Wat beweegt een hardloper om na een aantal mislukte pogingen om de lange afstand alsnog weer op zijn progamma te zetten.Is de marathon dan niet lang genoeg?
Nou ja als je eens een keer wil denken aan een 100 kilometer dan moet je wel wat.
In Zolder speelde een virusje me parten, in Stein was door stofwisselingsproblemen de pijp na 50 km letterlijk leeg, op Texel kon ik niet zweten zodat ik mijn lichaamswarmte niet kwijt kon.
Ja en dan toch het maar eens een keer proberen.Ik had me vóór Texel al in geschreven voor de Guts Muths Rennsteiglauf,een ultraloop over 73,2 km tussen Eisenach en Schmiedefeld over de heuvels van het Thüringer Wald in het voormalig Oost-Duitsland en laten we wel wezen,het is
toch zonde om al dat inschrijfgeld niet te gebruiken,dus hup, tentje achter in de kofferbak en
richting Duitsland.Op donderdag 15 mei kwam ik,helaas zonder mijn vrouw,terecht op een klei-
ne camping in de buurt van Ilmenau onder Erfurt waar het gezellig werd om een tent in de regen op te zetten.Maar goed,de gebakken forel in het plaatselijke Gästhaus maakte veel goed.
De volgende morgen wakker geworden met ijs op de tent in de maand mei en een prachtige dag
straalde me te gemoet.Terreinverkenning vind ik altijd wel prettig om sfeer te proeven en in de juiste mood te komen.De auto brengt dan uitkomst en de finishlocatie in Schmiedefeld lag rede-
lijk dicht bij de hand en het was er opdat moment nog lekker rustig.De startlocatie in Eisenach
waar ik mijn startnummer kon ophalen,gaf me de gelegenheid om een tour te maken door het gebied waar de route door heen loopt.Slingerende wegen door naaldbossen,afgewisseld door loofhout met dorpjes en kleine stadjes waar traditionele woningbouw wordt afgewisseld met tegen de heuvels aangeplakte woonkazernes.Rond de heuvels vele intens geurende geelkleur-
ende koolzaadvelden.Het was goed te merken dat in Thüringen men zich opmaakte voor alweer
de 31 ste aflevering van deze,volgens de organisatie de langste crossloop van Europa.Onder het
motto Ich bin da bei werd alles in gereedheid gebracht om de reputatie van goed georganiseer-
de en sfeervol evenement waar te maken.Vorig jaar is er een boekwerkje over 30 jaar Renn-
steiglauf verschenen met leuke verhalen van loopadepten.Lopen is wat dat betreft een religie
in Duitsland.Bedenk ook eens dat er ruim 1500 inschrijvingen te noteren vielen op de Super
Marathon.Naast deze 73,2km kon men ook mee doen aan een marathon,een halve marathon,
diverse wandelpartijen over allerlei afstanden en zelfs de jeugd werd getracteerd met een cross.
Een uitgebreide organisatie dus,waar de Champion Chip voor de lopers,uitkomst bood.
Laten we het wedstrijdverslag eens schrijven alsof het op dit moment plaats vind.
Oh ja,nog even ter verduidelijking het volgende.De start vind plaats in Eisenach op 210 m. hoogte,de eerste 25 km zijn voornamelijk klimmend naar 916 m.,het hoogste punt van het parcours is op 982 m. en de finish in Schmiedefeld ligt op 711 m.
De Rennsteig is een kam van heuvels door het Thüringer Wald met een wandelpad.
Het is 1.00 uur in de nacht als ik me na een korte nachtrust in de kleren hijs.Nou heb ik gisteren alles al klaar gelegd zodat het me niet veel tijd kost.Zo stil mogelijk sluip ik met de auto van de
camping af om niemand te storen en rijd rustig over de bochtige weg richting Schmiedefeld.
De nacht is koel in het matte licht van een maan die nog wat zicht geeft in het donkere bos.
Aan de rechterkant van de weg doemt plotseling een hert met een groot gewei op met kort achterelkaar een drietal reeën.Een prachtig gezicht in de koplampen van de auto.In Schmie-
defeld parkeer ik de auto bij een stationnetje onder aan de voet van de heuvel waar het het
finishgebied is gelegen.Om kwart over drie staat de eerste bus al klaar die de lopers om half vier naar Eisenach brengt die dat wensen.Er heerst rust in de bus en al gauw heeft menig een zijn ogen dicht maar hoe het mogelijk is weet ik niet,bij het binnenrijden van Eisenach wordt de bus
plotseling wakker.Ondertussen is het licht aan het worden en probeert de zon moeizaam door de nevelende lucht heen te breken.Op een groot plein waar de start gepland is,zorgt de organisatie voor een typische Duitse gezelligheid.Niets doet vermoeden dat er een dikke 1500 mensen van start gaan.Na de bekende lopersrituelen en toespraken mogen we eindelijk om 6.00 uur op pad.
Ik begon het al een beetje fris te krijgen.Ik heb namelijk voor de korte broek gekozen in de hoop
dat,dat voldoende zal zijn ondanks de mededeling dat het later op de dag eventueel gaat regenen.
Nou had ik aanvangelijk het idee dat de eerste kilometers geleidelijk omhoog zouden lopen maar nee hoor.Even buiten het centrum van Eisenach loopt de weg in een park stijl om hoog
om vanzelf over te lopen in de heuvels rond het stadje.Hier bestaan de bossen nog voornamelijk uit loofhout,beuk,kastanje,inzoverre mij dat opvalt.Iedereen zoekt zijn eigen tempo en plaats op
de paden,die soms uit gesleten,soms bezaait zijn met steensplit of half verscholen keien.Bij de
eerste verzorgingspost zoek ik naar cola.Is er niet.Dan maar thee met een stukje banaan.Miner-
aalwater met koolzuur is ook niet alles.We blijven met ze allen klimmen met af en toe een vlakker stuk Ik kan mijn ademhaling en daarmee mijn concentratie goed onder controle houden.
Het licht ook niet in de bedoeling om vandaag op tijd te gaan lopen maar heel over te komen en de problemen van de afgelopen maanden te voorkomen.Zo af en toe controleer ik mijn tempo die gemiddeld op 33 minuten de 5 km uitkomt.Niet te snel dus.Het veld van lopers wordt lang- zaam uit elkaar getrokken.Ik loop regelmatig op met mensen,afgaand op hun startnummer op de rug,die al twintig keer of meer hebben mee gedaan.Gediciplineerd zoekt een ieder zijn weg.Wel
vervelend zijn af en toe begeleidende mountainbikers op de wat smallere paden.Hoe hoger we
komen des te meer we tussen het naaldhout komen te zitten.Heerlijk rustig hier,weg van de snel- weg.De verzorgingsposten leveren nu wel cola ,maar van een goedkoop soort.Niet te drinken zodat ik me maar aan de thee houdt met een stukje banaan.Het laatste gedeelte van de klim naar de top van de Inselberg op 25 km wordt het toch wandelen.En dan verheug ik me op een afdal- ing.Alstublieft zeg.Zo,n 100 m.hoogteverschil in 1km. naar beneden.Deels asfalt vanwege een of andere mast op de top,maar veradelijk voor de kuiten.Langzamerhand wordt de snelheid genor- maliseerd maar de paden zijn weer even ongelijk als voor de Inselberg.Het gaat nu een lange tijd op en neer,waarbij de stijgende gedeeltes steeds vaker wandelend worden genomen om de totale
afstand naar behoren te kunnen overbruggen.een tactiek die de meeste om mij heen toepassen.
Ik kom steeds meer met de zelfde lopers om mij heen te lopen wat af en toe een band schept.
Bij een verzorgingspost probeer in een sultana,die ik in mijn camelbag heb mee genomen,los
te peuteren en dat lukt dus niet.Dan mijn tanden maar gebruiken,wat lukt.Allemaal korrels!
We treffen nu ook veel wandelaars op het parcours die hun eigen tocht over 35 km. proberen te
volbrengen met vaak stevige stappers en heuse bergstokken.Het parcours blijft grillig van aard.
In een tuk dennenbos bezaait met boomwortels is het zoeken naar een plek om je voeten neer
te zetten.Een mountainbiker gaat vlak voor mij gigantisch onderuit.Vroeger deden ze zulke di-
gen niet moppert een medeloper,tegenwoordig denken ze dat ze alles kunnen.Er loopt al gerui-
me tijd een jonge dame bij mij in de buurt gestoken in een geblokt rokje en dat leidt vrij vaak tot
commentaar van omstanders.Het is ook niet alledaags,maar niet onaardig om te zien met uw per-missie.Het parcours gaat op en af met soms stijle passages.Open stukken wisselen zich met ge-
sloten bebossing af. De heuvels worden her en der in de gaten gehouden door bergwachten.De oversteek van de soms kruisende wegen wordt keurig geregeld door vrijwilligers of politie. Op 50 km kan ik rechts het dal in kijken en zien dat er regen op komst is.Grauw en grijs.Het
blijft bij wat miezerige regen.De verzorgingsposten geven de lopers te kust en te keur met o.a. appel,banaan,brood met worst,energierepen,thee,cola,isotone drank,mineraal water en zwart bier,
obst genaamd wat niet onaardig smaakt.Gek genoeg twijfel ik nog steeds over de afloop alhoe-
wel mijn lichaam zich keurig gedraagd.Af en toe diep ademhalen en in het hoofd staat het weer op zijn plaats.Op 55 km tijdsregistratie met matten.Ik let er niet op.Lopers praten elkaar moed in.
60 km.Ik ben ten stelligste van plan vandaag door te lopen.In een afdaling moet ik oppassen niet te struikelen,wat al een keer eerder bijna is gebeurt.Ja,dat krijg je met een shuffle-pas.We klim-
en nu naar het hoogste punt-Gr.Beerberg.Bij het bereiken,opluchting onder de lopers.Het slim-
ste hebben we nu gehad.Het dalen vergt trouwens behoorlijk wat aandacht ook al door de nattig-
heid.Het bos uitkomend,steken we de weg van Schmiedefeld naar Oberhof over waar bussen vol
met lopers die klaar zijn met hun afstand,worden tegen gehouden om ons vooral niet op te houd-
en want wij gaan er nog steeds voor.Langzaam dalend naar Schmiedefeld ons verheugen op de goede afloop en het is met regenen gestopt.Je zou het haast uit het snotje verliezen.Hup nog een keer de weg over en naar beneden denderen.Het is altijd toch weer een genot te constateren dat het lichaam nog zoveel over heeft na zo,n tocht.Alleen loop ik nu,draaiend om Schmiedefeld heen op afstand de speaker horend.Gek genoeg krijg ik het gevoel dat de laatste 3 km.langer zijn.
Waar is die finish?Waarempel,nog een stukje klimmen.Het bos uit en in gezelschap stort ik mij
op het finishgebied.Aanmoedigingen begeleiden ons de laatste 500m. en met een behoorlijke vaart ren ik voldaan over de streep,waar ik van een lief meisje een medaille om gehangen krijg.
Op de achtertrede van een vrachtauto kom ik bij en enige emotie welt naar boven.Tja,na een periode van tegenslag weer eens iets uit gelopen.Dat moet even verwerkt worden.Weer terug
op de weg die ik had in geslagen.Oh ja,ik moet ook nog ergens kleren hebben die van Eisenach
hier naar toe zijn gebracht.Het is allemaal snel terug te vinden en de douches zijn warm.Alles
wordt hier wel begeleid met de geur van braatwurst,maar dat mag de pret niet drukken.De auto
staat er ook nog.Wat een genot.Het rijden levert geen problemen op en op de camping lekker plat op het matrasje.Na een kort slaapje een stevige soep en Duits brood voor de inwendige mens ge-paard gaand met een paar biertjes en dan vroeg slapen gaan.Vroeg op om in de loop van de vol-
gende dag me weer te verenigen met mij vrouw en dochter.
Nou ben ik de tijd vergeten.Wel de chronometers bleven steken op 8 uur,27 minuten en 22 sec-onden.Een tijd die prima is,maar de voldoening over het uitlopen is het belangrijkste.Ergens wist ik wel dat het kon.Tenslotte heb die afstand al een keer eerder gelopenAf en toe moet je,je zelf eens weer overtuigen.Klaar!Blijft de vraag of ik die 100 km. ga lopen.Als jullie mij in Winscho-ten of ergens anders tegenkomen dan heb jullie antwoord.Ik heb er weer zin aan.
Deze loop hier boven beschreven raad ik een ieder aan vanwege de prachtige natuur, de goede organisatie en de aantrekkelijke sfeer tijdens de loop.
Ik hoop jullie de komende tijd weer regelmatig tegen te komen in Nederland.
Tot wederhoren, Herman Euverman.