Naïviteit slaat op mezelf en zeker niet op het verslag van Dirk Westerduin. Een echte kenner ben ik qua namen niet maar nieuwsgierigheid is gewekt wat Dirk zijn harloopervaring betreft. Jemig 7 uur en nog een kleine paar handen vol minuten op de 100 km, wat een supertijd.
Al lezend constateer ik dat met 55 km in de week het niet aan te raden is hitte en bergen te overwinnen. Het is echt wel te doen, zo liep ik vorig jaar in Kenia een marathon bij 42 graden, in 2003 en dit jaar in de Sahara, en voltooide vorig jaar tevens de Graubündenmarathon met finish op 2.865 meter. Ik begrijp terdege dat Griekenland bijna 6x zover is.
Wanneer Kouros beweert dat hij 12 km loopt dan neem ik aan dat hij eerlijk is over zijn trainingsmethodiek. Lees ik vervolgens de bevindingen van William dan voel ik toch ook enige twijfel. 12 km in 3 uur klinkt me niet echt geloofwaardig. In het boekje 42 las ik een bijzonder verhaal over Yiannis waar ik diep van onder de indruk ben.
De vergelijking wat afgetraind zijn betreft in verhouding tot een Keniaanse loper, ik bedoelde de sympahtieke vriend van Ron. Ze hebben beide de uitstraling van puur geweldige natuurmensen zoals de Kenianen het ook hebben. In mijn routeplanner-verhaal sprak ik ook niet over het vetpercentage van deze heren maar zoals je hetzelf aangaf, ze hebben een andere lichaamsbouw. Exact.
Over hardlooptrainingskilometers laat iedereen er zijn zegje maar overdoen. 55 km is de basis voor me. A.s. week train ik al hardlopend in totaal 70 km (inclusief de 50 km tijdens het Rondje Voorne) bij elkaar. Waardering heb ik voor Dirk dat hij zijn bezorgdheid over me uitspreekt. Ik zal op mezelf letten, het na vertellen van een avontuur is me alles waard. Wat ik wel bemerk dat in iedere hardloper een trainer zit, zoals dit ook geldt voor het voetbal. Ieder zijn/haar goede recht. Zo was er bij de plaatselijke atletiekvereniging in Eibergen, een loper die een paar keer per jaar een marathon liep. Hij liep tot in de laatste week voor de marathon intensief. De één zegt dat je moet afbouwen en hij ging door. Ik voelde een veroordeling naar hem maar zeg tegen diegene laat hem zijn gang maar gaan. De trainingsopbouw is persoonsgebonden. Zoals de discussie over rekken en strekken. Is er wel één theorie?
Zo liep ik in de week voor de 3-daagse in Dieverbrug slechts 5 km. (rust is ook trainen maar een ander zou kunnen zeggen: is te veel rust nog wel training?) Eerlijk ik moet bekennen dat de derde op rij in Dieverbrug geen pretje was maar toch er is te finishen en tot nu toe, afkloppen, voelt het of het weinig tot geen nadelig effect heeft op mijn lichaam. Zo ging ik dit jaar, inmiddels reeds bekend, voor 60 km op Texel wat er spontaan 120 werden. Ik noem het de knop omzetten, een ander zegt misschien dat het niet kan. 3 weken na Texel stond de 100 van Diever op het programma welke ook te doen was. Geen ultra-afstanden in de trainingen afgelegd. Maar eerlijk laat ik het verhaal compleet maken vervolgens ben ik wel 3 weken geblesseerd geweest.
Inmiddels zijn er de afgelopen 3 jaar aanzienlijk wat marathon- en ultraloopavonturen aan me gepasseerd en het gaat op mijn eigenwijze manier nog redelijk tot goed. Het lichaam reageert redelijk goed en mentaal lukt het me ook best wel. Hoe lang het vol te houden is? Geen flauw idee maar dat geldt toch voor iedereen, ja toch, niet dan?
Wat ik wel sinds gisterenavond ervaar, na een concert van Blöf, dat dit niet geweldig is. Wat krijg je “stalpoten” (Acterhoeks voor stijve koeiebenen) van een paar uur staan met een lichte dansshuffle (eerste linkerbeen naar voren, vervolgens het rechterbeen en dit wissel je dan een tig-aantal ultrakeren af). Maar genieten was er zeker niet minder om.
De kans is zeker weten aanwezig dat, na de ervaring van de Spartathlon, er een andere wereld voor me opengaat maar eerst moet ik het blijkbaar zelf ondervinden. Is dit een voorbeeld van eigenwijs zijn? Ja. Is dit een voorbeeld van onderschatting? Nee. Zo ken ik een dame welke een ½ marathon wil gaan lopen. Geen schema’s zijn aan haar besteed. Geweldig, je eigen gevoel volgen tot misschien het tegendeel bewezen wordt met bijvoorbeeld schema’s, zouttoevoegingen e.d..
Er is een reeële kans dat alles ietwat genuanceerder ligt, zoals Dirk aangeeft, maar eerst wil ik hetzelf ondervinden en dan ben ik niet de laatste jou verhaal als welgemeend advies mee te nemen voor de toekomst. Nogmaals laat ook niemand in de veronderstelling verkeren dat ik expeditie Griekenland onderschat, absoluut niet!
Dirk ik voel me supervereerd dat je me in het rijtje Kouros, Teunisse en de Spartathlon plaatst maar hier hoor ik echt niet thuis. Ten eerste hebben Kouros en Teunisse talent en ereprijzen gewonnen. Ten tweede hebben ze deze monstertocht al menigmaal voltooid. Finishen is voor mij het doel en prijzen winnen, ja in een jongensdroom maar dromen zijn in dit geval bedrog!
Oh ja omvang heb je vetgedrukt, Dirk je had me afgelopen week moeten zien in mijn Kenia-marathonshirt, het is maat “M” en had je mijn vette omvang (22% vet) gezien, echt ultra. Zoals je ziet het lijkt wel een pakhuis vol met suiker, haha.
“The more I learn, the more I know nothing at all”
{i}Henk Harenberg{ei}