Net 9 dagen nadat mijn vrouw Manon en ik waren teruggekeerd van Isle of Man vertrokken we alweer naar het volgende eiland, te weten IJsland. Gezien de vele bezienswaardigheden gingen we nu 6 dagen. We vlogen met WOW-airlines en pas bij het instappen kwam ik er achter waarom deze maatschappij zo heet, namelijk vanwege de stewardessen. Gezien de locatie en de prijs gingen we dit keer voor een klein appartementje (slechts 20 m2) net als in mei Kopenhagen geboekt via Wimdu. Helaas viel het deze keer (zwaar) tegen. Zowel uit de wastafel als uit de keukenafvoer steeg tijdens het gebruik een rioollucht op, er was nauwelijks bestek en 1 pan. Bovendien was het plafond er uit (kon je zien aan de metalen pennen die er uit staken), zodat je tegen de betonvloer van de bovenburen aankeek, die ook nog eens zeer luidruchtig waren. Gelukkig waren we meestal de hort op, dus alleen de nachten waren niet optimaal. Eten deden we noodgedwongen steeds buiten de deur, want de host bleek in Italië te zitten, zodat we het met de ene pan moesten doen en dat is lastig koken. Nu tijd voor het positieve: wat een mooi land !
De dagen voor de marathon was het een graad of 14, onbewolkt en bijna geen wind, zodat het aanvoelde als 18C. We hebben toen Reykjavik verkend (leuke stad met een verkeersvrije hoofdstraat) en we hebben de Golden Circle Tour gedaan. Dit is een excursie die 1 dag duurt en 4 stops heeft. De eerste stop was bij een tomaten- en komkommerkwekerij, iets wat je niet zou verwachten in IJsland. Op ingenieuze wijze wordt daar echter in kassen met de water- en energie- voorziening omgegaan, zodat het toch zeer rendabel is. Er vliegt een bepaalde vliegensoort rond die alle luizen etc. op eet en wekelijks wordt een doos “honey-bees” (geïmporteerd uit België) losgelaten die voor de bestuiving zorgt. Zelfs als de eigenaresse van de kwekerij op vakantie is, kan zij op afstand alles in de gaten houden en regelen, zoals de temperatuur, de bevochtiging, etc. De tweede stop was bij de “Great Geysir”, een geiser die tot wel 60 meter hoog kan spuiten. Een schitterend natuurverschijnsel, dat zich elke keer tussen de 4 en 8 minuten voordoet en soms zelfs 2 of 3 keer achter elkaar. De derde stop was bij een enorme waterval, ook heel mooi om te zien en langs te lopen. De vierde stop was bij de breuklijn die dwars door IJsland heen loopt. Hier hebben we een wandeling van een klein half uur gemaakt, dwars door de breuklijn heen met prachtige vergezichten, heel mooi! Intussen kreeg ik een appje van een collega met de tekst “code rood, tot ooit”. Van je collega’s moet je het maar hebben. Als deze vulkaan echt los gaat kun je het schudden, want er ligt een honderden meters dik pak ijs op en als dat gaat smelten…..
Op de marathondag was het helaas wat minder. Gelukkig wel droog, maar slechts een graad of 10. Voor mij dus 3 lagen kleding en na 32 km stond Manon gelukkig klaar met mijn windjack, zodat ik het toch redelijk heb volbracht in 4.06. Dit was overigens dus 10 minuten langzamer dan in Diever, waar ik bij 34C de marathon in 3.56 liep. Zou ik de enige (Nederlander) zijn die kan zeggen dat hij bij 34C harder loopt dan bij 10C ?? Het parcours is fraai en wat glooiend en loopt na de start in het stadscentrum ondermeer langs de Atlantische Oceaan en door mooie parken. De verzorging is prima en de toeschouwers zeer enthousiast. Na afloop een fraai t-shirt en een mooie medaille.
’s Avonds zijn we vervolgens naar de Blue Lagoon geweest, waar je heerlijk kunt ronddobberen in water van een graadje of 38 en dat terwijl het boven water nog maar 8C was. Voor mij land 33 en echt een aanrader ! De volgende dag weer naar huis (code rood was intussen weer terug naar code oranje).
Albert Meijer