Het is nog vroeg, erg vroeg op Texel. De lopers en loopsters voor de 120 kilometer zijn de nacht in gestuurd. Op het noordelijkste puntje van het eiland proef ik die speciale sfeer van de nacht op Texel terwijl de lichtbundels van de vuurtoren in een kruisvorm over mijn hoofd het diepst van de nacht opzoeken. Het heeft iets magisch zoals die vuurtoren al jaar in en jaar uit haar bundels over de omgeving uit strooit. Ik verheug mij op de magie van de ultraloper, die uur na uur blijft doorlopen, monotoon en efficient, en dan toch het eiland twee maal helemaal rond gaat. De nacht is anders dan de dag, dus de eerste ronde is ook heel anders dan de tweede. De lopers lopen onvermoeibaar. In sommige hoofden speelt misschien al de vraag “red ik het vandaag”, maar niemand laat zich in zijn hoofd kijken. Nu is het nog afwachten wanneer de eerste moeilijkheden komem, maar voor zovelen zullen ze er straks gewoon zijn. Het tweede rondje wordt heel anders, dan wordt het omgaan met de vermoeidheid en de tegenslag.
Het is vroeg, te vroeg om al iets te zeggen over het wedstrijdverloop, maar uw verslaggever is er om u straks te vertellen wie voorop loopt en wie daar achter, hoe de wedstrijd zich ontwikkeld. Een wedstrijd die nu nog geen wedstrijd is, maar een aanloop op dat wat straks een wedstrijd gaat worden. Met name de strijd met zichzelf, want 120 kilometer is niet mis, zeker niet als daar nog stukken zwaar strand in zitten. Behalve de 120 kilometer is er nog de 60 kilometer, de dertig en de estafette. Allemaal gaan we dat niet volgen, maar de 120 en de 60 kunnen rekenen op de volle aandacht hier op UltraNED. De thuisblijvers zijn zo toch een beetje op Texel.
Verslagen zoals bij de zes uur lopen met tussentijden van alle lopers mag u nu niet van mij verwachten, maar ik zal zeker ook aandacht hebben voor datgene wat ver achter de koplopers zich afspeelt. Daarmee mis ik waarschijnlijk eens een cruciale ontknoping aan de kop, maar ik ben maar een toeschouwer net als alle anderen.
De nacht begint kleur te krijgen, het gaat schemeren, de dag gaat beginnen…
Anton Smeets
ton.smeets@ou.nl