De heetste editie ooit in Rotterdam, 27 graden en dat in april, nauwelijks te geloven.
De dag ervoor werd al gewaarschuwd om niet te lopen als je niet goed voorbereid was. Van de 9000 inschrijvers bleven er uiteindelijk 1300 thuis die de raad ter harte namen.
Van de 7700 starters bereikten uiteindelijk 4600 de finish, velen nadat door de organisatie de wedstrijd gestaakt was vanwege de te hoge temperaturen en de tot dan al vele uitvallers.
Blijft de vraag of 27 graden te warm is om een marathon te lopen.
Als je goed voorbereid bent en jezelf goed verzorgt (de dag ervoor en de dag van de marathon voldoende drinken) niet volgens mijn bescheiden mening. Ik liep diverse keren bij temperaturen van 35 tot 37 graden en ook daar haalde ik de finish zonder op een brancard afgevoerd te worden. Je kan stellen dat de helft van de inschrijvers goed voorbereid was en voldoende gedronken had om de finish zonder problemen te halen. Diegene die niet goed voorbereid waren en niet voldoende dronken en de hitte onderschatten kregen de rekening gepresenteerd. Jammer voor zo’n evenement dat de wedstrijd gestaakt moet worden. Uit veiligheidsoverwegingen en bescherming van diverse lopers tegen zichzelf wel begrijpelijk.
Een en ander staat wel in schril contrast met de vele triatlons die ik gedaan heb ook in Nederland bij temperaturen van 25 tot 30 graden. Wat te denken van de triatlons van Stein en Almere? Voor triatleten normale temperaturen om hun sport te beoefenen, zeker in de Ironman series in het buitenland waar de temperatuur bijna altijd boven de 30 graden is. Daar hoor je niemand over te hoge temperaturen. Het hoort er gewoon bij. Waarschijnlijk zijn triatleten beter voorbereid op deze omstandigheden en beter getraind dan de doorsnee loper.
Ikzelf vind het altijd heerlijk om in de warmte te lopen, pas het tempo aan aan de omstandigheden en geniet van de wedstrijd. Toptijden kan je niet verwachten bij extreme temperaturen, maar dat blijft voor alle atleten gelijk.
Maar goed , even over de wedstrijd zelf.
Ik begeleidde van tevoren een dame,Yvonne, die haar eerste marathon ging lopen. Trainingsschema’s en wat peptalk via de email brachten haar goed voorbereid aan de start.
Ze liep samen met Jeroen en ik had beloofd met hun beide mee te lopen omdat ik door griep eerder dit jaar mijn eigen voorbereiding in duigen zag vallen om een snelle marathon te kunnen lopen. En dan is het natuurlijk fantastisch als je mensen kan begeleiden bij hun eerste marathon. Het deed me even weer denken aan de groep van 19 mensen waarmee ik in 2001 naar New York ben gegaan. Nog altijd een fantastische ervaring.
Ik had Yvonne twee dagen van tevoren gebeld om even te checken of ze er klaar voor was en dat gezien de weersvoorspellingen ze voldoende moest drinken de dagen van tevoren.
Dat was geen overbodige luxe, zo bleek zondag tijdens de marathon.
We ontmoetten elkaar op het Hofplein bij de camper van Richard Bottram, de superman van de 365 marathons, running for cancer. Thijs en Frans waren er ook bij. Gezien de warmte besluiten we de geplande eindtijd van 3:45 te laten voor wat hij is en samen met Richard en Thijs mee te lopen op een schema van 4:00 uur.
Yvonne en Jeroen waren voor de start behoorlijk gespannen, vooral Yvonne stond strak van de zenuwen. Ze wilden een uur voor de start al in de startvakken gaan staan. Normaal gezien heb ik daar geen moeite mee, maar gezien de temperatuur vond ik dit nu zeer onverstandig.
We zijn dus rustig in de schaduw blijven zitten bij de camper, nog rustig naar het toilet geweest en pas 5 minuten voor de start in het startvak gaan staan. En daar was het bloedheet.
We stonden helemaal achteraan in het grote lopersveld en het duurde na de start dus zo’n 5 minuten voordat we over de matten onder de start kwamen.
Heel rustig begonnen we te lopen, voor Yvonne en Jeroens gevoel veel te rustig, maar we liepen exact op schema 4:00 uur. Wel moesten we veel mensen inhalen die nog langzamer liepen en dat zou de hele wedstrijd zo blijven. Na 5 km begonnen al mensen te wandelen, onvoorstelbaar!! Dan wordt het dus een echte helletocht zo’n marathon en moet je jezelf afvragen of je nog wel verder wilt lopen. Ik denk dat deze mensen te lang van tevoren in het startvak zijn gaan staan en al compleet uitgedroogd waren voor de start, dat krijg je dus never nooit niet meer bijgedronken tijdens de wedstrijd. Yvonne en Jeroen zagen dit nu ook in en waren blij dat ze zo lang in de schaduw hadden gezeten. Ook gaven ze beiden aan dat als ze alleen hadden gelopen ze veel sneller gestart zouden zijn. Een fatale fout bij deze warme omstandigheden. We zien onderweg mensen gestrekt op de brancard afgevoerd worden.
Na 10 km werd ik het een beetje zat om telkens achter de pacers met de balonnen van 4:00 uur aan te lopen. Het was heel onrustig lopen, druk en te dicht op elkaar. Ik vroeg hoe de beentjes voelden en wat de hartslag was en besloot dat het wel oke zat.
We gingen iets versnellen om in een betere positie te komen zodat we rustiger konden lopen.
Beiden konden het tempo goed aan en we bleven zeer vlak lopen en bij iedere drankpost voldoende drinken en onze petten en shirts nat houden. Jeroen liep voor het eerst met een pet en was daar heel erg blij mee nu. Yvonne kreeg onderweg op afgesproken plaatsen nog aanvullende drank van Leen. Na 25 km werd Yvonne wat stiller. Een teken voor mij dat het nu echt ging beginnen, de beentjes worden wat zwaarder en er moet gewerkt worden.
Maar goed dat we rustig gestart waren. Het tempo bleef echter vlak, geweldig hoe beiden dit aan konden.
Na 36,5 km kwam echter die vervelende boodschap van politieagenten dat de wedstrijd gestaakt was. Er werd ons aangeraden rustig verder te wandelen naar de finish.
Maar geen haar op het hoofd van Yvonne en Jeroen die daar aan dachten. We hebben niet voor niks zo lang getraind en nu al 36 km in de verzengende hitte gelopen, nu lopen we hem uit ook. Kijk dat is pas een instelling!
Ik had ze wel goed in de gaten gehouden, ze hadden voldoende gedronken en keken nog fit uit hun ogen, het tempo bleef onveranderd vlak, heel erg knap voor beiden die hun eerste marathon liepen. Tot de laatste kilometer bleven ze het tempo vasthouden en zo konden we gezond en wel finishen in een tijd van 3:55:28. een fantastische prestatie voor beiden bij deze omstandigheden. Chapeau! Hand in hand samen over de finish met ons drieën.
Daarna moest ik nog even mee naar hun beider VIP room om iets te drinken. Een lekker koud glas bier ging er wel in, heerlijk. En van Yvonne kreeg ik als dank voor de begeleiding haar roos die alle dames kregen bij de finish en een boek van Leontien van Moorsel gesigneerd door Leontien. Heel erg bedankt hiervoor.
Thijs en Frans waren echter ongerust en Frans had me niet zien finishen. Dus gingen ze beiden met grote zorgen naar de EHBO posten om mij te zoeken. Lopende tussen de brancards met mensen aan infusen vonden ze echter geen Martin.
Die zat op een VIP “EHBO” post achter het bier. Later konden we hier wel mee lachen.
Zo die zit er weer op.
We spreken met Richard af dat we hem volgende week zaterdag zullen begeleiden en samen met hem de marathon van Lutte naar Almelo zullen lopen om geld in te zamelen voor kanker.
Voor mij wordt dat een kleine mijlpaal, namelijk mijn 50-ste marathon.
Zondag lopen Thijs en ik dan nog samen met Richard de marathon van Enschede.
Sportieve marathon groeten vanuit een zonnig Buggenum.
Martin