{i}Voorwoord van Jan Paagman:
Goedemorgen sportieve redactieleden,
Het mooie van de UltraNed site is dat het zo leesbaar is dankzij de keuzes die jullie maken wat erop te zetten. In het loperswereldje is het zondermeer meer dan een begrip, het is bijna een onmisbaar tooltje geworden om onze agenda te plannen, ervaringen uit te wisselen, elkaar attent te maken op inschrijvingen, leuke lopen aan te kondigen etc. Vandaar dat ik onderstaand verslagje aanbiedt maar aan jullie de keuze of je het wilt plaatsen:{ei}
Tja, zo’n leuk sfeerverslagje als Frans Goddijn op DRS-NL schrijft lukt me niet maar het was wel genieten in Apeldoorn. Als randstedeling vind ik het sowieso al leuk om in bosrijke omgevingen te lopen, als dat dan ook nog eens gepaard gaat met een goede organisatie dan is je dag al op voorhand geslaagd!
Voor mij zelfs meer dan geslaagd, ik heb jullie geloof ik al eens verteld dat ik in 2002 het als een uitdaging zag om in mijn leeftijdscategorie van 49-jarige nog eens op de marathon onder de 3 uur te duiken en daarmee ook weer een plekje te veroveren op de lijst in Runner’s World. Dat lukte me in Twente met 2:57, dus jaar geslaagd. Maar het jaar ging verder, in de zomer van 2002 niet al teveel gedaan maar omdat ik op jullie advies me had ingeschreven voor de Berenloop moest er toch weer wat conditie worden opgebouwd. En daar is het toen “mis” gegaan, wat heb ik er lekker gelopen, gewoon genietend van sfeer, eilandbewoners, enfin alles was aanwezig om er gewoon een paar heerlijke dagen van te maken. Dat gezellige en gemoedelijke beviel me wel dus maar eens op UltraNed gekeken wat er nog meer te doen was in de komende maanden. Nou, dat werd dus de Zuiderzee-marathon, in één woord fantastisch en in december de Diever cross-marathon, behoorlijk pittig maar wel leuk.
En dan ga je plannen maken voor 2003, een betere start dan Soerendonk had ik me niet kunnen wensen, in zo’n leuke sfeer je eerste 50 km, dat zijn dingen die je met plezier opslaat in dat grijze bovenkamertje. Dieverbrug werd op 12 januari het volgende “trainingsloopje” was gewoon gezellig lopen, vooral omdat ik met een lekker groepje het grootste deel al keuvelend heb kunnen oplopen.
Tja, en dan wachten tot het 1 februari wordt, Apeldoorn, alweer wat grootschaliger maar als ik zo de sportlui om me heen hoorde was het al snel, “nou, tot in Apeldoorn maar weer”. Ik had het gevoel dat m’n conditie lekker op peil was, liep hier in Nootdorp 2x op zondagen een 15 km wedstrijdje waarbij zelfs een eerste en tweede plaats met tijden dik binnen het uur het resultaat waren. Een beetje streber ben ik wel en afgelopen week viel de Runner’s World op de mat met de marathonranglijst 2002. Heel voorzichtig begon het bij mij te kriebelen, zou ik als 50-jarige in 2003 ook nog eens het genoegen smaken om op dat lijstje te komen. In m’n agenda heb ik voor dit jaar ondermeer de Binnenmaas non-stop staan, de 60 van Texel, de hardloopvierdaagse etc staan, kortom m’n snelheid moet naar beneden en m’n duurloopconditie naar boven. Maar als je zo lekker in je vel zit dan wordt de uitdaging wel heel groot om nog eens even lekker te vlammen.
Misschien niet verstandig, m’n 3e marathon in een maand tijd maar ja, Apeldoorn als grotere marathon zou toch wel een mooi en redelijk snel parcours hebben? De hele week met angst en beven de weersvoorspellingen gevolgd, m’n voeding weer aangepast, op tijd naar bed, kortom ik begon me lekker op te laden. Op zaterdag vroeg op, immers je wil ruim op tijd er zijn en dat bleek niet tevergeefs. Wat een organisatie, laten we maar zorgen dat we in Nederland in ieder geval nog een “klein” legertje op de been houden, al is het maar om kazerne en organisatie voor de komende jaren veilig te stellen! Gesmeerd liep het allemaal, startnummer ophalen, bakkie koffie doen, grappig hoeveel bekende gezichten je weer ziet (jammer dat ik zo slecht in namen ben), nog even dubben wat je aan kleding zult aantrekken en dan naar de start. Was toch nog een stukje vanaf het kazerneterrein maar een mooie warming-up.
Best wel druk, zo met z’n allen in dat startvak, direct na de start ook even zoeken naar een lekker ritme en daarbij oppassen geen andere lopers de schoenen uit te trappen. Ik wist gelijk weer waarom een Soerendonk of Urk zo gemoedelijk is !. Maar goed, de eerste 5 km in 19:40, dat ging dus lekker. Helaas was het wat moeilijk om een leuk groepje te vinden die in mijn ritme liepen, had ik eindelijk een paar dezelfde tempogangers bleek dat ze de Asselronde liepen, dat is bij dit soort gecombineerde lopen wel eens jammer maar qua organisatie begrijp ik het wel. Goed, de sneeuw bleef nog even weg, 15 km in 1:01 en dan begin je te rekenen, zo van als ik nou eens dit kan vasthouden, wat zou er dan in zitten. Zelf heb ik bij een marathon meestal zoiets van, na 30 km hebben we het gehad, dan is het nog maar 12 km en dat is voor m’n gevoel altijd een kort trainingsloopje dat je binnen een uurtje redt.
Dus ik was heel benieuwd wat m’n tijd op de 30 km zou worden, nou een doorkomst van 2:03 en dan wordt het dus echt leuk. Hoewel, de sneeuw begon zich te melden en wat zaten er een gemene klimmetjes tussen de 30 en 35 km. Dat was toch echt wel even afzien maar toen ik de matten op het 35 km punt passeerde in 2:24 wist ik het, dit gaat lukken. Voor de tweede maal door de Apenheul, een aap heb ik echt niet meer gezien, wat werd het koud, het gevoel in m’n handen was ondanks mijn handschoenen helemaal weg maar toen de klok in beeld kwam maakte dat onbeschrijflijke gevoel zich weer van me meester, 2:54 als 50-jarige, ja ik loop een beetje naast m’n sportschoenen maar dit was zo onverwacht, zo heerlijk. En wat heb ik nu bereikt, voldoening, plezier, ook in 2003 heb ik weer een plekje op marathonranglijst veilig gesteld en kan me nu dus lekker gaan concentreren op het langere werk. Apeldoorn was druk maar perfect georganiseerd.
Ik heb trouwens wel bewondering voor onze manschappen die daar normaal gelegerd zijn want wat douchen die bikkels koud ! Overigens stonden er langs het parcours niet alleen heel veel enthousiaste mensen de lopers aan te moedigen, ik heb ook heel wat niet-militaire vrijwillegers(sters) gezien die uren in de kou en sneeuw stonden om het parcours aan te geven etc. Wat dat betreft verdienen al deze militairen en burgers een dikke pluim voor het verzorgen van een onvergetelijke dag voor al die lopers en loopsters die hopelijk net zo genoten hebben als ik.
Ik hoop velen van jullie straks op andere lopen weer tegen te komen want wat blijft lopen toch heerlijk, verslavend maar vooral genieten van het buitenleven. Zo, nu eerst maar eens even de stijve benen strekken.
{b}Jan Paagman{eb}
j.paagman@hccnet.nl