In eerste instantie zou het een “rust weekend” worden, d.w.z. geen marathon, maar er bleek er toch nog eentje georganiseerd te worden. Nadeel was wel dat het 2,5 uur rijden was maar gezien het parcours met 11 klimmetjes leek het me een goede training voor Spa-Olne-Spa, 2 weken later.
De ANWB routeplanner op internet (ik heb zo’n ding niet in mijn auto) werkt goed want ik reed zonder haperen naar het plaatsje Einruhr waar de start en finish was en waar een grote feesttent stond waar je je kon inschrijven.
Het is koud, een paar graden maar, maar wel zonnig met vrij weinig wind. De omgeving is prachtig en ik heb er best zin in vandaag. Al snel loop ik Henk Sipers tegen het lijf die volgend jaar de marathon des Sables gaat lopen in de Sahara. Vandaag gaat hij trainen met een kilo of 8 extra, dus rugzak op en 2 grote bidons met wonderolie (zal wel sportdrank zijn). Hij trekt veel bekijks; de meeste lopers vinden het gewoon uitlopen al een prestatie op zich maar voor Henk is het natuurlijk een goede training want volgend jaar zal hij met 11 kilo op zijn bult gaan lopen door het mulle zand dus dat moet je niet onderschatten. Ook Rob Froonhoff kom ik weer tegen en de eerste paar kilometers loop ik met hem gezellig op. Na 2 km staat mijn stopwatch op 13 ½ minuut en dat vind ik toch een beetje te gortig dus ga ik er alleen vandoor.
De omgeving is schitterend, een heel contrast met Terschelling vorige week maar wat mij betreft minstens zo mooi. We lopen eerst een grote ronde om een dal heen waar de rijp nog op de weilanden ligt (het was hier duidelijk kouder dan in Barendrecht vannacht) en daarna zoeken we al snel het stuwmeer (de Rursee) op die we tijdens het verdere verloop van de route eigenlijk niet meer uit het oog verliezen. De bospaden zijn goed begaanbaar maar je moet wel goed uitkijken waar je loopt want er liggen soms behoorlijk grote stenen verscholen onder de gevallen bladeren waar je onvrijwillig flinke rekoefeningen voor je enkels mee kan maken. De bomen zijn op zijn mooist in dit jaargetijde en mede doordat het flink zonnig en helder is zie je de prachtigste kleurschakeringen in het gebladerte maar daar moet je natuurlijk wel oog voor hebben want we kwamen hier nu eenmaal om een stukje te lopen!
De beloofde klimmetjes laten niet lang op zich wachten en zorgen in het begin nog nauwelijks voor problemen. Even de paslengte verkorten en soepel naar boven lopen. Naar beneden gaat het lekker hard, al krijg je wel behoorlijke klappen op je knieën maar voorlopig heb ik (nog) geen klachten over het parcours. De verzorging is gründlich, goed dus. Er is van alles bij de verzorgingsposten maar ik beperk me tot een paar stukjes chocola en water. De kilometers zijn allemaal aangegeven en dat vind ik altijd wel prettig, dan weet je precies waar je bent en kun je een beetje plannetjes maken voor wat er nog komen gaat. Ik haal behoorlijk wat mensen in maar loop desondanks goed mijn eigen tempo en hou me niet zo bezig met de anderen. Op de halve marathon klok ik 1:47, dat ziet er goed uit naar ik maak me geen illusies over een tijd van 3 uur 30 want ik weet van Rob dat er rond de 30 nog een pittige klim zit. Desondanks kan ik lekker blijven lopen totdat ik de klim bij het 30 km punt achter de rug heb en ik struikel over een opstaande rand ijzer aan het einde van een betonplaat. Ik klap behoorlijk hard op mijn knieën, lig op de grond en even denk ik dat ik het voorlopig wel kan vergeten, dat loopgedoe, want ik voel aardig wat pijn. Al snel krabbel ik toch maar weer op en ga weer voorzichtig sjokken en na een paar honderd meter denk ik, verdomme, nou ga ik door ook. Het viel dus gelukkig letterlijk en figuurlijk wel mee maar lekker is anders.
Op het 35 km punt krijg ik het dan toch echt zwaar. De laatste 5 kilometer zijn heel vreemd: km 37 gaat behoorlijk omhoog en moet ik noodgedwongen wandelen en denk ik bij mezelf dat ik dat moet blijven doen tot de finish. Dan volgen km 39 en 40 die weer heel soepel gaan. De laatste 2 zijn echter weer loodzwaar maar ik ben blij dat ik er ben. Eindtijd is 3:38:05. Gezien de zwaarte van het parcours niet slecht al vind ik het achteraf jammer dat ik zo traag bij de start was en de valpartij had ik liever ook overgeslagen natuurlijk.
Na de finish moet ik even mijn rust pakken want mijn maag is behoorlijk van streek. Toch behoorlijk diep gegaan dus. Ik hou de maagsappen echter goed binnen dus na een half uurtje even een cola en een Bitburger (ook prima bier na een marathon!) en dan gaan we weer naar huis sturen.
Deze marathon heb ik beleefd als één van de mooiste van de afgelopen jaren en ik ben bang dat ze me hier nog wel eens terug gaan zien.
{b}Jan van de Erve{eb}
09/11/03
{i}Foto’s:
Jan van de Erve (2x), Henk Sipers en Rob Froonhoff{ei}
{rursee_4.jpg}{rursee_3.jpg}{rursee_2.jpg}{rursee_1.jpg}