Ik loop pas heel kort mee in het wereldje van de véél-lopers (ultra durf ik nog niet te zeggen) maar het wordt steeds gezelliger. Afgelopen zondag de FAF in Schinnen. Dat betekende dus vroeg op om vanuit de Randstad af te zakken naar het voor ons toch wel verre zuiden. Eerder had ik Ger een mailtje gestuurd met de vraag of het inschrijfpunt en de start een beetje bij elkaar in de buurt waren, een kort maar bondig antwoordje van Ger gaf aan dat daar 3 meter tussen zat, ik moest zelf maar uitmaken of ik dat in de buurt vond! Tja, en dan kom je aan bij een schitterende oude boerderij waar zo te zien al heel wat restauratie uurtjes in zijn gestoken en de komende jaren ook nog wel de nodige klus-uurtjes zal vergen. Maar keuken, woonkamer etc bewezen voortreffelijke diensten als inschrijfpost, kleedkamer, kantine etc. Want wat een ontvangst, koffie, thee, peperkoek, Haagsche Kakker (met dank aan Dick van Es), bonbons, stroopwafels, het kon niet op.
Maar er moest natuurlijk wel gelopen worden dus om 11:00 uur liet Ger zo’n mannetje of 20 vertrekken voor de 50 km. Nadja liep ook een paar rondjes mee als training en voorbereiding op haar kwalificatie poging in Rotterdam voor de Olympische spelen, we zagen haar pas weer terug na afloop in de keuken want wat een snelheid. Maar goed, 50 km verdelen over rondjes van 4 km levert een “rest”-probleem van 2 km op, dat loste Ger makkelijk op door ons eerst 1 km de ene kant op te laten lopen, daar met z’n fiets even een tijdelijk keerpunt te plaatsen zodat we weer 1 km terug mochten lopen om dan aan de rondjes van 4 km te beginnen. Zo’n eerste rondje is toch een beetje een verkenning, dat bleek al toen we na zo’n anderhalve km met het kopgroepje op een kruising ons stonden af te vragen welke richting we zouden aanhouden, 3 mogelijkheden en laten we nou direct de juiste keuze hebben gemaakt. Dat viel dus mee en op het 2 ½ km punt stond Ger weer met z’n fiets om ons van het grindpad de akkers in te sturen. Waarschijnlijk heeft vlak voor het invallen van de vorst een boer gedacht om ons wat extra oefening te geven door met z’n tractor diepe voren te rijden in het pad. Onbegaanbaar wil ik niet zeggen maar dat je spieren er lekker van los konden komen is absoluut een feit. Maar na dit lemen intermezzo kwam Schinnen al weer in beeld en zat het eerste rondje er op. Voordeel van rondjes van 4 km is natuurlijk dat je de verzorging vanuit 1 punt kunt regelen maar zo’n uitgebreide service als hier heb ik nog niet eerder meegemaakt. Als Ger je zag aankomen riep hij al wat je wilde hebben, thee, water, cola, het stond klaar en je kon zelfs je bestellingen opgeven voor de volgende doorkomst. Waar maak je dat hedentendage nog mee!
Maar we zijn er nog niet, want bij de start was verteld dat elk km punt aangegeven stond, inderdaad volkomen waar maar het leverde wel een speurtocht op. Km 1 bleek rond een verder nutteloze verkeerspaal te zijn geplakt en was al bij het tweede rondje ontdekt. Km 3 was aan de achterkant van een verkeersbord geplakt en daar viel m’n oog al tijdens het 4e rondje op. Bleef over het 2 km punt en die was echt goed verstopt. Bleek uiteindelijk evenwijdig aan de looprichting opgehangen te zijn aan een lang hekwerk, heel knap maar toch lekker door ons gevonden !.
De eerste 2 km gingen behoorlijk omhoog, daarna kreeg je te maken met een open stuk waar de wind zich toch wel heel koud en schraal deed gelden, vervolgens een paar honderd meter lemen strompelpad om daarna vrij stijl bergafwaarts naar de doorkomst te gaan. Zelf had ik vooral met dat bergafwaarts steeds meer moeite en voelde dat behoorlijk aan m’n benen. Gek want je zou verwachten dat het je even de tijd geeft om op adem te komen maar wellicht was het daar iets te stijl voor, het klimmen beviel me in ieder geval beter.
Het mooie landschap gaf elke ronde weer genoeg afwisseling, daarnaast geven dit soort rondjes je mooi de gelegenheid om te proberen zo vlak mogelijk te lopen en dat is me dan ook aardig gelukt. 13 km/u heb ik eigenlijk de hele loop kunnen handhaven en daar ben ik dik tevreden mee. Hoewel je natuurlijk zelf zo goed mogelijk probeert bij te houden hoeveel ronden je hebt gelopen had de organisatie daar ook in voorzien want elke deelnemer kreeg keurig bij het ingaan van de laatste ronde een bel te horen. En het bleek dat de dames van de jurering wel heel actief waren want toen we vertrokken kregen we al een uitslagenlijst mee waarop ook nog eens van iedere deelnemer al z’n doorkomsttijden keurig vermeld stonden. Een welverdiende pluim is hier op z’n plaats.
Na de finish praat je meestal even kort bij, kleed je je om en gaat weer richting huis. Hoe anders was ook dat weer hier. Nakletsen in de keuken van Ger en Nadja onder het genot van een heerlijke kop erwtensoep, roggebrood met knoflook-kruidenboter (sorry thuisfront) koek, Palm-biertjes, tja, in zo’n ambiance blijft al snel iedereen hangen. Ik geloof dat er een limiet was van 5 uur, gedisciplineerd als lopers zijn houdt iedereen zich daar dan ook keurig aan want alle lopers waren ruim op rijd binnen. De enige die we tijdens het gezellige borreluurtje in de keuken mistte was Ger maar die bleek achter z’n computer al druk in de weer om alle resultaten in te kloppen zodat we bij vertrek al ons lijstje met resultaten konden meenemen. Omkleden weer in de woonkamer tussen alle trofeeën en prijzen van Nadja, tjonge wat heeft die al een hoop moois bij elkaar gelopen, en toen weer richting Den Haag. Met Dick van Es en Eric Sweens in de auto heb je genoeg gespreksstof om de rit lekker vlot te laten verlopen. En als dan bij thuiskomst er al weer een emailtje ligt met de definitieve uitslagen dan geeft dat toch wel aan dat we hier met een organisatie van doen hadden die weten hoe ze het lopers naar hun zin moeten maken. Een onvergetelijke dag, niet alleen voor Hartmut Seele die de 50 km afraffelde in 3:30, Eric Sweens die z’n 50 km debuut met een schitterende eindtijd van 4:17 beleefde of Horst Preisler die alweer een marathon aan z’n record lijstje toevoegde, maar ook voor al die andere lopers die lachend over de finish kwamen. Dat een kindertehuis in Kenia er ook nog eens zo’n 500 euro beter van wordt maakt het helemaal tot een super geslaagd evenement en terwijl ik nu maar ga stoppen met schrijven realiseer ik me dan ik eigenlijk heel “stom” bezig ben, door jullie mee te laten proeven van het sfeertje zou het volgend jaar wel eens storm kunnen lopen in Schinnen, als iedereen dat echter doet zoals dit jaar dan kan het evenement niet groot genoeg worden. Wie weet tot volgend jaar !
{b}Jan Paagman{eb}
j.paagman@hccnet.nl