Swiss Alpine Marathon 2002
Bergop totaal stuk zitten
Een van de eerste ultraloopwedstrijden waar ik zo’n 5 jaar geleden van hoorde was Swiss Alpine Marathon. Ongeveer 80 km hardlopen door de bergen, prachtig moest dat zijn! Indertijd was ik net begonnen met marathon lopen, dus ik zag het mezelf niet doen. Nu, een tiental marathons en een paar ultra’s verder, bleek dat Swiss Alpine Marathon gehouden werd in het laatste weekend van onze vakantie in Zwitserland. De inschrijving ging meteen de deur uit en zo stond ik afgelopen zaterdag aan de start van Swiss Alpine Marathon. Ik zou de lange route lopen (78.5 km, K78), terwijl er ook een 30 km (K30, volgt de eerste 30 km van de lange route) en een 42.2 km (K42, volgt ongeveer de laatste 42.2 km van de lange route) is. Daarnaast was er ook een estafettewedstrijd, wandeling en wedstrijden voor kinderen.
Mijn voorbereiding was op zijn minst gezegd alternatief voor mijn doen. De 2 weken voor de wedstrijd had ik immers vakantie en dat betekende dat ik samen met Anita en onze labrador Timber dagenlang door de bergen wandelde met zo’n 15 kg op mijn rug. Ondanks dat ik bijna niet hardliep, had ik een week voor de wedstrijd behoorlijk wat spierpijn. De laatste week deden we het echter rustig aan, dus ik verscheen behoorlijk uitgerust aan de start. Mijn doel was vooral genieten; mijn tijd was secundair.
Om precies 8 uur werd het startschot gelost voor de gecombineerde start van de K78 en K30 en weg waren we. Het weer was prachtig. Blauwe lucht en het begon al warm te worden. Eerst een klein rondje door Davos, waar veel publiek staat. Rustig aan ritme zoeken. De eerste 30 km zijn vrij vlak volgens het hoogteprofiel van de route. Net voor de 10 km gaat het echter opeens behoorlijk stijgen (10 km in 48:03)
Gelukkig gaat het vrij snel weer omlaag, maar daarna gaat het aan de andere kant van het dal weer omhoog. We lopen door bos en het blijft maar stijgen. Ik loop echter zeer makkelijk omhoog, maar ga me ook zorgen maken over het stuk bergop dat wel op het hoogteprofiel te zien is… 15 km in 1:17:53 (29:50).
Net voorbij de 15 km gaat het weer omlaag en daarna lopen we gedurende 10 km langs een riviertje, door bossen. Het gaat de hele tijd een beetje omlaag. Het is echt prachtig hier en ik loop ook heerlijk. 20 km in 1:40:49 (22:55) en 25 km in 2:02:26 (21:36). Bij alle drinkposten drink ik een hoop, want ik mijn laatste 100 km stapte ik bij 80 km uit, omdat ik gedehydreerd was en dat zou me vandaag niet gebeuren.
Tussen de 25 en 30 km komen er opeens een hoop lopers voorbij. Dit zijn de 30 km lopers die nog even alles geven gedurende de laatste kms tot Filisur. Dit plaatsje is net als alle andere dorpjes, die we passeren, gevuld met toeschouwers. De 30 km passeer ik in 2:25:32 (23:06).
Nu is een kleine 10 km naar Bergun. Deze 10 km gaan omhoog weet ik, want we hebben dit stuk met de auto gereden. Het is warm en ik begin de stijgingen te merken in mijn kuiten. Gedurende de eerste 30 km moest ik vaak aan Michael Boogerd denken met het idee dat Nederlanders best kunnen klimmen, maar dat beeld is nu even lang weg. Ik wandel af en toe een stukje. 35 km in 2:51:23 (25:50).
Bergun is een mooi klein dorpje, waar we ook al van te voren zijn geweest. Het is echter niet te herkennen met alle toeschouwers. Ondanks dat het erg stijgt blijf ik hardlopen in het dorpje. Na het dorpje neem ik echter direct een wandelpauze. 40 km in 3:25:54 (34:31).
Nu komen de zwaarste 13 km. Eerst zo’n 8 km naar Chants (+600 meter), en daarna de 5 km met 750 meter stijging naar Keschhutte. Ik heb dit stuk gewandeld en gedeeltelijk ook proefgelopen en de bedoeling was om zoveel mogelijk hard te lopen tot Chants en dan in hoog tempo naar de Keschhutte te wandelen. Maar het is warm en van het hardlopen komt weinig. Een paar km na Bergun, hoor ik opeens naast me ‚’hoe gaat het?’ Het is Tom Hendriks. We lopen pratend even samen verder, maar ik moet hem helaas al snel weer laten gaan. Hij geeft nog de tips veel te drinken en ook bouillon te nemen als het er is, want daar zit zout in. Dit zal zeer waardevol blijken te zijn. 45 km in 4:09:00 (43:06).
We lopen in de volle zon en ik heb het vreselijk warm en wandel nu bijna alleen nog maar. Ik haal Chants en daarna gaat het echt stijl omhoog. Iedereen wandelt hier, maar zelfs dat kan ik niet meer. Ik moet pauzes nemen, om op adem te komen. Ik word af en toe zelfs duizelig en begrijp er helemaal niks van. 3 dagen terug liep ik hier met 15 kg op mijn rug sneller omhoog dan nu! Halverwege de stijging is er een drinkpost. Ik ga er gewoon even bij zitten en drink een hoop. Na een paar minuten neem ik me tesamen en wandel/strompel weer verder. Ik begin te rekenen of ik de finish wel haal voor de sluiting (om 20 uur zou de finsih sluiten na 12 uur). 50 km in 5:10:7 (1:01:57).
Nu ben ik bijna op de top bij Keschhutte. Ik weet niet meer of hier of bij de volgende pas een dokter staat, die iedereen even in de ogen kijkt, om te kijken of je verder mag lopen. Ik begin al te bedenken hoe ik hem voorbij moet komen, maar half hoop ik op dit moment op een plaats in een helicopter terug. Bij Keschhutte staat echter geen dokter. Ik denk dat ik zout tekort heb, dus drink twee koppen bouillon en een hoop water op de top. Ik ga weer gewoon even zitten. Nu gaat het verder over panorama trail. Ik wandel eerst nog het meeste maar begin zowaar weer hard te lopen. 55 km in 6:22:05 (1:11:08).
De marathonlopers worden een stuk naar beneden gestuurd, maar wij mogen op een klein paadje bovenaan een bergwand blijven lopen. Niet struikelen hier want dan lig je zo een heel stuk lager. Ik loop meer en meer hard, maar zit af en toe achter andere lopers vast, want inhalen gaat hier bijna niet. 60 km in 7:02:34 (40:28).
Net voor de tweede top zit het totaal vast, want iedereen wandelt langzaam naar boven. Er is niet in te halen. Het gaat nu weer zo goed met me dat ik ongeduldig word. Op de top voorbij de dokter, die met een grote grijns op zijn gezicht iedereen vraagt ‘ok?, ok?’ . Even wat drinken en dan naar beneden over paadjes vol met stenen. Dit is leuk en ik blijk toch meer daler dan klimmer, want nu loop ik weer mensen voorbij. 65 km in 7:49:15 (46:40)
Even rekenen, nog 13,5 km en ik heb nog een uur en 10 minuten om onder de 9 uur te blijven. Ik ga het gewoon proberen, want ik ben weer helemaal terug. Merkwaardig, bergop was ik halfdood, nu heb ik nergens last van. 70 km in 8:13:11 (23:56) en 75 km in 8:37:39 (24:27).
We zijn er bijna, maar dan gaat het opeens weer omhoog. Ik moet weer even wandelen en ik vloek, want zal ik die 9 uur nu toch mislopen? Maar dan zie ik na een 10 tal minuten het stadion. Ik loop het stadion binnen, struikel bijna over een peuter, maar dan gaan mijn armen omhoog. Eindtijd: 8:55:55.
Voor die tijd zou ik hebben getekend van te voren, maar dat ik zo diep zou moeten gaan, had ik niet verwacht. Mijn grootste crisis in mijn hardlopen was die klim naar Keschhutte, maar het blijkt maar weer dat elke crisis overwonnen kan worden.
Voor foto’s van het fantastiche parcoers en meer info zie de website: http://www.swissalpine.ch/
Jeroen Wigard
jwap@mail1.stofanet.dk