De Ronde Venen Marathon in Abcoude vorige week werd voor de eerste keer georganiseerd wat prima gelukt is. 1 grote ronde. Helemaal niets aan veranderen.
Voor de eerste keer in tweehonderd keer finishen op een marathon c.q. ultramarathon verslaap ik me drie kwartier. Reden: vergeten mijn mobiel op te laden voor het slapen gaan. Dus plank gas naar Abcoude. Mooi op tijd. In het startvak sta ik bijna pardoes vooraan. Dit is niet de bedoeling maar het overkomt me omdat ik kort voor aanvang de dixie verlaat. De start en finish is in het mooie centrum van Abcoude.
Een paar getalenteerde ultraloopsters halen me tussen de 1 en 5 kilometer in. De marathon wordt ook door duo’s gelopen waarbij er 1 fietst. Ik vind het redelijk druk. 1 zo’n fietser wil me alleen maar links passeren. Ook fijn dat hij zo ongeduldig zijn fietsbel gebruikt. Mijn advies: kom eens onthaasten in de Achterhoek.
Het parkoers is echt super. Veel afwisseling, vergezichten, Vinkeveense plassen en nog meer. Wat helemaal geweldig is dat de regenboog zich vandaag zo vaak laat zien. Echt genieten. De oude spoorweg valt mee.
Ik loop lekker. Haal het tweede gedeelte nog de 1 en ander in. Echter nadat ik bij een boer op een koeien pad bijna horizontaal ga, moet ik even de knop omzetten omdat ik er logischerwijze niet op zit te wachten. Na het verlaten van koeien pad volgt een paar honderd meter wei. Bij opgang van deze wei liggen een paar stukken tapijt zodat je niet gelijk gaat glijden.
Wat iedereen vooraf weet dat we om en nabij de 35 kilometer een kleine drie kilometer over een weiland moeten lopen. Het is een landschapsloop dus dan kan het er onderdeel van zijn. Persoonlijk vind ik het helemaal niets. Spekglad, een grote glijbaan omdat het erg modderig is. Door het gras lopen is niet mogelijk omdat het vol met water staat. Elke stap betekent voor mij goed opletten. Inderdaad bang om te vallen.
Na het verlaten van dit weiland loop ik de laatste kilometers in circa 5 1/2 minuut per kilometer. Niet moe maar toch voldaan finish ik.
Na afloop nog circa vijftien minuten zoeken waar ik mijn Mini alweer neer heb gezet.
Een kleine tien kilometer per uur is het resultaat vandaag. Een negativ split op deze marathon is nagenoeg onbegonnen werk. Het weiland heeft me tussen de vijf en tien minuten gekost. Dit is geen commentaar op de organisatie maar des te meer het bewijs dat asfalt meer is voor me. Al de vrijwilligers hebben prima werk verricht.
Al met al een geslaagde dag.
De 3 Bruggen Ultra in Kampen staat vandaag op het programma. De benen voelen de nacht voor de start niet prima. Kramp. Maar dat mag de pret niet drukken. Het is ook geen excuus mocht de eindtijd me niet bevallen. Een zaklamp heb ik voor de zekerheid bij een tankstation voor aanvang gekocht.
Fijn om kort voor aanvang met een paar ultra-toppers en Herman te spreken. Goed dat Herman deelneemt. We hebben elkaar al een tijd niet meer gezien. 1 van de ultralopers die ik spreek maakt er echt een ultra-dag van. Respect om ‘-s avonds nog 35 kilometer extra te lopen om zo 100 kilometer totaal gelopen te hebben.
09.00 uur is de start bij KHC. We starten in tegenstelling tot de eerste twee edities op een andere locaties zodat we de 321 rotondes niet aan het einde van de route dienen af te leggen. Een prima wijziging. Terwijl ik om circa acht uur arriveer bij KHC passeert Chris. Hij ziet er goed uit. Hij heeft de eerste ronde achter de kiezen. Die 130 kilometer is prachtig maar vandaag ervaar ik dat 65 kilometer meer dan voldoende is. Enige zelfkennis is niets mis mee.
Helaas blijk ik mijn sportdrank vergeten te zijn (staat vast nog in de keuken) waardoor ik met een vaag yoghurtdrankje in mijn hand start. Nou zo’n drankje tijdens het rennen kan ik niemand aanbevelen. In het eerste deel ben ik zoekende naar het correcte tempo. Het lijkt er op dat er vandaag sprake is van een sterk deelnemersveld. Na twintig kilometer blijkt dat ik tien kilometer per uur loop. Een prima aanvangstempo maar ook een tempo waar ik op in ga leveren. Geen probleem. Na 33 kilometer kom ik door in 3,5 uur.
Een paar jonge gasten van om en nabij dertig jaar zeggen dat ze gelukkig de lange rechte stukken achter zich hebben waarop Erik en Bastiaan zeggen dat de echte lange rechte stukken nu pas komen. Een smile. Eindelijk loop ik vanaf nu alleen. Na afloop heb ik een paar lopers mijn excuses aangeboden dat ik niets zeg tijdens het rennen. Of het interessant is of ik Henk Harenberg ben en of we boffen met het weer, het zijn dingen die me zachtjes uitgedrukt niet bepaald interesseren. Sorry. Lopen is voor mij, het in mezelf keren, afsluiten van de buitenwereld. Na afloop voelt het vervolgens geweldig.
De laatste 32,5 kilometer geniet ik. Al redelijk snel stapelen de wolken zich op. Echt het wordt donker. Gaaf en wat een genieten. De eerste hagelsteentjes beginnen te vallen. Vervolgens onweer. De paar flitsen zijn eigenlijk best wel dichtbij. Toch heb ik er geen hinder van omdat we de wind in de rug hebben. Dus het valt niet middenin je snoet. Ik denk nog wel, een muts zou niet verkeerd zijn. Helemaal vergeten dat ik er 1 op heb, haha. Een klein kwartiertje duurt het indrukwekkend natuurfestijn. Vervolgens is het droog.
De doorkomst in IJsselstein is super. Een mooie plek waar we even onder de mensen lopen om vervolgens weer in alle stilte verder te lopen. Ik wil niet forceren maar soepel lopen. Nou dat kan niet omdat ik nog nooit soepel heb gelopen. Hoe heb ik de drie bruggen ervaren? Prima. De tweede brug is wel een unieke omdat je eerst een trap op mag klauteren. De laatste brug voordat we Kampen binnen lopen is er 1 van de buitencategorie. Tenminste zo ervaar ik het. Een mooie uitdaging. Vervolgens is een klein stukje tot dat de finish wordt bereikt.
Gelukkig de zaklamp niet nodig gehad. Alhoewel ik heb de lamp bij thuiskomt nodig omdat mijn huissleutels onder de stoel in mijn auto vallen. Enneh de sportdrank ligt niet in de keuken maar in de auto. Tja georganiseerd naar een wedstrijd afreizen is blijkbaar niet mijn ding.
Mijn plan om bij de laatste drie te finishen is ‘helaas’ niet gelukt. Voor degene (wie?) die interesse heeft: een kleine twintig minuten verval gedurende de laatste 32,5 kilometer tijdens mijn tweehonderdeneerste finish op een marathon c.q. ultramarathon. Na afloop nog even in de kantine nagepraat met de prima organisatoren Bastiaan en Erik. Nog bedankt voor jullie traktatie het balletje mayo.
Sportieve groet,
Henk Harenberg