Bron: De Stentor, editie Deventer, Sport, maandag 10 november 2008
Zie: http://www.destentor.nl/sport/grootdeventer/4011662/Schaken-en-ultralopen-hebben-raakvlakken.ece
{b}’Schaken en ultralopen hebben raakvlakken'{eb}
{b}{i}door Gijs Wasseveld{ei}{eb}
{b}DEVENTER – “Ik wist al snel dat ik de honderd kilometer vandaag niet ging halen”, meldt ultraloper Willy Jonkers tijdens het ‘hardlopen’. “Maar ik loop net zolang door tot de laatste loper stopt.” Hardlopen is een wat groot woord voor de manier waarop Jonkers zich voortbeweegt.{eb}
Alleen zijn vrolijke gezicht maakt duidelijk dat de Helmonder gistermiddag wel degelijk plezier aan zijn sport beleefde. Voor de gemiddelde Hollander is het nauwelijks te bevatten. Een hardloopwedstrijd over honderd kilometer. Op de atletiekbaan van Daventria liep een klein gezelschap duursporters 125 rondjes tegen de klok in en 125 rondjes met de klok mee. “Het is een uitdaging om steeds weer boven jezelf uit te stijgen”, probeert Jonkers zijn liefde voor zijn sport tijdens het lopen onder woorden te brengen. Naast urenlang hardlopen heeft Jonker wonderbaarlijk genoeg nog tijd voor een andere sport. Die is iets minder intensief; schaken. “Die sporten hebben zeker raakvlakken”, durft Jonker te stellen. “Ze zijn beide niet-olympisch en je moet bij allebei een paar stappen vooruit denken.”
Wat beide sporten eveneens gemeen hebben, is dat er geen sprake is van een joelende menigte die de deelnemers tot grootse daden stuwt. De dertien deelnemers aan de extreme duurloop moeten het vooral hebben van de aanmoedigingen van Mieke Hekkers en Hennie Lindt, die in plaats van ultralopen een dagje ultra-catering hebben ingelast. Waar Hekkers doorgaans kilometers vreet, is dat om een een of vier ’s middags een patatje mayo. “En een biertje op zijn tijd gaat er ook wel in”, maakt Hekkers duidelijk dat een marathonloper echt geen monikenbestaan hoeft te lijden. Ze is er niet rouwig om dat ze zich niet heeft ingeschreven voor het door Ed van Beek georganiseerde evenement.
“Dat rondjes lopen is wel saai hoor. Ik heb hier op de baan wel een marathon gelopen, maar dat deed ik vooral om het deelnemersveld te vullen. Maar achteraf was het wel mooi”, zegt Hekkers.Het lopen om de sintelbaan klinkt ook minder enerverend dan het lopen van marathons in Berlijn, Belfast of Praag. “Maar die van Schiermonnikoog is ook erg leuk. Maar de mooiste was die van 2004 in New York. In 2014 gaan we terug om hem nog een keer te lopen. Maar eerst loop ik dit voorjaar de zestig kilometer op Texel. Dat vind ik wel zat.”
Na acht uur 57 minuten en 38 seconden gaat de Duitser Kay Wagner als eerste voor de tweehondervijftigste keer over de streep. Ook John Bouwens loopt de laatste rondes tevreden uit. Zijn tijd is snel genoeg om aan de honderdtwintig kilometer van Texel mee te mogen doen. Daar kan de atleet alvast een dagje voor uittrekken…