Eemmmeerloop, 24 mei ’03
Toen ik begon met ultralopen, zo’n 11 jaar terug, was het nog mogelijk om alle Nederlandse ultra’s in 1 jaar te lopen. Inmiddels is het aantal wedstrijden zodanig dat er flink geselecteerd moet worden. Dit jaar werd de Eemmeerloop uitgekozen als wedstrijd ‘waar ik toch ook eens heen moest gaan’. Als ik ’s ochtends met Ubel Dijk naar Bunschoten rij, wordt zoals gebruikelijk weer gesproken over wedstrijdtactieken, trainingsaanpak, oude herinneringen en toekomstplannen. Vreemd genoeg biedt dit altijd weer voldoende gespreksstof, ook tijdens de gezamenlijke lange duurlopen. Vandaag zullen we het in ieder geval kalm aan doen aangezien alles dit voorjaar in het teken staat van de komende 11-stedentocht, die gelukkig toch doorgaat. Voor Ubel is het ook nog een soort jubileumweekeinde: de Eemmeerloop wordt zijn 100e ultrawedstrijd, de voor morgen geplande marathon van Enschede de 50e marathon!
De start in Bunschoten is bij het plaatselijke voetbalstadion. Er doen veel estafettelopers mee, en zo’n 40 ultralopers. Zoals altijd wordt er voor de start met alle bekenden even bijgepraat, de sfeer onderling is weer uitstekend. Na het startschot lopen Ubel, ik en Ed van Beek het eerste deel samen op. We hebben het over de NK 24 uur, jaren terug in Uden, waar Ed en ik elkaar in een slopende warmte urenlang opjoegen vanwege een zilveren plak. Uiteindelijk trok ik aan het langste eind, maar het heeft bij ons allebei nog lang de sporen nagelaten. Vandaag is Ed niet bij te benen, na 10 km laat ik hem gaan en hij eindigt in een mooie 3u55 ver voor mij. Ubel loopt een eindje achter me. Ondertussen gaat het parcours over een kilometers lang en smal graspad, met veel modder. Het loopt wel prettig, maar lastig zijn de begeleidende fietsers die regelmatig vergeten of zelfs weigeren ruimte te maken. Bij het eerste wisselpunt van de estafette komen we op een brede dijk met windmolens, die nergens lijkt te eindigen. Ik loop nog lekker, en het beetje wind van vandaag blaast hier prettig in het gezicht, het is redelijk benauwd. De dijk blijkt uiteindelijk toch een eind te hebben, waar via 2 trappetjes en een brug het Eemmeer wordt overgestoken. We zijn halverwege, en de klok op de brug geeft 2u05 aan. Dat is sneller dan ik had gepland en gedacht. Ik kijk nog eens om, maar kan Ubel niet vinden. Hij zal het wel rustig aan doen vandaag, denk ik nog.
Via fietspaden en smalle wegen gaat het verder, en doordat de wind nu in de rug blaast krijg ik het nog aardig warm. Bovendien drink ik wat te weinig, deels door slordigheid, deels vanwege de spaarzame drankposten. Op 35 kilometer ken ik dan ook een wat zwakker moment. Juist dan hoor ik iemand vanachter aan komen stampen, waarop Ubel me met een grote grijns passeert. We lopen nog een kwartiertje samen op, voor ik hem laat gaan omdat ik voel dat het me te hard gaat. Ik probeer een ritme te vinden wat ik tot de finish kan vasthouden, maar rond marathonafstand besluit ik me niet te forceren en las ik af en toe een wandelpauze in. Het laatste deel van het parcours is nog lastig, met bolle klinkerweggetjes en ik passeer nog enkele solisten. Zoals altijd lijken de laatste kilometers veel te lang, maar dan zie ik toch de masten van het voetbalstadion. Nog even over de dijk en dan naar de finish: 4:25. Na de finish begroet ik Ubel (4:17) en Wim Epskamp die ook gelopen heeft (we hadden hem vooraf niet gezien). En wat een tijd: 3u13!!!!!!!!!! Na van mijn verbazing te zijn bekomen en hem te hebben gefeliciteerd, kunnen we het niet nalaten hem te vragen waarom hij dan niet bij de start gezien is en met welke pont hij heeft afgestoken over het Eemmeer. Immers zijn tijd is onwaarschijnlijk snel, maar Wim blijft ons de laatste jaren zowiezo steeds verbazen. Het lijkt wel of hij nog steeds elk jaar beter wordt.
In de kleedkamer zie ik Rob van den Hoek (liep 4:40) binnenkomen. Hij had nog geprobeerd me ergens bij de 35 km in te halen, maar toen hij me even later niet meer in het zicht had, besloot hij maar kalm aan te doen. Dat soort beslissingen kan ik alleen maar toejuichen natuurlijk. Rob is een taaie rakker, vorig jaar in Den Haag liep hij een mooie 115 km.
Na het douchen pakken we voor het broodnodige herstel nog even een harinkje. Ubel zet me af in Amersfoort waar ik de trein naar Rotterdam neem voor familiebezoek. Hij gaat zelf naar huis, om morgen weer in Enschede te starten. De dag erna hoor ik over de telefoon dat ook de 50e marathon is gepasseerd, in een vlotte 3u35. Al met al een mooi loopweekeinde.
Thijs Roest