{b}Een zonnig ultradebuut{eb}
Vrijdag 18 april, in de middag arriveren we bij ons vakantiehuis tussen Den Burg en Oudeschild. De uitvalsbasis voor dit weekeinde op Texel, met als voornaamste doel (voor mij althans) de 60 km van Texel op tweede paasdag. De sleutelbeheerder vertelt nog wat over het eiland en vertelt dat het in 3 of 4 uur rond te fietsen is. Langs de neus weg vraag ik of het ook te lopen is, lachend vertelt hij dat het lopend niet aan te raden is. Ik vertel verder maar niets over de wedstrijd.
Na een ontspannen zaterdag en zondag met o.a. wat loslopen, bezoekjes aan het Maritiem- en Juttersmuseum en Ecomare. Breekt de dag der dagen aan: maandag 21 april.
Om 10.35 uur ga ik met ongeveer 230 andere kilometerjunks van start in het gehucht ’t Horntje, nabij de veerhaven. Het weet is geweldig, onbewolkt en ca.15 graden. Heel rustig ga ik van start, de eerste kilometers op verharde weg rond de Mokbaai. Na 4,5 km de eerste verzorgingspost en we lopen tussen de Horsmeertjes de Hors op, een grote zandvlakte met stukken zeer rul zand. Mijn tijd op 5 km is 32’15”. In ieder geval niet te hard gestart. Na een paar km over de Hors bereik ik het strand, en na 4 km strand krijg ik weer asfalt onder voeten.
Op het wisselpunt van de estafette verwacht ik Lilian (mijn fietsbegeleidster) het is hoog tijd om een energiereep te eten om de energievoorraad aan te vullen. Ik tref hier echter geen Lilian aan, dus ook geen energiereep. Dan maar weer wat eetbaars meegraaien op de verzorgingsposten van de organisatie (banaan en ontbijtkoek).
Het 15 km punt passeer ik in ca. 1u.34’ . Even later lopen we via het Pachapad weer het strand op. Het wordt aanzienlijk drukker op het strand. De strandgangers houden niet altijd rekening mer de hardlopers; bij een uitwijkactie loop ik een heel duits zandkasteel aan gort, weer een vriend minder. Na ca. 22 km (de Koog) via een 2 steile klimmen en afdalingen het stand weer af. Even verder gaat de route links af het natuurgebied de Nederlanden in. De wind valt hier op sommige stukken helemaal weg, en dan is het goed te voelen dat de temperatuur stijgt. Het 25 km punt gaat in ca. 2u.35’.
Bij het tweede wisselpunt van de estafette staan mijn vrouw Saskia en gelukkig ook . Vanaf hier dus extra drank bij de hand en dat is met het stijgen van de temperatuur geen overbodige zaak.. Tussentijd op 30 km. 3u.05’.Via het glooiende fietspad gaat de route naar de kop van het eiland. Hier krijg ik het voor het eerst wat moeilijker. Even later nader ik de vuurtoren en slaan we rechts af richting de waddenkust. Het tweede gedeelte van het parcours langs de waddenkust is totaal anders dan het eerste stuk langs de duinen en het strand. Op de vlakke dijk gaat het weer wat lekkerder. Passage van het 40 km punt in ca. 4u.06’. even verder op een trap af en verder binnendijks. De bovenbenen beginnen nu aardig vol te lopen. Het meefietsen van Lilian komt goed van pas, ik kan nu elke 10 minuten drinken kleine hoeveelheden in plaats van (te grote) hoeveelheden bij de verzorgingposten. Na ongeveer 44 km is het tijd om het voor een tussenstop en het thermohemd uit te trekken. Aangezien mijn bovenbenen steeds strakker aan voelen besluit ik om de dijkopgangen te wandelen. tref ik nog aan langs de route en even later passeer ik het pittoreske dorpje Oosterend.
Weer terug naar de dijk en op naar het 50 km punt. Dit punt passeer ik in 5u. 11’. Het wordt nu wel erg zwaar, maar rond mij hebben andere lopers het minstens zo zwaar. Langs de haven van Oudeschild verder op pad naar de laatste 5 km door het historische tuunenwallen landschap. In de laatste kilometers nog een smerige klimmetje, de hoge berg. Gisteren tijdens het loslopen stelde het niet veel voor, maar nu is er van lopen geen sprake. Eenmaal boven is in de verte de speaker bij de finish al te horen. Met een spieren vol melkzuur loop ik het sportpark van Den Burg op. Na 6u.19’44” zit mijn eerste (maar zeker niet laatste) ultraloop er op. Ik heb vandaag weer veel geleerd wat me bij volgende ultralopen goed van pas kan komen.
Nu een ( een dag later) moet ik terugdenken aan een verslag in marathon plus van (in meen) Vincent Schoenmakers na zijn eerste ultra, waarin hij meldde geen last te hebben van spierpijn na afloop. Dat geldt voor mij in elk geval niet. Mijn benen voelen vandaag aan alsof ze zijn volgestort met beton, dat ondertussen is uitgehard.
{b}Jean-Antoin van de Rijzen{eb}
jeanvdrijzen@planet.nl