In oktober 2003 liep ik in Schaarbeek nabij Brussel een marathon op de baan. 105 rondjes met een aanloopje van 195 meter. Ik liep daar samen met een aantal veellopers, waaronder Patrick Kloek. In de kleedkamer werd gesproken over de gekkigheid van 125 rondjes rennen en de vragen van het thuisfront of je dar niet gek van wordt, waarop Patrick reageerde met: “je moet al gek zijn om er aan te beginnen”. Dat was maar 42 km, in Deventer werd zondag op de baan 50 km en 100 km gelopen. De deelnemers leken me allemaal heel wilsbekwaam en bepaald niet gek. Ze wisten natuurlijk dat we om het uur van looprichting zouden veranderen. Ik had dat nog niet eerder meegemaakt, maar het verliep allemaal zeer soepel en het was ‘leuk’ om de andere kant op te lopen. De start was vroeg, al om 08:00 uur. Dat betekende voor mij om 6:15 van huis weg. Aangekomen bleek ik mijn chip vergeten te zijn, maar dat was voor de perfecte organisatie geen punt. Snel werd er een andere chip geregeld. Voor de organisatie niets dan lof. Een rijk gevulde verzorgingspost waar ik alleen maar water en cola van heb genomen, maar ik nog heel veel meer kunnen drinken en eten. Bij de doorkomst een luide en duidelijke piep ter controle en ter motivatie (weer een rondje er af) en meteen een scherm met de door jou gelopen rondes. Ook bij de doorkomst een grote klok. Handig, want door het steeds lopen van die rondjes raak je toch het tijdsbesef een beetje kwijt. Ik hoorde Ed van Beek zeggen dat het misschien niet de leukste wedstrijd was, maar wel de wedstrijd met misschien wel de beste organisatie.
Na de start ging Eric Kuijer er meteen als een haas van door. Hij liep de 50 km en zou die met overmacht winnen in een mooie tijd van 3:28:53. Na de eerste rondjes verspreide het legioen zich over de hele baan, alhoewel je steeds kleine treintjes in wisselende samenstelling zag lopen. Zelf liep ik steeds alleen wat ik zeer prettig vind. Ik wilde een tijd lopen van ongeveer 5:25. Daar zou ik tevreden mee zijn. Ik wilde ook een strak tempo lopen en niet teveel tijd verliezen in de tweede helft én ik wilde ook nog genieten. En dat lukte allemaal. Ik finishte in 5:26:18, dus maar ietsje langzamer dan ik hoopte. Het verval was zeer gering. De eerst helft liep ik in 02:40, de tweede helft in 2:45. In de tweede helft deed ik ongeveer 4 seconden meer over een rondje. En genieten deed ik ook. Genieten van het toch best mooie weer en van de andere deelnemers. In tegenstelling tot veel grotere marathons, waar de helft van de mensen met muziek rondloopt (het lijkt soms wel dat je zonder muziek niet kan lopen), was het aantal oortjes hier zeer beperkt. De lopers waren zeer verschillend gekleed. Van een open singletje en korte broek tot jasjes met lange tight en zelfs regenbroek. Iedere loper kiest wat hij wil. Zelf startte ik een lange tight en een jasje en natuurlijk handschoenen, maar het eerste uur had ik het best koud. Daarna heb ik mijn jasje uitgedaan en verder gelopen in een lang shirt, maar mijn handschoenen heb ik aangehouden.
Ondanks dat we maar op een 400 meter baan liepen heb ik toch vogelsoorten geteld. Doe ik altijd als ik loop. Veelal noteer ik aantallen en datum en afstand (iedere gek zijn gebrek) en aan de aantallen zijn niet alleen de duur van de loop maar ook het seizoen af te lezen. In voorjaar en najaar veel soorten en in de winter en hoog zomer weinig. En verder heb ik me weer verbaasd over de 100 km lopers. Sommigen nemen ruim hun tijd voor verzorging of wandelen wat, trekken andere schoenen aan of kletsen wat. Anderen gaan stug door in een stevig tempo en lopen vrijwel steeds hetzelfde tempo. Wat dat betreft alle lof voor de winnaar van de 100 km, Arie Fröberg. Hij liep wel een zeer strakke race. Op http://nl.mylaps.com/evenementen/uitslagen/2014/nov/9/deventer/100k_Ind117.html kan je zijn rondetijden zien. Ik zou iedereen willen uitnodigen dat te doen. Zijn tijd van 8:13:40 (eerste helft in 4:06:13) betekent een gemiddelde rondetijd van 1:59:24. Veelal zit hij daar maar een paar seconden boven of onder. De laatste ronde was zijn snelste in 1:46. Ik heb zelden iemand zo strak zien lopen met zo weinig verval. Hulde.
Theo de Jong
theo.marijke(at)planet.nl