voor de derde maal wordt de internetsite aangepast. Voor de ultralopers, die samen starten, wil hij nog beginnen met een kleine extra lus van 2,5 kilometer.
Zaterdag 17 april is een prachtige dag, een beetje fris maar volop zon. Aan de inschrijftafel hebben Piet Schaap en Gerard en Evelien van Blaricum hun handen vol aan het registreren van de 146 wandelaars voor de 25 kilometer route en 180 wandelaars voor de 40 en 54 kilometer route.
De tafel ernaast zijn Willem Mütze en Annemarie druk bezig met het verwelkomen van de 38 ultralopers. Omdat zij samen starten, beginnen zij aan een gezamenlijke lus van 2,5 kilometer.
Wandelaars en ultralopers beginnen aan een mooie wandeldag door de duinen, bos en strand ten noorden van Castricum. Iets meer naar het noorden zijn brandweermannen en politieagenten hard aan het werk met het onder controle houden van de brand en ramptoeristen.
Nog een kleine anekdote. Zaterdag wordt Wim Bruggeman gebeld door Staatsbosbeheer. De boswachter is erg verbaasd dat de wandelroute door het afgesloten terrein gaat. Even later is de man gerustgesteld als Wim hem uitlegt dat dit de pijlen zijn die we nog niet hebben mogen ophalen. Zij zullen blijven hangen tot maandag, dan zal Wim ze gaan ophalen.
Paul Altena
(paul.altena