Zaterdagavond 19 oktober, even na elven, belt Martien Baars mij via de gsm. “Guus Smit is verongelukt”. Even denk ik nog, dat is niet goed nieuws, maar de gedachte dat Guus er niet meer is was te veel gevraagd. Inmiddels de auto in de berm gemanoevreerd, krijg ik toch de bevestiging, dat het een ongeluk is met dodelijke afloop.
Guus heeft afgelopen zomer prachtig gepresteerd tijdens La Trans Gaule. Guus won ooit de 120 kilometer van Texel in 1999. Ik weet nog, Peter Stein als coach van Edward de Ruiter en ik als coach van Dirk Westerduin. Maar Guus, zonder coach, zich de tijd gunnend om van kleding te wisselen halfweg, was uiteindelijk de sterkste in die race.
Zo kennen we Guus. Niets was hem heilig. Als zijn lijf aan gaf dat hij snel kon lopen liep hij snel; als zijn lijf aan gaf dat het verzorging nodig had of nieuwe kleding, dan kreeg zijn lijf dat. Maar bovenal was Guus een avonturier. In de Ardennen was hij vorig jaar in november bij mij over de vloer. Ik haalde hem op van NS station Maastricht. Natte sneeuw en ijzig koud was het. Samen haalden we nog stookhout op bij mijn pa in Meerssen. De laatste houtjes daarvan moeten nog verstookt worden. Het hout van mijn pa kwam op een apart stapeltje, vanwege de houtworm! Ik weet nog, dat ik tegen Guus zei “ik ben niet blij met dat houtwormhout”, waarop hij antwoorddo “zo zijn pappa’s, ze menen het goed en zijn er altijd met de beste bedoelingen”. Dat gold ook voor Guus.
In het Ardenner bosje wat ik daar heb, gaf hij te kennen dat hij in die omgeving veel wild gekampeerd heeft, en dat mijn bosje daar ideaal voor was. Hij had mijn vrijbrief dat hij altijd “wild” mocht kamperen daar en als het was kon zeggen dat hij toestemming had van de eigenaar. Of hij daar ooit gebruik van gemaakt heeft betwijfel ik, want dat ontnam het avontuur. Anderzijds liet hij de natuur altijd even ongerept achter als hij het aantrof bij aankomst, dus ook in dat opzicht kan ik nooit weten of hij ooit op mijn uitnodiging is ingegaan.
Guus was avonturier en reiziger. Ik kwam hem eerder tegen in Olne voor “Olne-Spa-Olne” dan bij mijn eigen saaie rondjes van de twaalf uur loop. Guus wil ik ook zo blijven zien, als een man van de heuvels en de bergen of het strand. Guus behoorde tot die loop virtuozen die de grond maar even hoefde aan te tippen om al dansend over de meest onherbergzame ondergrond te kunnen reizen. Zijn laatste dans is hem fataal geworden. Ergens bij een pracht wedstrijd in de Indische Oceaan als ik het goed heb, op het Franse of op zijn minst Franstalige eiland Réunion, is hij tijdens een inhaal manoeuvre in een ravijn gestort en na een val van tachtig meter overleden.
Guus was een van de hedendaagse pioniers van de ultramarathon, waarvoor de loop meer was dan een wedstrijd; elke start was een avontuur op zich, een verrijking van zijn eigen ervaringswereld en zijn eigen leven. Met hem zijn veel idealen verdwenen, idealen die hij voor zichzelf tot het laatste moment heeft waargemaakt; idealen waar wij allen nog vaak een voorbeeld aan hadden kunnen nemen.
Guus, ook op je laatste reis, kan ik je slechts meegeven “het gaat je goed”. De sporen die je hebt achtergelaten zullen beslist vervolg vinden. Je bent er niet meer, maar juist nu ook weer wel.
Ton Smeets
{smit.jpg}
PS Over een paar uurtjes gaat het NK 100 kilometer in Stein van start. Ik hoop dat ik de juiste woorden kan vinden om voor de start deze moeilijke boodschap op gepaste wijze over te brengen.
PPS Over datum/plaats begrafenis of crematie kunnen we u nu nog niets mededelen. Mocht u meer weten, laat het dan weten aan ton.smeets@ou.nl Via dit kanaal zullen we nadere gegevens bekend maken.
Van de Franse website http://www.ipreunion.com/index2.html
Un second coureur du Grand raid, un Hollandais de 38 ans, s’est tué dimanche samedi après midi 19 octobre 2002 alors qu’il se trouvait sur un sentier de la Roche écrite à une vingtaine de kilomètres de Saint-Denis (Nord) où se juge l’arrivée de la course. Vendredi soir un Métropolitain de 48 ans était mort suite à une malaise cardiaque dans la descente du coteau de Kerveguen (hauts de la Plaine des Cafres – Sud). Les organisateurs ont décidé d’arrêter la compétition pour la nuit
Guus heeft zelf hier op UN op 3 oktober uitvoerig over zijn komende deelname aan Le Grand Raid verteld:
https://www.ultraned.org/../n_item/f1168_2002_10.html