Onder ideale, zonnig-droge weersomstandigheden, fietste Jan Sevenhuysen twee keer achter loper Cees Timmer en voorfietser Martien Baars over het parcours van De Zes Uur van Texel. De eerste keer werd de ideale lijn vastgelegd, en de tweede keer werden de 500 meter punten gemarkeerd. Het eindresultaat met de Jones Counter was verbluffend identiek: 3408.66 meter om 3409.31 meter. Voor de Zes Uur, en het 50 kilometer punt, gaan we dus rekenen met 3409 meter.
Iets minder blij waren de twee organisatoren met de meting van Jan Sevenhuysen van de wielerbaan. De constructeurs van die baan van Wielervereniging Texel hadden in het verleden altijd beweerd dat de baan exact 1123 meter lang was, volgens de ideale fietslijn en 50 cm uit de kant in de bochten. Maar Jan kon er toch echt niet meer dan 1113 meter van maken. En aangezien Cees en Martien bij het meten van het parcours van De Zestig altijd eerst hun fietstellers met 4 rondjes op de wielerbaan hadden geijkt, blijkt De Zestig nu zomaar ruim 500 meter korter te zijn dan eerder gedacht 😉 Lopers (m/v) die ook op 21 oktober nog steeds voornemens zijn een aanval op een parcoursrecord te doen, kunnen we geruststellen: we gaan het parcours van noch de 120 km, noch de 60 km (of de 4 x 15 km) veranderen.
De Zes Uur van Texel krijgt nu de volgende opbouw. Een normale ronde bestaat uit twee lussen, een kleine ‘inwendige’ en een grote ‘uitwendige’. De kleine, niet geheel volledige, lus op de wielerbaan is met de klok mee. Door de hoofdingang gaat het dan linksaf naar de Emmalaan voor de grote lus tegen de klok. Langs de Emmalaan gaat het eerst over het voetpad en later over het fietspad (beide zijn trottoir-tegels). Dan bij de rotonde linksaf over het asfalt-fietspad langs de Pontweg, heel geleidelijk is dat een beetje klimmen. Dan linksaf de Leemkuil op (asfaltweg), en verderop weer linksaf de Haffelderweg (asfalt) naar beneden. Dat is de normale finishroute van De Zestig, behalve dat je nu niet de hoofdingang van de wielerbaan ingaat maar al veel eerder linksaf slaat, over een dammetje door ‘het hekje van de Wielervereniging’, naar de wielerbaan terug.
De doorkomststreep is de reguliere finishlijn van de wielervereniging, op het lange rechte stuk aan de zuidkant van de wielerbaan. Dus de normale finishlijn van De Zestig speelt bij De Zes Uur geen enkele rol. Ook is het wellicht goed om even op te merken dat we van de Gemeente Texel toestemming hebben gekregen om de beide wegen in het parcours, de Leemkuil en de Haffelderweg, te mogen afsluiten, zodat de lopers daar geen last van auto’s hebben (op die van 1 aanwonende na).
Vanwege het klokken van de 50 km tussentijd op de doorkomststreep is het begin van De Zes Uur even speciaal. De start vindt plaats op 48 meter voor de doorkomststreep. Dan volgen twee volledige ronden van 1113 meter over de wielerbaan, en dan pas begint u aan de eerste reguliere ronde van wielerbaan-lus + grote lus. Na 14 rondes van 3409 meter is er dan 50 kilometer afgelegd. Lopers (m/v) die na 50 km stoppen worden dringend verzocht zich even af te melden bij scheidsrechter Gert Pansier, die zich meestentijds ophoudt bij de achter de streep gelegen wisselzone. De doorkomstzone wordt overigens gescheiden in een binnenbaan voor de sololopers, en een buitenbaan voor de estafettelopers. Na de wisselzone volgt de zone met drie verzorgingskramen, die staan op het gras pal tegen de binnenkant van de wielerbaan.
Het afblazen van de 6 uur vindt plaats op de grote ronde van 3409 meter, middels een vijftal sirenes (met bijbehorende bedieners) verspreid over de route. De laatste 25 minuten wordt u bij de doorkomst geacht een zandzakje in ontvangst te nemen en met u mee te torsen, dat u tijdens het 6-uurs-signaal subiet moet laten vallen. Uw eigen remweg mag u wat langer maken, overigens. Het startnummer (op de borst, liever niet op een been en ook liever geen opwaaiende nummers aan triathlonbandjes) doet u af en spelt u op het zandzakje. Daarna bent u vrij om naar de kleedkamers en de douches te vertrekken, want de drie meetploegen komen vanzelf langs om de restmeters van die laatste ronde middels de posities van de zandzakjes op te meten.
Alle hotemetoten in de organisatie dragen in principe een rode bodywarmer, zoals de juryleden Wilma Pauptit en Ton Smeets, scheidsrechter Gert Pansier, speaker Albert Hoven, en ondergetekende als wedstrijdleider (dus een lekkere vrije rol ;-).
Texel, 8 april 2001 Martien Baars