Na de Mauritius Marathon die goed gegaan was, en eindelijk zonder blessures en virus, de racekalender van augustus maar eens goed bekeken. Het viel niet mee tot mijn oog viel op de
1e Angkor Wat marathon in Cambodja op 17 augustus. Ik heb daar ooit mijn 100e halve willen lopen maar ik had iets verkeerds gegeten en ben toen overgestapt naar de 10 km maar was zo beroerd dat ik op het einde door landmijnslachtoffers met één been eruit gelopen werd.
Dus een kans op revanche, een nieuw land voor de marathon en ongetwijfeld een mooie ervaring. Contact met een bekend reisbureau in Bangkok gezocht en de reis vanaf Bangkok werd geregeld. Het reisbureau (waar men Nederlands spreekt) zit in een hotel waar meteen met korting geslapen werd.
Na 3 nachtjes Bangkok op naar Cambodja. Het is maar een uurtje vliegen en in een grote bus met één passagier werd ik naar het goede vliegveld gebracht (Bangkok heeft er twee). Alles ging gesmeerd en zo kwam ik in mijn hotel in Siem Reap aan waar ik een prima kamer had met airco.
Dat is wel nodig want de hitte gecombineerd met de vochtigheid hakt er wel in. Sinds mijn vorige bezoek is er veel veranderd, er zijn veel meer toeristen en er is zelfs een PUB Street, een straat met alleen maar restaurants. Goed speurend zag ik een bord met Draft $ 1 staan.
Een biertje voor 1 dollar is niet te versmaden dus ik ging lekker zitten en zag toen pas aan de overkant twee restaurants met elk een bord Draft $ 0,50!!!!
Het eten is in ieder geval erg goed en ziek ben ik er niet van geweest. Alvast de spullen opgehaald (heen lopend en terug met de tuk-tuk) en voor een eerste marathon was alles keurig geregeld. De dag voor de marathon ontmoette ik nog twee andere leden van de landenclub, een Duitser en een Japanner en onder het genot van “sportdrank” kwamen de sterke verhalen op tafel.
Nu nog zorgen op tijd voor de start te zijn, die was nl. in verband met het weer al om 04.30 en Siem Reap is het dorp waar iedereen verblijft maar het tempelcomplex Angkor Wat ligt een kilometer of 8 verderop. Terug van PUB Street naar het hotel had ik een tuk-tuk chauffeur die redelijk Engels sprak en me verzekerde dat hij om 03.30 voor de deur zou staan.
Meestal slaap ik nogal onrustig voor een marathon maar vanaf 09.00 tot 03.00 maar één keer wakker geweest dus dat was een meevaller. Een tegenvaller was dat de tuk-tuk chauffeur er niet was en wat nu? Lopend richting Angkor Wat zag ik dat om 03.30 er al volop markt en bedrijvigheid was. Ik heb maar een jongen met een brommer aangehouden en na enige aarzeling van zijn kant kon ik achterop gaan zitten en voor 7 USD bracht hij me naar de start.
Daar was het in het donker al gezellig druk en tegen 04.30 stonden de ongeveer 500 deelnemers klaar. Het was al behoorlijk warm, ik stond helemaal stil maar de eerste zweetdruppel liep al over mijn rug. Na de gebruikelijke onverstaanbare speech van de lokale hotemetoot gingen we dan op weg, richting Siem Reap. We kwamen al mensen tegen die op weg waren naar het tempelcomplex om de zon op te zien komen waarbij ook brommers, tuk tuks ’s en andere karren waarvan een groot aantal onverlicht.
Rustig gingen we op weg en hoewel ik mijn horloge niet had aangezet kwam ik er snel achter dat zelfs 6 minuten per kilometer te hoog gegrepen was. Goed opletten op de weg, gaten, verkeersdrempels etc. want in het donker lig je zo op straat. Leuk was dat we na precies 9 kilometer bij mijn hotel waren. We gingen weer rustig terug langs een brede weg met niets of niemand langs de kant op af en toe een schamel hutje. Bij het complex gekomen liepen we er grotendeels omheen, zelfs met een keerpunt erin.
Na 18 á 19 kilometer kwam de zon op waardoor het snel warmer werd. Ieder twee kilometer stond een waterpost met flesjes water en vanaf kilometer 30 nam ik steeds twee flessen mee omdat ik anders niet genoeg had. Drinken en jezelf nat houden was het parool. Hier stonden veel schoolkinderen langs de kant van de weg die het allemaal hilarisch vonden, zeker als de high five werd uitgevoerd. Langzaam maar zeker kwam de finish naderbij en het werd steeds drukker door toeristen die ook allemaal begonnen bij de startplaats. Het werd af en toe door de berm van de weg lopen maar dat ging prima.
Na ongeveer 40 kilometer liep links van de weg een olifant met een paar toeristen erop en omdat ik rechts liep was dat geen probleem. De olifant kwam echter steeds meer naar de rechterkant van de weg en toen moest ik toch langs de andere kant erlangs. Je weet maar nooit als je tegen zo’n beest aanloopt en raakt hij gewond dan wordt je misschien opgepakt voor dierenmishandeling ;-).
Gelukkig was het einde nabij (van de marathon) en met een zucht van verlichting kwam ik onder het finishdoek door. Na drie blikken hersteldrank en twee colaatjes voelde ik me weer prima en kon ik lekker plaatsnemen in een tuk-tuk en me naar het hotel laten vervoeren. Wat een lekkere middag nog, alleen maar luieren en drinken. En een revanche op mezelf dat ik nu “normaal” gefinished was en niet als een vaatdoek over de streep kwam.
In de avond naar het vliegveld en terug naar Bangkok, een nachtje slapen en toen (moeizaam ivm vakanties) naar Amsterdam waar ik dinsdagmorgen om 5.45 landde en om 06.30 op mijn werk was. Rustig weer wennen aan werken en maar eens gaan bekijken wat de volgende marathon in het buitenland wordt. Dat wil zeggen na Fukuoka in november waar ik met Miranda (vd V.) en Annemieke heenga.
Wim Verhage
(w.verhage