Het weekend waarin ik nog een mooie loop wilde lopen stond al vast. De plek moest nog gevonden worden, bij voorkeur in de bergen. Bergen werden het niet maar tien heuveltoppen op de route van de Brecon Beacons Ten Peaks leek me ook wel wat. Ik nam de korte route van 58 km.
De Brecon Beacons Ten Peaks is een zogeheten navigatieloop met, zeker voor de korte route van 58 km, een ruime tijdslimiet van 24 uur. De lange route van 89 km startte een uur eerder in het donker. De organisator moest verschillende keren vragen of iedereen voor de lange route was gestart en steeds kwam er dan weer een groepje aanwandelen. Dat zag er best bijzonder uit bij een begin van een hardloopwedstrijd. Maar na 10 minuten was dan iedereen op weg. Een uur later een zelfde tafereel bij de start van de korte route.
De korte route startte gelijk met de eerste schemering. Na een korte vlakke aanloop van 1 kilometer over het asfalt begon de eerste klim door een varenveld naar boven. Dat deed me weer denken aan de Trans Great Britain van 2010 waar ik hopeloos verdwaalde in zo’n veld vol varens. In diezelfde race lukte het me ook maar niet om met kaart de juiste route te vinden in heuvelachtig terrein. Mijn navigatievaardigheden zijn blijkbaar beperkt tot kerktorens, dijken en boerderijen van thuis. Omdat ik dus niet kon vertrouwen op mijn navigatievaardigheden vertrouwde ik maar op mijn GPS horloge en de levensduur van de batterij. Dat had de organisatie gelukkig ook toegestaan. Mijn tijdslimiet werd daardoor wel wat korter, zo’n 16 uur, maar dan zou ik nog mooi voor het echt donker zou zijn terug kunnen zijn.
Het idee van de loop is heel aardig. Loop 10 toppen op in vaste volgorde, registreer bovenop de aankomst en zoek tussen de toppen zelf maar een route uit. Het park is daarvoor overal vrij betreedbaar. In de praktijk volgt bijna iedereen de aanbevolen route op de kaart omdat dat de meest toegankelijke route is. Meestal over uitgesleten paden in de grasvelden, soms over verharde paden, maar ook enkele stukken naar eigen inzicht door venig terrein. Allemaal mooi. Wat de Brecon Beacons vooral zo mooi maakte waren de paden langs de randen van steile hellingen met geweldig uitzicht op de dalen.
Bovenaan de varenvelden werd het vlakker. Een mooi plek voor de eerste top leek mij. Ik had tenslotte al een paar honderd meter geklommen en 10 x een paar honderd meter zou ongeveer het aantal hoogtemeters van 3000 voor de hele loop zijn. Maar de eerste top lag nog eens 300 meter hoger, en die helling was met 25% een stuk steiler nog. De afdaling was een stuk aangenamer. Klim 2 was nog wat steiler, maar slechts 200 meter omhoog. Eigenlijk was het een valse top, want daarna liep de route nog 3 kilometer vals plat omhoog, maar dat was langs een prachtige afgrond en daar doen hoogtemeters er niet toe. In theorie kon hier een heel stuk van de route worden afgesneden naar top 3, maar in de praktijk zou dat via enkele zeer steile hellingen lopen. Niet gedaan dus.
Na top 3 op zo’n 20 km liep ik voor het eerst van de route af. Een mooie licht aflopende hoogvlakte zonder duidelijke herkenningspunten en ik liep achter mijn medelopers aan die ik in de verte zag verdwijnen. Maar ineens zag ik dat ook de route op mijn GPS was verdwenen. Kaart er bij gepakt, en het leek erop dat de medelopers rechtstreeks via een diep dal zouden oversteken naar top 4. Leek mij geen goed idee, en schuin de helling aflopend zocht ik de getekende route weer op in gezelschap van wat schapen en paarden. Net toen ik aan de volgende klim wilde beginnen kwamen de medelopers weer achterop gelopen. De oversteek via het dal was toch niet hun bedoeling geweest. Omhooglopend haalden zij mij weer in. Zij gingen meestal sneller omhoog en ik wat sneller naar beneden. Top 4 was de ideale top. Makkelijke oplopende klim en een licht aflopende afdaling. Zo heb ik ze graag. Na verzorgingspost 2 volgde een lang breed licht oplopend pad met aan het eind een extra lusje. Hier kon ik eens afsteken en kijken wat er zou gebeuren. Er gebeurde niets, het was gewoon een kortere route via een steile klim. Mijn navigatievaardigheid ging dus vooruit.
Bovenop top 5 gaf mijn GPS net 30 km aan, terwijl ik al heel ruim over de helft was. De dag erop bedacht ik me pas dat ik ooit een keer had ingesteld om geen registratie te doen bij pauzes, en dat had ik aangegeven met een gemiddelde snelheid beneden 3 km per uur. Daardoor kwam ik aan het eind 10 km te kort. De ondergrond werd op dit deel van de route wel een stuk steniger. De oude Welshmen hadden bedacht dat een strak aangelegd pad naar de toppen wel fijn zou zijn. Daarvoor gebruikten ze de plaatselijk aanwezige stenen die eruit zagen als afgebroken stoeptegels, en die hebben ze op hun kant aangebracht. Helaas weinig strak dus dat liep wat ongemakkelijk en mijn tere trailschoenen verloren hier onderweg wat nopjes aan de onderkant.
In de klim en afdaling van top 5 voelde ik me wat misselijk. In de lange klim naar top 6 werd dat erger. Ik weet bijna dat dat gaat komen op dergelijke tochten en bedenk dan dat ik beter een andere hobby kan gaan zoeken, maar dat ben ik dan een dag later weer vergeten. De klim naar top 6 en 7, de twee naast elkaar gelegen hoogste toppen in de Breacon Beacons, was dus niet het fijnste stuk, een constant gevecht tegen de misselijkheid. In deze klim bleef het aantal gelopen km’s hangen op 38. De snelheid was te laag. Alle dagbezoekers van deze toppen, jong en oud, achterstevoren en ondersteboven snelden mij hier voorbij. In de afdaling van de hoogste top, de Pen Y Fan, gaf ik mij over aan de misselijkheid. Eerst de cola van de laatste verzorgingspost, daarna wat restjes van de post ervoor en daarna nog vervelend veel pogingen om de laatste restjes eruit te krijgen. De misselijkheid was daarna niet volledig weg, maar ik kon wel weer een beetje normaal doorwandelen. De laatste 2 korte maar steile klimmen bleven nog beneden registratiesnelheid, maar de afdalingen liepen weer een stuk fijner.
Na top 10 kwam ik weer op de route van vanochtend, terug naar de start, maar dit keer naar beneden. Bij een halve struikelpartij kreeg ik weer wat snelheid en dat bleef zo tot onderaan de berg vier kilometer verder. Dit laatste stuk liep eigenlijk weer heel fijn. Net na donker was ik terug na 14:47 uur lopen.
De route in foto’s staat op https://picasaweb.google.com/oldboys2009/BreconBeaconsTenPeaks?authkey=Gv1sRgCKeJsLG_obLjGw
Arnold van der Kraan
(arnold