Bah, denk ik op donderdagmorgen 20 oktober bij het wakker worden en na een slechte nachtrust. Waarom juist nu een opkomende verkoudheid? Het zal toch niet weer hè? Vandaag vertrekken we met 5 Nederlanders naar Albi voor het E.C. 24 uur, die 2 dagen later begint. We vliegen op Toulouse en vanaf daar is er een shuttle van de organisatie die ons naar Albi brengt. Helaas neemt de verkoudheid toe. In de avond eten we bij het rugbystadion, hier is ook de loop. Het eten bevat niet veel soeps, omdat er in alles vlees of vis zit. Dus moet deze vegetariër het met brood en 2x salade doen. In het rugbystadion wordt er die avond een match gespeeld en dan is het hier, maar ook in de rest van Albi, hardstikke druk. De avond zal flink afkoelen, voorproefje voor de loop.
Rinus van der Wal is mijn kamergenoot. We maken veel grapjes en hij gaat nog even langs bij de Ierse pub (naast het hotel). Ik ga liever op tijd slapen. Ik heb een ui opengesneden. Ik hoop dat ik verder in de nacht niet teveel overlast heb bezorgd met mijn snotneus. De vrijdag kunnen we tot 16.30 uur besteden zoals we zelf willen. Ik ga alleen het dorp in om een pizza als lunch te scoren. Ik vind een restaurant op het grote plein voor de imposante (langwerpige) kathedraal. Terug loop ik langs de supermarkt om ervoor te zorgen dat ik voor de 24 uur genoeg eten en drinken heb. Om 17 uur is er de parade waar we per land achter elkaar het stadion in lopen. Daarna mogen op de tribune zitten en kijken en luisteren naar de speeches van de organisatoren en een optreden van een “moulin rouge” achtige ballet-groep. Franse trots. Gelukkig was de pasta party heel goed met een extra tweede ronde. Later die avond heb ik nog met Bert Wildervanck mijn eet- en drink-plan besproken. Ik zal een beroep doen op veel warm drinken, want de verkoudheid is nu ook in de keel geslagen; schor. Het is lang donker en dus lang koud.
Het Nederlandse team bestaat uit 6 lopers en 3 begeleiders. Teamcaptain Lennart Berkman begeleidt onze koplopers Linda Voets en Peter van Wijngaarden. Rinus van der Wal begeleidt de debutanten Eduard Egelie en Endymion Kasanardjo. Verder maakt Rinus foto’s en stuurt hij berichten via FaceBook. Bert Wildervanck begeleidt zijn loopvriend Arjan van den Berg en mij. Ook de laatste nacht brengt weer gesnotter. Gelukkig heeft de keel op de zaterdagochtend nog wat volume. Ik heb toch vertrouwen in de loop. Van mijn coach Ann Zonneveld krijg ik een SMS om voor iets moois te gaan, zij gelooft er ook in. Ik denk aan de Spartathlon die ik met verkoudheid heb uitgelopen. En aan dat 24 uurtje in Steenbergen waar ik met een knieblessure tot 203 km ben gekomen. Ik weet het; mijn kracht is de ervaring uit mijn 18 eerdere 24 uurs. Rustig beginnen is nu extra belangrijk.
Het is zaterdag 22 oktober 10 uur. Nu gaat onze 24 uur beginnen. Het is nog koud. Ik loop lekker rustig achterin het pak van een loper of 200 uit 24 Europese landen. Mijn gebruikelijke startplek. De eerste uren zijn er om de ronde te verkennen. Waar staan de toiletten? We lopen er langs achter de tribunes. Brrrrr maar 2 gewone toiletten en de rest zijn allemaal hurkjes. Gelukkig is er een team van de organisatie 24 uur lang bezig deze schoon te houden, goede zet. Ik probeer mijn tempo te dempen, heb al gezien dat velen er lekker enthousiast tegenaan gaan. De ronde is 1106 meter lang; een ronde over de atletiekbaan, die langs het rugbyveld ligt, en daarna een ronde tegengesteld om het stadion heen. Het zal de hele tijd druk zijn met lopers overal. Op de baan kan je zien wie er tot 400 meter voor je zit. Omdat we in het oranje lopen, kan je zo zien waar de Nederlanders lopen; of het moeten die 2 Grieken zijn die ook een oranje shirt dragen (mag dat?).
In het begin moet je zien een bepaald ritme, “trance”, te vinden om langdurig in door te lopen. En als er iets niet goed is, dan moet je gelijk stoppen en het herstellen. Ik kreeg na 3 uur lopen last van de chip, de chip heeft een groter oppervlak dan wij kennen; Die zat te hard op mijn scheenbeen te drukken. Eerst wil ik doorlopen, maar ik merk dat het erger wordt. Pit-stop. Ik kondig het aan en ga in de volgende ronde zitten om het te laten verplaatsen. Bert doet het gelijk en de chip zit goed aan de andere schoen. Van Rinus krijg ik een lekker glas Cranberrysap. En ik trek de eerste schoen uit om te controleren of er geen verdikking in de voet zit (shin splint), gelukkig niet. Dit is de enige pit-stop van de gehele 24 uur, gefixt in 2 minuten.
Nu merk ik op dat het toch warm is geworden. Er waren wolkjes beloofd, maar die zijn niet komen opdagen. En dan wordt de zon fel. Ook al is het eind oktober. Na 6 uur lopen heb ik 56 km. Na 8 uur, 73 km en is de zon weer gezakt. Dat is ook het moment dat we merken dat er een geniepig koud windje staat. Nu moeten we omschakelen naar 13 uur kou en duisternis. En dan zijn warme dranken noodzakelijk. Ik doe een beroep op Bert met veel thee, bouillon, banaan en tomaatjes. Op de algemene verzorging is alles koud. Behalve de (zwarte) thee die ongelooflijk sterk is. Ik probeer ook daar iets te drinken te pakken, maar het is erg koud. Vruchtsap, water, ijsthee, cola. En ook fruit, vijg, brood, zoutjes, kaas, winegum. Ik word aangemoedigd door lopers en helpers van het Duitse team en ook door Patricia Verschuere en Chris Dhooge uit België. Ook door de Belgische coach André Mingneau, die heel veel mooie foto’s maakt.
Na 12 uur lopen sta ik op 106 km; ik merk dat fysiek alles nog goed zit, maar ik voel ook dat de keel helemaal schor is. Helaas vergaat het de andere Nederlanders slechter. Arjan is uitgevallen met een pijnlijke lies. Kopman Peter zal uitvallen door misselijkheid. De eerste keer dat Peter dit moet meemaken. Later in de nacht moet ook Linda de strijd staken. Allen balen natuurlijk gigantisch. Naast mij lopen alleen Endy en Eduard in het oranje.
Ik loop ieder uur 8 km/uur, maar ik merk dat het heel moeilijk is dit tempo vast te houden. Wel doe ik mijn uiterste best. Per uur bekijk ik de marge die ik heb om met 8 km/uur over de 200 km te gaan. En ik zie dat ie tergend langzaam aan het afnemen is. Ik kan versnellen door in de ronde minder te wandelen, maar ik merk ook dat het niet makkelijk gaat. Na 18 uur 153.8 km. Hoopgevend is de gedachte dat ik in al mijn 24 uurs-lopen waar ik na 18 uur over de 150 km ben, dat ik dan ook de 200 haal. Tot mijn schrik zie ik dat de 2 gewone toiletten overbelast zijn en dus onbruikbaar. Wat betekent dat er alleen nog maar de hurkjes over zijn. En hurken gaat echt niet meer als je harde bovenbenen hebt, bah.
Na 21 uur 177.3 km; het houdt niet veel over. Gelukkig begint het licht te worden. Lennart meldt iedere ronde de rondetijd en moedigt me aan. Bert ondersteunt me met heel veel thee. Endy en Eduard gaan veel langzamer en zullen de 200 niet halen. Helaas, ze hebben meer gehoopt. Toch is het een mooie prestatie dat de 2 debutanten tot het einde doorgaan. Ik moet mijn best doen om de 200 te halen. 22 uur 185.4 km en 23 uur 193.8 km. In het laatste uur is het gigantisch druk langs de baan. Veel geschreeuw. Ook Peter, Linda en Arjan zijn teruggekomen om te kijken. Een kwartier voor het eind zijn de 200 km binnen; even later passeer ik de post en krijg ik de NL vlag in mijn handen met daarop de tekst “De “Diesel” van Albi 24 hr 2016”. Ik mag nog 2 rondes met de vlag lopen en ik haal tenslotte 202,587 km. Endy eindigt op 180 km, Eduard op 194 km.
Na afloop van mijn zwaarste 200+ moet ik natuurlijk bijkomen van de verkoudheid die er natuurlijk veel dieper is ingeslopen. De voice komt langzaam weer terug. Het snotteren is veranderd in hoesten. Maar ach…. De prestatie blijft, de verkoudheid verdwijnt (vrij naar Jannet Lange). Hardlopen hoeft nu even niet. Eerst 3 weken winterslapen en 3 weken rustig korter lopen. En dan is het bijna 2017; het jaar waarin ik Abraham ga ontmoeten en plotseling in andere leeftijds-categoriën loop. Texel, Bazel, Belfast en wie weet dat enkeltje Sparta.
Ik ben een ieder dankbaar voor de ondersteuning en de mooie foto’s. Bert voor de fantastische ondersteuning 24 uur lang. Zonder de hulp van Bert, Rinus en Lennart had ik geen 200 km gehaald. Verder mijn dank aan de organisatie in Frankrijk, want het is natuurlijk een flink karwei om zoiets groots en moois op poten te zetten!
Nitish
(nitishz <> zoho.com)