{b}{u}6 uur Valkenbergrun Breda 11 mei 2003{eb}{eu}
Hop, daar staan we weer aan de start voor een zoveelste wedstrijd. Gisteren toegekomen en overnacht in een prima hotel, zodat we goed uitgerust weer in het Valkenbergpark staan. Ditmaal voor de vierde keer al. Door een misverstand moesten we de eerste editie laten vallen, kortom we zijn er al bij vanaf het tweede uur. We zijn mijn broer Gerald en ondergetekende. We vertrekken rustig, Gerald tegen 11 per uur en ik tegen 12,5 km. Ik heb geleerd uit de vorige wedstrijden. Gelukkig wordt het niet te warm. Ieder loopt zijn eigen tempo en de eersten haastten zich al weg. Het blijken estafettelopers te zijn. De eerste vier uur rustig en dan vlammen, en alles uit de kast halen. Dat is de boodschap. Het parcours is bekend voor ons. En dat geeft moed, we weten waar het moeilijk wordt, namelijk het klimmetje net na de start/bevoorrading. We vliegen erop, de een al wat sneller dan de ander. De uren vliegen dan ook voorbij. Tot het vierde uur ingegaan is. Ik versnel (eigenlijk een half uur vroeger) en haal tussentijden van minder dan 5,30 min. per ronde. Het gaat prima, en ik loop op een vierde plaats. Gerald loopt als nooit tevoren en gaat weer rustig zijn weg, zonder echt te wandelen zoals vorige jaren. Hij gaat voor een prachtige afstand. Dan nog anderhalf uur te gaan, hier beginnen de problemen. Een overspelige knie zorgt voor last. Ik tape hem snel in en loop door. De organisatie probeert me naar de EHBO-post te sturen. Goed bedoeld natuurlijk, maar daar heb ik de tijd niet voor. Ik ga door, zij het trager maar toch nog tegen 12 km/ uur. Het gaat moeilijk, maar het gaat. Beetje bij beetje gaat de tijd vooruit. Tot de laatste tien minuten. (Ik loop inmiddels tegen 10 km). Gerald en sommige anderen kan ik zelfs niet meer bijhouden. En “weer” is het een Jan die het vuur aan mijn schenen legt. Neen, ditmaal is het niet Mister Paagman, die me na de wedstrijd sportief komt feliciteren (dat toont de klasse van Ultralopers, weten wanneer je verslagen bent en dat durven toegeven). Ditmaal is het Jan Nabuurs die me in de laatste 10 minuten voorbijsnelt. Geblesseerd kan ik hem niet volgen maar ik gun hem die plek, iemand moet de Nederlandse eer hoog houden, want vooraan strijden Lucien Taelman (1e met 82,130 km) (wanneer verslijt die man toch?), Dirk de Pooter (2e,80,230 km) en Filip Verdonck (3e, 79,265 km). Jan heeft net 610 meter meer dan ik. Ik strand op de 5e plek met 74,002 km. Gerald haalt 59,631 km. Wie ook erg goed liep was debutante (en vriendin van Lucien) Marleen Barbé met 45,540 km. Gestaag maar op eigen tempo liep ze haar rondjes. Kortom, weer een ultraloopster rijker. Verder wil ik de prachtige organisatie proficiat wensen, het was weer af. Ook de overige deelnemers, bedankt om me voor te laten….
Kloek Patrick