Het is ongeveer drie jaar geleden geweest toen ik na afloop van de Jungfrau Mara-
thon op het station van Bern in Zwitserland een Duits loopblad kocht met een aan-
stekelig artikeltje over de North Sea Beach Marathon in Denemarken.
Als geboren en getogen Vlielander,vertrouwd met strand,zand en duinen eigenlijk
een must.Dit jaar liep ik deze marathon met karakter voor de derde keer.
Waarschijnlijk niet bekend met de Knippenberg Memorial wordt deze marathon aangekondigd als de enigste strandmarathon ter wereld.Men moet de organsatie deze stelling maar vergeven.Het blijft een leuke happening om met ongeveer 370 mensen
op een eeuwig verandelijk parcours te lopen en maar zien wat elke meter je brengt.
Een strand wat gevormd wordt door weersomstandigheden en getijden die dagelijks
de Noordzeekusten een aantal keren doen veranderen.De locatie voor deze marathon
kan men vinden ten noorden van Esbjerg tussen Hvide Sande en Vejers Strand in het
zuidwesten van Denemarken.Vanaf Zwolle,waar ik woon,via Groningen,Oldenburg,
Hamburg,Flensburg en Kolding ben je er zo.Vestjylland heet het gebied waar je in terecht komt.Duinen,heidevelden,dennebossen en een golvend landschap sieren dit
landschap waar men prima op vacantie kan gaan.Aan te bevelen zijn de omgeving
van de Ringkøbingfjord,de Blåbjerg,Skallingen en het eiland Fanø,het laatste van een reeks Waddeneilanden die bij Texel beginnen.De kust strook van Vestjylland is
behoorlijk toeristisch met zomerhuisjes en drukke campings,maar iets meer landin-
waarts zijn rustige locaties te vinden zoals de Baunhøj Camping in Oksbøl.
Wat de Denen zelf betreft,wel,een ietwat stug volkje,maar wel vriendelijk en be-
hoorlijk relaxed.Het is daar allemaal wat rustiger.Op een of andere manier ben ik daar graag.Wat hebben deze bespiegelingen tot gevolg gehad op de marathon.
En daar sta je dan op zondagmorgen 29 juni om 10 uur in de ochtend te dubben over de kleding die aan getrokken moet worden.Is het de vorige twee dagen warm en af en toe drukkend geweest,nu regent het maar omdat er vrijwel geen wind staat is het niet koud.Toch maar een sweatshirtje onder het singletje aantrekken wat later mis-
schien niet nodig is.Iedereen loopt hier rustig rond in afwachting op de start.Op het strand hangt voor elke deelnemende nationaliteit een vlag.De Nederlandse vlag hangt ondersteboven.Mijn vrouw Lineke beklaagt zich bij de organisatie hierover
en ze beloven het volgend jaar beter te doen.Als die Denen bij Europa willen horen dan moeten ze wel op dit soort details letten.Verder gaat iedereen onverstoord door met zijn rituelen al dan niet op de klanken van moderne dancemusic die uit boxen het strand op schalt.Vijf minuten voor 11 en de deelnemers klitten bijelkaar op een mul stuk zand bij de havenmond van Hvide Sande.Speeches volgen maar ik ben de Deense taal niet machtig.Ik sta halverwege het deelnemersveld als afgeteld wordt in het Deens van tien naar nul vermoed ik.Het startschot valt.Rustig kom ik op gang en zoals het vaker gebeurt snelt een zwik lopers mij voorbij.De eerste kilometer is in een rondje op het strand,dit om de afstand compleet te krijgen tussen de havenmond bij de start en de finish voor een afwatering die van achter de duinen over het strand naar de zee loopt.Al naar een paar honderd meter lopen we door water van een af-
voerbuis die uit het duin steekt.Geen probleem,gewoon doorlopen alhoewel toch een aantal mensen een aantal meters meer lopen om maar droge voeten te houden.Al spoedig loop ik ergens achter in het veld,maar blijf mijn eigen tempo behouden.Al even spoedig wordt het strand pittig om te lopen.De stukken die redelijk zijn al niet meer maagdelijk met al die lopers voor mij.Het is opkomend water dus dat is dikke pret vandaag.De eerste 5 kilometer in 32 minuten als maatstaaf voor mijn tempo.De tijd doet er echter niet echt toe vandaag.Ik begin steeds beter in me ritme te komen.
De spieren beginnen doorbloed te raken en ik begin langzamerhand deelnemers in te halen.Het strand wordt er niet beter op.Zacht zand,zandruggen,stroomribbels,schuin
aflopend strand,muien,zwinnen,grindbanken,keien en een tweetal partijen rotsblok-
en-jawel-is ons deel. 10 kilometer in 1 uur 3.Ik ben tevreden.Die jongens van het leger die met een rode kruiswagen de deelnemers in de gaten houden,komen te dicht met de wagen bij het water.Ze trekken diepe sporen met hun rupsbanden waar wij last van hebben.Het verstoord me concentratie niet.Ik probeer met een korte vlakke pas het strand onder mij vandaan te lopen,dat kost me minder energie.Steeds een paar meter vooruit kijken om in te schatten wat het beste stuk strand is om te lopen.
Een enkele blik ver vooruit levert een lange stoet met lopers op.Voor de eerste drie
verzorgingsposten heb ik eigen drank in heupflesjes bij me wat tot gevolg heeft dat
dat ik mensen inhaal die me bij de start voorbij liepen.OP 18 kilometer herkent een vrouw mij blijkbaar aan mijn shirt,want in een keer hoor ik haar Zwolle roepen.Ik steek een vinger ter herkenning op.Op het halve marathonpunt is de passage smal en het het zand boterzacht.De tijd doet er steeds minder toe.Het is nu puur een kwestie van lopen.Toch zie ik menig loper elke kilometer die aangegeven is controleren op tijd.Als ik iemand passeer probeert men soms ook te versnellen om mij weer voor te blijven wat vaak niets oplevert als men geen regelmatig tempo loopt.Het zeewater is
nog steeds niet op zijn hoogste punt dus blijven kijken hoe de golven komen aanrol- len en dan met een golf meelopen om geen natte voeten te krijgen.Na de 25 kilomet-
er wordt het strand langzamerhand wat beter.Ik voel me nog steeds goed en blijf mensen inhalen die er een beetje door heen zitten.Mijn tempo blijft nagenoeg het zelfde.Het is opgehouden met regenen en het wordt zelfs wat benauwd weer.Ik houdt me op temperatuur door water op mijn hoofd te gieten.Op 32 kilometer wor-den we naar de duinrand geleid om daar een afwatering over te steken.Dat gaat d.m.v. een houten schot waarbij je de kans loopt bij elke stap te worden terugekaatst.
Dus wat vlak lopen dan gaat het wel.Wel moeten we bij zo,n afwatering het mulle strand over baggeren.Maar ja,er zijn ergere dingen in het leven.Het strand wordt ver- der steeds beter.Nog acht kilometer te lopen.Ach,wat is nou acht kilometer heden ten
dage.Een kwestie van concentratie,optimisme en goede ademhaling.Ik zit me te be- denken dat ik nog een chip aan mijn schoen heb zitten.Ze hebben hier een ander re- gistratie systeem dus moet ik eigelijk die chip maar van mijn schoen afhalen en hem aan mijn vrouw afgeven voor de finish áls ze er staat.Gezeten op een afvalbak lukt dat wel.Op ongeveer vijf kilometer voor de finish weer een afwatering.Nou ja,waar- om niet.Houdt een mens bij de les.Op vier kilometer kan ik de tenten bij de finish al
waarnemen,dus dat is een mooi richtpunt.De laatste kilometers gaan hoopvol voor- bij en ja wat een geluk,mijn vrouw staat vóór de finish.Even lachen voor de foto die ze maakt.Over de finish wordt het codeplaatje voor de tijd ietwat ruw van het start-
nummer afgetrokken.Ach,laat maar.Ik zoek naar een plaats om even te zitten en te drinken.Altijd een probleem.Doorlopend ontvang ik een t-shirt.Een medaille heb ik
al.Was ik haast al weer vergeten.Een jasje van vrouw Lineke en doorlopend in een tent en certificaat die vlot een computer uitrolt.Een mooie marathon zit er op.Terug
naar de camping waar een warme douche wacht en een warme hap voorbereid gaat
worden.Het regent weer maar tevredenheid heerst.
Terugkijkend kan het volgende nog gezegd worden dat er sprake is van een goed georganiseerde marathon.De verzorging onderweg is voldoende.Men kan eigen
drankjes laten plaatsen.Kleding wordt van start naar finish gebracht.Bij voorin-
schrijving kan men aangeven of men vervoer van finish terug naar Hvide Sande wil,
welke maat t-shirt men wil en dat wordt dan keurig met je naam op het startnummer
gedrukt.Je kan je startnummer de dag voor de marathon ophalen,maar ook bij de start op de dag zelf.Het is niet moeilijk voor een organisatie om een marathon op het strand te houden.Geen verkeersproblemen.Het parcours is makkelijk uit te zetten.De lopers lopen echter meer,altijd meer op een onregelmatig strand.Niet erg,maar toch.
De aller eerste keer dat ik deze marathon liep was het parcours andersom.De eerste
10 kilometer waren toen vlak en hard strand.Dat ging toen aardig vlot,maar het was opkomend water en de wind begon schuin tegen te waaien zodat met het laatste slechte stuk behoorlijk zwaar was.De tijd was toen 4.16.Vorig jaar liep het net als dit jaar,van Hvide Sande naar Vejers Strand.Het was met laag water,een vrijwel hard strand en een aangenaam briesje prettig lopen.De tijd 4.01.Dit jaar was het strand het slechtst.De tijd nu 4.20.Maar dan heb ik nog zo,n 200 mensen achter me.
De vorige twee keer was ik de enigste Nederlander,nu liep er nog een mee.Ik heb hem helaas niet zo snel in de uitslag kunnen ontdekken.
Voor een ieder die dit heeft gelezen is het misschien een goed idee om deze marath- on eens op het progamma te zetten.Deze marathon heeft karakter.
Herman Euverman.