Debuut 100 km / Einde senioren-tijdperk
De aankondiging op Ultraned van de 100 km in Stige in Denemarken op 10 mei
was voor mij aanleiding voor een spontane aanmelding. Dit betekent
tegelijkertijd mijn debuut op de 100. Een serieuze voorbereiding heb ik
vanwege deze spontaniteit derhalve niet gehad. De Sahara-marathon in
Algerije, de 4 uur+ loop in Dieverbrug en de 60 van Texel waren mijn enige
lange afstanden. Enkele ingewijden kennen mijn originele, afwijkende
trainingsschema waarbij mijn hardloopactiviteiten net het weektotaal van 25
kilometer behelst. Ben Mol, 1 van de ultra-cracks, was tevens van de partij.
Hij liep de 100 km als voorbereiding op de 24 uur van Apeldoorn. Woensdag,
slechts 3 dagen voor de 100 km, had hij nog een marathon in Hamburg
meegepakt. Na een overnachting op de keiharde vloer van de sporthal stond ik
derhalve met stijve schouders en met een slaperige kop -’s ochtends om 6 uur
aan de start. Trouwens in de nacht voorafgaande aan de wedstrijd zijn er nog
een aantal bossen omgezaagd, het snurken had een hoog zaaggehalte… We
begonnen met circa 65 lopers aan de 100 km welke 5 rondes omhelzen. De
eerste ronde liep ik samen met Ben op. He tempo was rustig omdat we onze
krachten goed wilden verdelen, het parkoers wilden leren kennen en het
lichaam wakker laten worden op dit vroege tijdstip. De eerste ronde betrof
het o.a. twee keer bevrijden van mijn darmklachten. Het Nederlands
mestoverschot ligt nu deels in Deense struiken. Zoals sommige reeds weten
ben ik absoluut geen prater in een wedstrijd. Dit is niet vanwege energie
besparen maar het lopen is voor mij een in mezelf treden, een soort van
meditatie. Aangezien Ben veel praat tijdens een wedstrijd was ik opgelucht
(sorry voor mijn egocentrische gedachte) dat hij een sanitaire stop nam na
de eerste ronde. De rondes waren trouwens afwisselend: pitoreske, rustieke
dorpjes, koolzaadvelden en een stukje langs een autoweg,(waar helaas een
Duitser geblesseerd uit moest stappen toen hij moest ontwijken voor een
auto), in een lichtglooiend landschap. In de derde ronde kreeg ik een lichte
inzinking omdat ik bij het 50 km-punt (tussentijd 5 uur en 6 minuten)
besefte nog een marathon en een klein beetje en dan ben ik er “al”. Het idee
deed me schrikken maar tegelijkertijd draaide ik de knop positief om met de
gedachte nog 50 km te mogen genieten van de meeste pure sport, de moeder van
de sporten. Vanaf de derde ronde haalde ik horde lopers in, die denk ik toch
te hard van stapel zijn gegaan. Tijdens het tweede deel heeft een fikse
stortbui + een lichte hagelbui het deelnemersveld doen reduceren met 25 tot
30%. Na 85 km maak ik me toch een discussie, waarschijnlijk niet over de
kwaliteit van het knackebrod, mee tussen een Deense loper en z’n
begeleidende fietser waarbij de fietser spontaan de loper in de steek laat.
De vermoeidheid zal hier wellicht aan ten grondslag liggen. Op 90 km was een
loper compleet onderkoeld gestopt maar naar laten vernomen te hebben is deze
na het nuttigen van een paar warme bekers thee alsnog gefinished, karakter
ten top! Na mijn eerste doel het finishen tijdens mijn debuut op de 100 km
de hoogste prioriteit had, heb ik deze na 50 km op het finishen binnen de 12
uur gesteld maar tot slot besefte ik dat binnen de 11 uur ook tot de
mogelijkheden moest behoren: mijn eindtijd bedroeg een werkdag van 8 uur + 2
uur 47 minuten en 57 secondes als overwerk. Terdege beseffend dat als ik
tijdens mijn normale werk zo moe zou zijn, ik er serieus over na zou denken
ander werk te zoeken. Maar het belangrijkste was: het voldane gevoel! Na in
maart 2002 besmet te zijn geraakt met het ultra-virus, inmiddels 35 ultra’s
en marathons verder, het uiteindelijk voltooien van mijn eerste 100 km. Jan
hoor ik er nu bij? Mijn tijd was goed voor de 15e plaats, sorry dat ik de
bescheidenheid van een ultra-loper even vergeet. Jullie nemen het me toch
niet kwalijk? Ik ben nu toch niet het zwarte schaap van de ultra-familie?
Ben Mol werd uiteindelijk 19e met een eindtijd van 11 uur en 13 minuten.
Niet slecht voor een trainingsloop! Mijn bewondering voor Ben is alleen maar
toegenomen. Mijn eindtijd is alsvolgt tot stand gekomen:
1e ronde 2.02.31
2e ronde 2.00.18
3e ronde 2.06.59
4e ronde 2.18.42
5e ronde 2.19.24
Eindtijd 10.47.56
Mijn 100 km debuut was tevens de afsluiting van mijn seniorentijd. Deze
maand op naar de 40 jaar. Wat ik wel toepasselijk vond dat ik tijdens deze
wedstrijd startnummer 39 (dus tevens mijn leeftijd) droeg tijdens mijn
laatste seniorenwedstrijd. Toeval? Toeval bestaat niet. Wat me nu nog bij
blijft dat ik tijdens de 100 km Iemand regelmatig bedankt heb voor de kracht
die ik krijg, aan het klasse-artikel van Ron Teunisse over inspiratie en aan
de gedachte “ook de langste reis begint bij de eerste stap”.
Henk Harenberg