{b}{u}WEINIG VERRASSINGEN ONDANKS FASCINERENDE KOERS{eb}{eu}
We zijn het stilaan gewoon dat het cup-seizoen in Zolder op gang geschoten wordt. Voor vele atleten is het een vertrouwde omgeving geworden. Niet zonder verdiende voldoening begroeten de sympathieke organisatoren de ruim 130 deelnemers, waaronder zowaar weer een aantal beloftevolle debutanten.
Op Ultraned kregen we de regelmatig bijgewerkte deelnemerslijst en zowaar een pronostiek van de vorige winnaar en ultrakenner Jan Vandendriessche. Hoewel Jan zijn eigen vooruitzichten goed inschatte, toonden Vanderlinden, Beckers en andere Verdoncks eens te meer dat pronostikeren een gok blijft.
Marc Vanderlinden liet in de keiharde tweestrijd tegen ultradebutant maar desondanks uitstekende Papanikitas zien dat zelfs 50 kilometers langer is dan de marathon. Toen de Griekse Marc de Brusselse Marc ogenschijnlijk definitief gelost had aan km 30 gaf de ultraspecialist het niet op en keerde even voor de marathon de rollen om. De erg zwakke eindronden van Papanikitas tonen eens te meer aan hoezeer de psyche meespeelt.
Duels tussen Lucien Taelman en Ivan Hostens zijn we wat gewend. Nu liepen ze allebei vrij vreemd. Lucien vloog er nu van bij start in, Ivan, die er weleens durft tegenaan gaan, zoals we vorig jaar in Zolder zagen, startte nu voorzichtig op zijn Taelmans. Lag hij aan de marathon nog bijna drie minuten achter, aan de finish was het nauwelijks nog één minuut.
Bijzonder verrast waren vele kijkers door de Nederlander Math Roberts, een van de onbekenden, die evenwel bijna steeds alleen, maar zeer sterk en regelmatig liep. Naar het einde toe pakte hij zowaar Etienne Vanacker, die een minuut voor hem de marathon gepasseerd was.
Soortgelijk scenario vertoont ook Renaat Moyson, aan zijn derde “Zolder” toe en steeds beter.
Renaat liep een onvoorstelbaar wijze en regelmatige wedstrijd, die hem zowat naar zijn persoonlijk marathonbesttijd voert. Zijn rondjes rond de 15’30” met zelfs versnelling in de laatste tien kilometers, voeren hem voor bij zijn ultravriend Johan Cornelis en zelfs voorbij zijn idool Paul Beckers.
Wim Epskamp en Tom Hendriks maken er een intensieve trainingsloop voor wellicht meer nationaal gerichte wedstrijden – of gaat Moskou toch door in Nederland ? -.
Bij de vrouwen geen verrassing. Inez Jacquemart ontgoochelt Jan Vanden Driessche die op haar getipt had niet, ook al ondervindt ze dat het nationaal record, dat inderdaad niet veraf ligt, niet zo eenvoudig te pakken is als soms lijkt.
Dat een kwart van de deelnemers het einde niet haalt van zo’n “korte ultra” wijst eveneens in de richting dat de ultra heus niet zo eenvoudig is als soms gedacht wordt.
Jos Cleemput