Bijna ieder loop krijgt wel een “-ste” aanduiding. Je kun met goed fatsoen geen loop meer aanprijzen zonder de een af andere aanduiding met “-ste” erin. Of dit nu de mooiste, de zwaarste, de snelste, de goedkoopste, de eerste, de laatste en ga zo maar door is. Uiteindelijk en gelukkig is het nog altijd zo dat de loper bepaalt hoe hem of haar een loop bevalt. En dit is heerlijk subjectief en voor iedereen verschillend. De één vindt een vijf-kilometer waar hij zijn pr een seconde heeft verbeterd het allermooiste, de ander vindt een kwart marathon waarbij windkracht 7 pal op zijn neus stond het allerzwaarste. De een baggert graag 9 uur door de modder en de ander vindt het geweldig om uren achter elkaar loeihard over een 400 meter baan te hollen. Prachtig en heerlijk democratisch dat iedereen helemaal zelf mag bepalen welk loopje hij wil doen en wat zij/hij er van vindt. Er is zo’n variatie in soorten en maten lopen dat iedereen aan zijn trekken kan komen.
Doordat ik redelijk bewust mijn loopjes uitzoek, kom ik meestal heel enthousiast terug. Uiteraard kan het bij mij ook wel eens tegen zitten; ik kan een slechte dag hebben; er kan iets totaal fout gegaan zijn of ik had veel te hoge verwachtingen c.q. verkeerde vooronderstellingen bij een loopje. Uiteindelijk begint tot mij door de dringen dat mijn voorkeur steeds meer uitgaat naar -voor mij- loodzware loopjes. Als ik moet kiezen tussen een marathon op een parkoers waar ik supersnel kan presteren en een marathon waarop de allergrootste moeite heb om binnen de limiet binnen te komen, dan ga ik voor de laatste. Dit steeds zoeken naar dingen die mij absoluut niet liggen zal wel voer voor psychologen zijn maar is mijn absolute uitdaging.
Ik weet inmiddels ook wel dat lopen die veel techniek en souplesse vergen mij absoluut zwaar afgaan en dat ik die dus daarom zo leuk vind. Of om het maar heel duidelijk te stellen: ik ben veel te lomp om stijl bergaf te gaan en over allerlei stenen en boomstammetjes te springen. Toen ik vorig jaar de eerste keer aan La Bouillonnante kon deelnemen was ik dan ook helemaal in mijn element.
Als je aan niet-lopers vertelt dat je aan een marathon hebt deelgenomen kijken mensen je al heel meewarig aan. Soms vragen ze dan hoe zolang zoiets duurt. Als je dan vertelt dat een van de leukste marathons ruim 6 uur en 38 minuten gekost heeft zie in hun blik iets tussen “get a life” en “get professional help”. Mijn oplossing hiervoor is dat ik in de toekomst praat over een kleine 400 minuten. Dit klinkt uiteraard heel anders. Dit is misschien ook een oplossing voor mensen die graag onder de magische drie-uurs grens willen komen. 2 uur en 63 minuten klinkt toch interessanter dan 3 uur en 3 minuten.
April is een zeer gevarieerde loopmaand geweest. Texel, Rotterdam en Bouillon zijn toch wel heel erg verschillende loopjes. De enige overeenkomst tussen deze drie loopjes is dat ik bij alle drie dezelfde loopbroek aangehad heb. Ik denk dat het inmiddels dan ook tijd wordt dat die even een wasbeurt krijgt.
In tegenstelling tot vorige jaar was ik niet meer zondagochtend (lees zaterdagnacht) vertrokken maar rustig zaterdag al met mijn gezin naar Bouillon gegaan. Mijn verrassende prestatie op Texel reken ik nog steeds toe aan de Texelse sportdrank. Zaterdag in Boullion heb ik dan ook besteed aan het zoeken naar een alternatief hiervoor. Gelukkig is dit gelukt. Dus de voorbereiding was optimaal.
Het parkoers was ten opzichte van vorig jaar veranderd; de afstand was van 42,2 naar 44 kilometer verlengd. Ik kreeg het vermoeden dat er nog ergens een heuveltje gevonden was; dus nog meer plezier.
Het lukt mij gewoon niet om mijn indrukken van die loop in woorden weer te geven daarom heb ik
geprobeerd om dit met behulp van foto’s vast te leggen. In mijn verslag over vorig jaar(http://home.hccnet.nl/h.geilen/L2006/april2006.htm) heb ik foto’s van een aantal van de meest spectaculaire punten (de ladders, de rotsen etc.) opgenomen. Om web-ruimte te besparen heb ik nu weer een aantal andere punten opgenomen. Gelukkig zijn er nog genoeg punten over voor een verslagje over volgend jaar. Dus ik ben weer verplicht om volgend jaar terug te gaan.
Kortom ik heb ruim me weer geweldig geamuseerd in de Ardennen.
Voor mijn uitgebreide verslag met foto’s verwijs ik dan ook naar mijn webstekkie(http://home.hccnet.nl/h.geilen/index.htm)
Henk Geilen
Info provider loopplezier.tk