Tja, wat moet je nu nog schrijven over een 6-uurs loop. Weer een verslagje hoe perfect alles geregeld was. Zitten we daar op te wachten ? De routebeschrijving klopte in ieder geval hoewel de laatste 50 mtr alvorens links-af het terrein op te draaien er volgens mij wel 100 waren maar wie geeft daarom als je 6 uur te gaan hebt!
Paswerk, mensenwerk, heet de locatie waar we vandaag te gast zijn. Met zo’n locatie heb je natuurlijk wel alles bij de hand om een geweldige dag voor ons ultralopers te organiseren. Kleedruimten, douches, kantine, wat wenst een ultra-loper nog meer. Klein foutje was de aankondiging van: “Volledig geasfalteerde vlakke ronde van ongeveer 1700 meter in beboste omgeving” , hadden ze toch nog even snel een stukje asfalt weg gehaald om onze voetjes de nodige variatie te geven. Ik heb er trouwens niemand over gehoord, waar wel over gesproken werd waren weer al die vrijwilligers die de hele dag voor ons in touw waren. Want ook op een “afgesloten” terrein rijden auto’s etc rond en heb je dus verkeersregelaars nodig. Ga er maar 6 uur aan staan. Kinderarbeid wil ik het niet noemen maar dat er in Cruquius nog overduidelijk ouderlijk gezag aanwezig is bleek wel bij de kinderen die na een uur of 3 rondliepen met heerlijke schalen broodjes, alleen voor de vrijwilligers en denk maar niet dat je als voortzwoegende loper de kans kreeg een broodje van de schaal te pakken. Gelukkig werd dat op de reguliere verzorgingspost meer dan goed gemaakt met de variatie aan drank en beschikbare etenswaren, tot aan gevulde koeken toe !
De ultrakalender is momenteel overvloedig gevuld, toch viel het op dat er weer een behoorlijk aantal lopers(sters) waren die een week geleden in Vlaanderen of Den Haag ook al acte de presence hadden gegeven. Maar daar zal het enthousiasme van Jos (de Krijger, red.) ook wel debet aan zijn geweest. Kortom, de thuisblijvers hebben weer een hele mooie dag gemist, Gerry ( eerste trouwens bij de damens) had met haar columm in Runner’s World deze keer het juiste weer voor de sporters geregeld, ietsje minder dus voor het publiek maar wellicht dat daarom ook het parcoursrecord sneuvelde, 78,6 km in 6 uur door Veron Lust is natuurlijk een afstand die er niet om liegt. Het geeft tevens aan dat ondanks het ontbrekende stukje asfalt er toch wel sprake was van een heel snel parcours. En inderdaad, niemand ging met lege handen naar huis, een fraaie kamerplant (gelukkig nog geen geranium voor in de vensterbank), een mooi schildje en een exclusief muismatje zullen ons deze leuke 6 uur voorlopig nog niet snel doen vergeten. En dan de prijsuitreiking, een heus podium voor de nummers 1,2 en 3, voor sommige knap lastig te beklimmen met de opkomende spierpijn maar natuurlijk wel hartstikke leuk. Hier werd de eindstand nog met de hand berekend en dan kunnen er gelukkig menselijke vergissingen in sluipen, Patrick Kloek kwam de wisselbeker terug brengen en werd bijna weer tot winnaar bij de senioren uitgeroepen. Sport verbroederd dus Patrick zelf zette even recht dat in deze categorie echt Philip Verdonck behoorlijk wat tandjes sneller had gelopen.
Wat zou de wereld er toch heerlijk uit zien als ultra-sporters het voor het zeggen hadden. Maar goed, uiteindelijk ging het parcoursrecord en uiteraard ook de wisselbeker naar Veron Lust, benieuwd wie er volgend jaar mee aan de haal gaat. Werden de dames vorige week in Den Haag schromelijk over het hoofd gezien, hier werden zelfs 2 leeftijdscategorieën ingeruimd voor hun prestaties. Wederom een podium plaats voor Ineke Scheffer, vorige week in 12 uur goed voor ruim 97 km, nu weer bijna 54 km wat haar een plekje op het podium opleverde, het leek wel of de groep Den Haag lopers extra applaudisseerden om daarmee ook haar prestatie van vorige week nog eens te benadrukken, klasse !. Ik ga m’n glaasje wijn nog eens bijvullen, even rust maar we hebben weer een heerlijk zaterdagje buiten gespeeld, als nou al die vrijwilligers net zo’n voldaan gevoel hebben als de lopers dan zit het voor volgend jaar wel weer goed. Hier geen clowns met allerlei hardbeat muziek die je trommelvliezen pijnigen, wel een super enthousiast estafette team met ratels etc om de lopers vooral de laatste uurtjes erdoorheen te helpen, hoe was het ook al weer, sport verbroedert, kregen we de hele wereld maar zo gek om aan ultra lopen te gaan doen. Hoewel, toen ik met Ton Hendriks na het douchen op de bank zat stelde hij wel nuchter vast dat er bij ons ergens een genetisch verkeerd stukje gemonteerd moest zijn, wie betaald nou een handvol euro’s om vervolgens 6 uur lang z’n lijf te mogen laten afzien door van die stomme rondjes te lopen. Of staan bij ons nu juist alle chromosomen in de juiste richting en heeft de rest van de wereld een probleempje ? Ik hou het voorlopig bij het laatste want zowel bij vrijwilligers als lopers heb ik na afloop van die 6 uur allen maar lachende gezichten gezien.
Tot de volgende loop.
{b}Jan Paagman{eb}