De TransEurope Footrace nadert de helft. Er zijn nu 28 dagen gelopen met in totaal 1961 km. De eerste helft van de TransEurope bevat wat langere etappes dan de tweede helft. In totaal worden er in 64 dagen 4175 km gelopen. Er werd op 19 augustus gestart in Skagen met 49 deelnemers, 41 mannen en 8 vrouwen. Het deelnemersveld is inmiddels aardig uitgedund. Er zijn nu nog 30 mannen en 3 vrouwen in de strijd, dus een derde van de deelnemers is al uit de strijd. Ondanks de kortere etappes in vergelijking met de editie van 2009 is het aantal uitvallers groter. In 2009 gingen er 67 deelnemers van start (56 mannen en 11 vrouwen), waarvan er twee derde oftewel 45 deelnemers (39 mannen en 6 vrouwen) de finish haalden, waaronder Jan Nabuurs (vijfde), Ubel Dijk en Theo Kuijpers.
Ria Buiten loopt dag in dag uit sterk en heeft een enorme voorsprong opgebouwd op haar naaste concurrente de Japanse Kazuko Kaihata van ruim 35 uur. De Japanse Saeko Kishimoto loopt op de derde (en laatste) plaats en heeft een achterstand van bijna 80 uur op Ria. Het enige wat Ria van een overwinning kan afhouden is lichamelijk ongemak. Met de voorsprong die ze nu heeft, heeft ze voldoende marge om door een blessure heen te lopen, wat natuurlijk niet altijd lukt.
Bij de mannen ligt Stephane Pelissier nog altijd aan kop, wat wel een verrassing is. De afgelopen paar dagen heeft hij voor het eerst echt tijd verloren omdat hij last heeft van Hexenschuss, oftewel spit. Maar zijn voorsprong op de nummer 2 Robert Wimmer is nog 4 uur en vanaf etappe 27 herstelde Pelissier zich. In de laatste 2 etappes verloor de Noor Trond Sjavik de nodige tijd en zakte terug naar de vierde plaats. Trond Sjavik heeft kennelijk een blessure, maar het dagelijks verslag van organisator Ingo Schulze gaat meer over het organisatorische deel dan over de lopers. Aan de ene kant is het boeiend om de dagelijkse gang van zaken rond onderdak en eten omschreven te krijgen, maar iets meer informatie over de lopers zou geen kwaad kunnen. De Duitser Henry Wehder heeft voorafgaand aan de TransEurope Footrace in 4 weken tijd van de Noordkaap naar Skagen gelopen. Zo loopt Wehder van het Noordelijkste naar het Zuidelijkste puntje van Europa. Wehder begon voorzichtig maar won daarna de nodige etappes, waaronder nummer 28 waarmee hij de derde plaats in het klassement veroverde. De top-vier ligt nog dichtbij elkaar en de strijd om de overwinning is nog lang niet beslist. Bij de mannen wordt het de komende weken dus een spannende strijd. En voor Ria gaan we duimen dat ze niet tegen vervelende blessures aan gaat lopen.
Voor de uitslagen, klassementen en alle andere info zie http://www.transeurope-footrace.org
Henri Thunnissen
NB. Jenni de Groot doet mee aan de M2M ultra, een etappeloop van 11 dagen door Ierland. Deze loop is op 12 september gestart. Jenni wordt door haar partner Anneke Kuiper begeleid. Zie voor de info over deze loop http://www.ultrarace.co.uk/events/details/?eventid=96
Update: De leider in de wedstrijd Stephane Pelissier is in etappe 31 uitgevallen. In etappe 29 en 30 had hij al veel tijd verloren, maar stond nog wel aan kop van het klassement. Pelissier houdt een weblog bij, nu bijgewerkt tot en met etappe 26. Hopelijk komt hier binnenkort meer info over zijn uitvallen: http://www.ultramarathonien.com De problemen voor Trond Sjavik zijn weer over. De top-drie ligt nu heel dichtbij elkaar met Robert Wimmer nog aan de leiding voor Henry Wehder en Trond Sjavik. Wehder loopt erg sterk en lijkt de leiding te gaan overnemen. De nummer 5 de Zwitser Markus Bernard viel in etappe 29 uit. Hij schreef hierover: Ich muss verletzungsbedingt aufgeben! Schweren Herzens musste ich heute Sonntagmorgen beim zweiten Verpflegungsposten und nach insgesamt knapp 2 000 Kilometern meinen Transeuropalauf aufgeben. Ich habe einen geschwollenen Unterbauch und Schmerzen. Es könnte sich um einen Leistenbruch handeln. Genau weiss ich das jedoch nicht, da ich bisher keinen Arzt konsultieren konnte. Jedenfalls habe ich grosse Schmerzen, sobald ich zu rennen beginne. Und da die Gesundheit vor geht, habe ich mich entschieden, aufzugeben. Wie ich feststelle, bin ich auch in dieser Sache konsequent: In jedem Fall geht die Gesundheit vor – und wenn’s nicht mehr geht, dann geht’s nicht mehr! Für mich kommt weder in Frage, Schmerzmittel zu schlucken, noch ein paar Tage den Lauftross im Auto zu begleiten und später vielleicht einen Wiedereinstieg zu versuchen. Alles oder nichts! Was die Rückreise in die Schweiz anbelangt, so habe ich Glück: Ich kann morgen Montag von einer Mitfahrgelegenheit profitieren und mit Julia Fatton per Auto in die Schweiz reisen. Sicher werde ich euch auf dem Laufenden halten, sobald ich in der Schweiz bin und mehr über meinen Gesundheitszustand zu berichten weiss.