Jan Albert Lantink heeft een jaar lang keihard getraind met als doel om een goede Ultrabalaton te lopen. Deze landschapsloop rond het Balatonmeer was dit jaar met 220 km wat langer dan vorige jaren. Het deelnemersveld leek lang niet heel sterk met naast Jan Albert iemand als Tamas Pula winnaar van de Ultrabalaton van 2013 op de lijst. Maar toen schreven zich lopers als Andrej Radzikowski, Ivan Cudin en Peter Steib (100 km 7.19) in. Daarmee stond er een sterk deelnemersveld aan de start. Bij de vrouwen liep Léonie van den Haak mee die met Szilvia Lubics een lastige tegenstandster kreeg. Daarmee stonden er meervoudige winnaars van de Spartathlon (Ivan Cudin en Szilvia Lubics), nummers 2 (Jan Albert Lantink en Léonie van den Haak) en een nummer 3 (Andrej Radzikowski) aan de start.
In het begin waren het een 2-tal lopers die de kop namen. Daaronder de Hongaar Balint Belej-Fekete die hard vertrok. Belej-Fekete liep dit jaar een afstand van 235 km op de 24 uur. Maar het bleek geen goede wedstrijdtactiek, zeker ook omdat het eerste deel van de Ultrabalaton de nodige hoogtemeters kent. Jan Albert Lantink schoof naar voren en nam na ca.65 km de kop over. Daarbij had hij lang een verschil van 5-10 minuten met Cudin en 15 minuten met Radzikowski. Maar dat verschil groeide en Cudin zakte weg. Op 201,5 km had Jan Albert een voorsprong van 22 minuten op Radzikowski. Cudin was nog lang niet op het 201,5 km punt en had zo’n 10 km achterstand.
Op 209,8 km kwam Jan Albert door in 17.37.29. Hij had hier een voorsprong van dik 20 minuten op Radzikowski. Jan Albert finishte in een scherpe tijd van 18.37.06. Een mooie overwinning in een sterk deelnemersveld. Andrej Radzikowski werd in een tijd van 18.58.32 tweede en Ivan Cudin werd derde in 20.01.24. Ook van hen sterke prestaties.
In 2014 won Ivan Cudin in een tijd van 18.30.12, maar dat parcours was 212 km lang. Het parcours was dit jaar 8,9 km langer en kende wat meer hoogtemeters. Omgerekend naar het parcours van vorige jaren op basis van zijn doorkomst op 209,8 km zou Jan Albert een tijd hebben gelopen van ca. 17.48, dik 40 minuten sneller dan de al erg snelle 18.30 van Cudin in 2014. En dan verloor Jan Albert ook nog 7 minuten omdat hij door iemand van de organisatie de verkeerde weg werd ingestuurd…. De prestatie van Jan Albert is van absoluut topniveau zoals maar zelden gelopen wordt. Vergelijkbaar met de 24 uur van 285 km die Yoshikizu Hara vorig jaar op de baan in Taiwan liep. Een 24 uur met een mooie strijd tussen Hara, Cudin en Reus net als er nu bij de Ultrabalaton die strijd was tussen Cudin, Radzikowski en Jan Albert. Daarbij loopt Jan Albert Lantink met zijn 57 jaar in de M55 klasse. Het wereldrecord M55 op de 100 mijl is 15.14.35. Jan Albert kwam op de 100 mijl in ca. 13.18 door. Het wereldrecord M55 op de 24 uur is 257,040 km. Prestaties bij een wedstrijd in één lange ronde als de Ultrabalaton kan je niet 1 op 1 vergelijken met wedstrijden op de 24 uur en 100 mijl die op een parcours in ronden zijn gelopen. Maar die vergelijking maakt wel duidelijk dat Jan Albert in zijn leeftijdscategorie een absolute top prestatie heeft geleverd.
Bij de vrouwen mengde de Hongaarse Zsuzsanna Maraz zich in de tweestrijd tussen Lubics en van den Haak. Léonie begon relatief rustig. Op 175,4 km lag Szilvia Lubics aan kop met een voorsprong van 2 minuten op Léonie. Zszuzsanna Maraz lag daar ca. 10 minuten achter Léonie. De strijd om de overwinning kon nog heel spannend gaan worden.
Dat bleek want Léonie viel terug, Zsuzsanna Maraz passeerde haar weer en lag op 189 km nog maar 2 minuten achter op Lubics. Léonie had daar een achterstand van 16 minuten op Lubics. Maraz is een goede loopster met op de 12 uur een PR van 139 km. Ervaring met langere lopen had zij niet, maar dat bleek geen nadeel te zijn want Zsuzsanna Maraz won in een tijd van 21.45.59, voor Szilvia Lubics in 22.23.42 en Léonie van den Haak in 22.34.27. Mooie tijden, de snelste tijd op het parcours van 212 km was de 22.09.13 waarmee Szilvia Lubics in 2012 de Ultrabalaton overall won. Zsuzsanna Maraz was sneller op het langere parcours. De omstandigheden waren daarbij echt niet optimaal want het was overdag warm.
Léonie schreef inmiddels al een verslag van haar belevenissen op haar weblog http://giventofly.nl/post/120338753474/ultrabalaton-2015 Ze begint met de mooie woorden: “Als je toch eens zou voelen wat ik nu voel op het moment dat je je wil inschrijven voor een 200km+ loopje zou je misschien wel 2 keer nadenken voordat je op AANMELDEN klikt. 2 brakke benen, een hoofd als een gloeilamp en een buik die schreeuwt om eten. Dat mag in elke willekeurige vorm, maar wel met een maximale aanvoertijd van 2 minuten. Elke 2 minuten that is. Maar toch, zoals altijd, is het al die ellende zo waard. Want DAMN wat was dit weer een mooi avontuur! Hier is het verhaal achter de kilometers.”
Roger Kempinski was de derde Nederlander die meedeed. Na 28.11 uur was hij op 180 km en was het duidelijk dat hij de tijdslimiet van 32 uur niet zou halen. Die tijdslimiet wordt overigens soepel gehanteerd want de laatste finisher bij de mannen liep een tijd van 32.31. Maar ook met die wat ruimere limiet zou Roger het niet gehaald hebben. Jammer, gestrand in het zicht van de haven.
Henri Thunnissen