Vorig weekeinde nam ik deel aan mijn eerste ultra-evenement voor 2007 (https://www.ultraned.org/n_item/f3668.php). Dit weekeinde was het tijd voor mijn eerste (en tevens laatste) wandel-evenement voor 2007: de wandelmarathon Amsterdam-Hoorn. Vorig jaar had ik voor het eerst aan dit evenement deelgenomen (https://www.ultraned.org/n_item/f3295.php). Het was me destijds niet al te makkelijk afgegaan, maar dat was ik inmiddels vergeten en/of had ik verdrongen. Als het merendeel der wandelaars voor de recreatie-tocht kiest, waarom moet dan uitgerekend ik als volledig ongetrainde wandelaar voor de prestatie-tocht kiezen? Waarom 6 uur moeizaam wandelen, terwijl het hardlopend moeiteloos in 4 uur kan? Vragen, vragen!
Maar goed, toch maar gestart. Om 10.45 ging een klein groepje van start. Al snel bevond ik mij ergens alleen in de achterhoede. Het was schraal weer.
Een stevige wind probeerde ons uit Hoorn weg te houden. Pas in de loop van de middag kwam de zon een klein beetje door. Acceptabel weer voor de buitensporter, iets minder voor de vrijwilligers, die ook dit jaar weer de verzorgingsposten bevrouwden en bemanden. Bij afwezigheid van specifieke wandelschoenen maakte ik wederom gebruik van een paar reguliere trainingsschoenen. Een minder goede keus dan vorig jaar, want al snel merkte ik de geleidelijke opkomst van drukplekken en blaren. Een fenomeen waar ik normaal gesproken niet tot nauwelijks last van heb. De hardloopsatan wist ik ook dit jaar weer te weerstaan en na de 3e verzorgingspost begon ik zelfs regelmatig eerder gestarte wandelaars in te halen. In Oosthuizen vond ik aansluiting bij Sjaak uit de Achterhoek. Hij had onvoldoende getraind om zijn begintempo (zo’n 8 km/u) vol te kunnen houden en liep nu in een lager tempo door. Gezamenlijk gingen we verder om in ieder geval binnen 6.15.04 te finishen. Dat lukte nog met een redelijke marge (6.08.20). De tocht van de finish naar het sportcomplex van A.V. Hollandia en van het sportcomplex naar het station kende een hoog strompelgehalte. Gelukkig had ik mijn logistiek beter geregeld dan vorig jaar en hoefde ik na aankomst in Amsterdam niet nog eens naar de startlocatie in Amsterdam-Noord te strompelen. Mijn eerstvolgende marathon hoop ik over een paar weken in Enschede te lopen als pacer voor de 3.45-groep. Tijdens het gebruikelijke antecedenten-onderzoek, waaraan mijn volgelingen mij ongetwijfeld weer zullen onderwerpen, zal vast de vraag betreffende mijn meeste recente marathontijd langskomen. Een leugentje om bestwil zal noodzakelijk zijn om te voorkomen, dat ik met pek en veren besmeurd Enschede wordt uitgejaagd.
Tijdens mijn 2e deelname aan de wandelmarathon Amsterdam-Hoorn heb ik nog weer eens bevestigd gekregen, dat snel wandelen iets anders is dan langzaam hardlopen. Allen, die daar ook eens proefondervindelijk achter willen komen, moeten het volgend jaar maar van start gaan tijdens de eerstvolgende editie van de wandelmarathon Amsterdam-Hoorn.
Bram van der Bijl
anvdbijl provider xs4all.nl