Vrijdagmiddag 30 mei 13:30, de temperatuur is aangenaam… om te gaan zonnebaden. Ik sta echter met 43 andere deelnemers al in de buurt van de startstreep van de 24-uur’s loop van Apeldoorn. Men zegt dat het nu ongeveer 28 graden is ! Dus eigenlijk geen temperatuur voor mij om te gaan lopen . Heb meestal 3 á 4 dagen nodig om aan een temperatuur stijging te wennen. Helaas is ons deze tijd niet gegund , woensdag was er nog sprake van goed loopweer. De speaker maakt alle deelnemers er nogmaals op attent om voldoende te drinken , sla geen ronde over. Hij heeft gelijk , het blijkt erg warm te zijn op het parcours , vooral omdat er bijna geen wind is deze middag.
14:00 de start, het is alsof de toppers geen last van de hitte verwachten, wat een tempo ontwikkelen ze. In het eerste uur meer dan 13 kilometer. Ik zie ze al twee maal voorbij komen en loop bijna achteraan maar voor mijn gevoel nog te snel. Het blijft altijd moeilijk om het goede tempo te vinden.
Ik besluit nog wat langzamer te gaan lopen, het zal een hitte slag gaan worden. Nog voordat er drie uur verstreken zijn, ga ik effe op mijn stoel zitten, wat een hitte. Oppassen, dus vandaag. Eerst maar eens de marathonafstand lopen, dan zien we wel weer verder. Het gaat lang duren. Ik begin al vroeg met wandelpauze’s en krijg maar weinig kilometers bij elkaar. Na 5 uur wedstrijd heb ik pas 36 km, dat valt dus vies tegen. Onderweg wel veel contact met de Ben, lekker serieus. Als het al langzaam gaat laten we het in ieder geval gezellig houden, toch? Theo Kuijpers neemt tot s’avonds de verzorging van Jan en mij voor zijn rekening, hij vindt zelf 24 uur nog iets te lang.
Het drinken gaat goed, maar eten kan ik bijna niets. Veel lopers hebben last van hun maag, niet vreemd onder deze omstandigheden. De eerste vallen uit en anderen besluiten dat het verstandiger is om het voor gezien te houden.
Na zo’n 8 uur besluit ik van schoenen te wisselen, het begin van de ellende. De nieuwe schoenen zitten niet lekker, andere drukpunten. Ik loop te prutsen, veter los, sokken uit, controleren enz. De blaren zitten er aan te komen, geïrriteerd wissel ik nogmaals van schoeisel. Dit lijkt beter, maar is het echter niet. Binnen twee rondjes komen de blaren. Blaren doorprikken, behandelen en weer verder. Al snel blijkt mijn probleem te zijn toe genomen , de blaren bezorgen me veel last. Ik besluit te stoppen , maar mag dit niet ! Bij mijn spullen aangekomen , verzorgt Jutta mijn blaren. En stuurt mij weer het parcours op. Geen gezicht die eerste halve ronde , ik loop zeker niet pijn-vrij. ( Lachen , Ben ) Herstel echter toch nog iets en kan in ieder geval weer normaal wandelen. Dacht ik , heb mijn loop echter aangepast en krijg last van mijn kuit. Ben nu zo’n 14 uur onderweg en besluit om een uurtje te gaan slapen. Eerst extra drinken , heel klein beetje eten en slapen maar , geen probleem. Na uurtje slapen weer beginnen , valt effe niet mee die eerste meters , loop maar zo’n 3 km. / uur .
Ga s’morgens ieder uur heel effe in de schaduw zitten, het begint alweer warm te worden. Gelukkig is er vandaag wel wat wind. Het is niet zo benauwd als gister. Tijdens een volgende korte slaappauze schrik ik wakker met kramp in mijn linkerkuit. Effe rekken, beetje magnesium en dan ga ik het parcours maar weer op. Loop nu om de 100 km te halen en dan zien we wel verder. Er zijn al verschillende deelnemers gestopt en ik denk dat ik maar doorga. Door de start van de 6 uurs loop weer wat andere mensen om effe mee te kletsen. Dan lijkt het tenminste of de tijd sneller voorbij gaat. Ieder uur een korte pauze en weer verder. De laatste andere half uur wil ik er nog effe bij gaan zitten, helaas, Jutta en Peter sturen mij vriendelijk doch dwingend door, ook al sputter ik tegen dat ik geen Duits versta, het helpt niet. Ik moet door. Het hek gaat dicht. Het levert natuurlijk nog wel wat meters voor me op .
De laatste volle ronde loop ik samen met Wolfgang Braun en we bedanken iedereen voor hun support, bedankt mensen. De estafetteteams hebben 24 uur voor een geweldige stemming langs het parcours gezorgd, de muziek, voluit, ze zijn over hun vermoeidheid heen. Ook jullie bedankt voor de sfeer en daarnaast liepen jullie ook klasse. Wolfgang en ik zijn ( te snel ) terug en worden voor de laatste minuten nog doorgestuurd. Stoppen bij je stoel is er niet bij, we kwamen ook om te lopen, toch ? Loop nog een paar honderd meter en stop in de schaduw, krijg van de Fam. Brouwers direct een stoel aangeboden, heel attent. bedankt. De restmeters worden snel opgemeten en ik wandel langzaam terug. Voel mijn blaren en die verkrampte kuit nu effe niet. Ben blij de 24 uur ”volgemaakt” te hebben. Een volgende keer beter ?
Jury.
Wil graag nog iets schrijven over onze Nederlandse Jury.
Hoorde voor de start, een verhaal van een Duitse loper over verschil in benadering. Een tijdens een 24 uurs loop vermoeide Duitse loper liet zich tijdens een wedstrijd in Duitsland, tegen overeen jurylid ontvallen; ” ik denk dat ik uitstap” Waarop het jurylid zijn borstnummer van zijn tricot trok en ook niet meer tot teruggave bereid bleek. Deze zelfde loper startte later in het jaar in Nederland op de 24 uur en vertelde na afloop dat hij dank zij de aanmoedigingen van de jury in de wedstrijd was gebleven.
Goed gedaan, complimenten.
Organisatie, mijn dank en tot …
Vanuit de achterhoede , Ruud.