Verslag Irene Kinnegim fkt Roots Natuurpad

Het langste natuurpad van Nederland, ook wel bekend als Roots. 459km over onverharde paden en trage wegen vanuit Delfzijl in Groningen tot net aan de Belgische grens in Goirle. Zo staat het op de website van https://www.rootsmagazine.nl/langste-natuurpad-nederland. Met de hele Spine race (430km over de Penine Way) (https://www.thespinerace.com/) deze zomer op het programma is het lopen van dit pad natuurlijk een perfecte training.

Voorbereiding

Na mijn self supported Fastest Known Time (FKT) op het Pieterpad in 2022 stond Roots al een tijdje op mijn wensenlijstje om eens te lopen. Juist dat veel meer door de natuur lopen trok me enorm aan. Het Pieterpad is natuurlijk enorm bekend onder wandelaars en inmiddels ook favoriet van menig ultraloper maar kent behoorlijk veel verharde stukken en gaat regelmatig door dorpjes heen waar veel voorzieningen zijn. Vorig jaar heeft Christine Peij als eerste het volledige pad gelopen in 6 dagen en een beetje met de supported variant. Er is nog geen enkele man geweest die een fkt poging heeft gedaan. Met de hele Spine race deze zomer op het programma is het lopen van dit pad natuurlijk een perfecte generale repetitie.

Om een self-supported FKT te kunnen lopen zijn er een paar spelregels opgesteld door Fastestknowntime.com (https://fastestknowntime.com/guidelines). Zo mag je wel gebruik maken van voorzieningen onderweg die voor iedereen beschikbaar zijn zoals B&B’s, winkels, horeca, rustpunten etc. Je mag alleen geen enkele ondersteuning onderweg krijgen. Dus geen meelopers, geen verzorgingsposten die speciaal vo or jou zijn neergezet, geen auto’s die je om een gesloten pontje kunnen omrijden etc. De makkelijkste manier om een self-supported fkt te lopen is dus ook het niemand van tevoren te vertellen en jezelf heel goed voor te bereiden. Voor mij is die voorbereiding al een groot deel van de pret. Het betekent namelijk tot in detail uitzoeken waar de supermarkten, b&b’s, pontjes zijn. Hoeveel kilometer denk ik per dag te kunnen lopen, hoe zwaar wil ik mijn racevest hebben, wat doe ik als het plan niet uitkomt zoals bedacht etc. Veel werk maar heel leuk ook. Omdat dit pad enorm vaak door hele rustige natuurgebieden en stiltegebieden gaat heb ik er ook voor gekozen niet de nachten door te lopen aangezien dit in Nederland verboden is. En ach een paar uurtjes rust is prima als je dagen onderweg bent.

Omdat het Roots pad veel meer door rustige natuurgebieden gaat en hele kleine dorpjes (goed voor je topografie van NLD) kom je soms etappes tegen waar je gewoon 40-60km geen supermarkt of benzinestation tegenkomt. En soms moet je wat kilometers omlopen om toch iets te kunnen aanvullen. Dat hoort er allemaal bij als je voor deze manier van lopen kiest.

Na wat gepuzzel had ik dan ook het plan gereed en was het tijd om tot uitvoer over te gaan.

Dag 1 zou van Delfzijl tot Dwingeloo gaan, 126km. Dag 2 van Dwingeloo tot Epe 112km, dag 3 dan van Epe tot Ravenstein weer 112km en de laatste dag nog iets van 107km tot Goirle. Wetende dat hier nog wel wat extra kilometers bij zouden komen vanwege omlopen naar winkels en b&b en natuurlijk navigatiefoutjes.

Dag 1 Delfzijl-Dwingeloo, maandag 7 april, 126km

De avond van tevoren naar Delfzijl afgereisd zodat ik maandagochtend om 0600 kon starten. De weersvoorspellingen waren perfect voor komende dagen en dankzij de droogte van de afgelopen weken moet het ook redelijk meevallen met de modder en mogelijk natte voeten onderweg. Eenmaal aangekomen in Delfzijl had ik toch wel even het gevoel van waar ga je nu weer aan beginnen….Goirle leek wel erg ver weg. Maar ach, ik heb een goede voorbereiding gehad en over alles goed nagedacht volgens mij had ik een solide plan. Om 0600 is het net op het randje van het daglicht, een heldere hemel dus na een selfie op station Delfzijl vertrokken richting Appingedam en Kolham. Na een stukje door het dorp als snel de weilanden in, langs het Eemskanaal en een prachtig stuk langs het Schildmeer. Helemaal niemand te bekennen behalve ik en een stelletje vogels. De zon kwam al op en omdat het best fris was ook meteen ochtendmist. Dat net over het water hangt en dan die zon erbij, geen wind, hoe mooi wil je het hebben.

Even later kwam ik echter al achter de eerste fout die ik had gemaakt. Van een oude gpx op internet meende ik gezien te hebben dat de route naar Harkstede zou gaan en daar zou een supermarkt zijn waar ik na 36km kon bijvullen. Maar we gingen helemaal niet naar het dorpje afbuigen…sterker nog ik liep er steeds verder van weg. M’n gpx klopte wel want die had ik van de Roots website afgehaald en aangezien ik geen zin had 3km om te gaan lopen ben ik maar gewoon doorgelopen. De eerst volgende mogelijkheid voor drinken was toen pas in Zuidlaren op 57km. Goed begin als je meteen de eerste uren al op rantsoen moet.

Eenmaal in Zuidlaren heb ik dan ook even goed bijgedronken bij het tankstation. Ook deze was iets van de route af dus de bonuskilometers telden al op. Maar verder geen geklaag want de route was prachtig tot nu toe, het weer geweldig en ik voelde me ook helemaal prima. Na Zuidlaren komt een mooi stuk, Gasterse duinen, Balloerveld richting Rolde. Drenthe is bekend terrein van het Pieterpad en vakanties daar in de buurt. Door de droogte van de afgelopen weken was het zand alleen wel enorm mul, je wilt niet weten hoe mijn voeten er ’s avonds uitzagen.

In Rolde was het dan weer even bijtanken omdat er daarna tot aan Hooghalen niks te halen viel. Dat stuk is alleen maar bos, heide, vennetjes. Ik realiseerde me hier ook dat het een voordeel was van lopen in april dat het onkruid, brandnetels etc allemaal nog lekker klein of niet aanwezig zijn. Dat was met het Pieterpad eind mei wel anders. Net voor Hooghalen kom je langs Westerbork en dat is altijd een indrukwekkend stuk gezien het verleden van WOII.

Na Hooghalen was het nog een dikke 25km tot de eerste stop voor de nacht in Spier/Dwingeloo. Inmiddels werd ik wel een beetje misselijk, ik weet niet zo goed waardoor dat kwam. Mogelijk toch het best al lange stuk dat ik gelopen had, cola die verkeerd gevallen was, de warmte? Geen idee. Dus het maar ietsje rustiger aangedaan en even met het thuisfront videobellen. Na een tijdje wilde het wel weer maar ik keek enorm uit naar de eerste stop, even lekker liggen en normaal eten. Uiteindelijk kwam ik op deze dag tot 134km ipv de 126km die het volgens de gpx moesten zijn, dat omlopen naar supermarkten telt toch best mee. Toch zat ik keurig op schema met 14uur 15 minuten lopen en voor het donker binnen.

Dag 2 Dwingeloo-Epe 8 dinsdag 8 april, 112km

Na een wat onrustig nachtje waarin in slaap vallen niet echt wilde lukken had ik besloten toch ietsje eerder te vertrekken dan gepland. M’n volgende stop die avond nabij Epe kon ik namelijk maar tot 20:00 avondeten krijgen en dat missen na een lange loopdag zou niet slim zijn geweest. Dus ietsje na 0500 vertrokken want ik moest eerst nog teruglopen van m’n slaapplek naar waar ik de route had verlaten. Het was nu ook best frisjes, wat mist over de heide velden zodra de zon opkwam dus wederom prachtig. De benen wilden eigenlijk ook wel meteen lekker draaien. Mijn eerste deel voor vandaag was iets van 36km tot Balkbrug. Daar had ik een postpakketje naar mezelf laten opsturen, ideaal die service van postnl. Want als je het niet komt ophalen sturen ze het gewoon weer terug naar je huisadres. Net onder Echten kruiste ik de snelweg A28 en dan zie je iedereen in z’n auto naar het werk gaan. Dat zijn van die geluksmomenten dat je je realiseert dat je deze week een bofkont bent en lekker de hele dag buiten mag zijn in de natuur. Net onder Balkbrug hoor ik op zo’n boerenweggetje ineens wat suizen langs m’n hoofd. Dit geluid kwam me iets te bekend voor en ja hoor, het was wederom een buizerd die het territorium aan het verdedigen was. Tijdens het Pieterpad heb ik er ook daadwerkelijk eentje met z’n klauwen in m’n hoofd gehad. Dit keer meteen een stok gepakt en elke keer als hij op me afkwam ermee zwaaien en hard geluid maken. Ik was echt zo blij toen ik eindelijk uit z’n gebied was.

Het was inmiddels ook al lekker warm geworden dus ik heb mezelf in Heino op 210km maar even getrakteerd op een ijsje. Het moet tenslotte wel leuk blijven. In het Pieterpad zit 3x een oversteek met een pontje en moet je dus goed rekening houden met je planning wanneer je ergens bent om te voorkomen dat je voor een gesloten pont staat. In het Rootspad heb je maar 1x een pont en die is bij Wijhe over de Iijsel, daar waar je van Overijssel naar Gelderland gaat. Ik was hier eind vd middag dus geen enkele stress met de oversteek. Na het pontje nog een dikke 24km tot mijn stop nabij Epe. Voorbij Heerde duik je de Veluwe op, eindelijk weer lekker de bossen in. Heerlijk rustig al en het scheelde ook enorm in de temperatuur door de schaduw van de bomen. Met de tijdsplanning zat het ook wel goed, die 20:00 voor avondeten moest wel lukken dus besloten de laatste paar kilometer wat meer te wandelen. Uiteindelijk iets van 14 uur onderweg geweest en voor het donker weer binnen.

Dag 3 Epe-Ravenstein, woensdag 8 april, 112km

Deze nacht gelukkig wel iets geslapen. Uiteindelijk wordt je toch wel moe zou je zo denken. Na voor een tweede keer m’n voeten verzorgd te hebben omdat er toch een blaar op m’n grote teen links was gekomen ben ik weer vertrokken voor de 3^e dag. Die linkerteen was eigenlijk het enige waar ik tot dan toe last van had gehad. Oke, ook wel wat stijve pootjes in de ochtend maar eenmaal op weg loop je dat er dan toch weer uit. Dat blijft wel fascinerend vind ik. Dat je na een paar uur rust weer verder gaat en de eerste minuten het echt zo voelt alsof je never nooit weer een 100km plus kunt hardlopen en op de een of andere manier wil het dan toch.

Vanuit Epe meteen de hei weer op naar Gortel, en door naar het Kroondomein. Eigenlijk zag ik het meeste op tegen dit stuk. Tijdens het Ultrapad (Wezep-Amersfoort) een paar jaar geleden heb ik hier het ene na het andere wilde zwijn met jonkies gezien. Doodeng vond ik dat vooral omdat ik ook toen helemaal alleen was. Dus ik hield m’n hart vast dat ik niet weer zo’n ervaring zou hebben. Je snapt dus ook hoe groot mijn blijdschap was dat het aantal wilde zwijnen dit keer tot 2 beperkt is gebleven.

Voor vandaag stond de eerste stop gepland bij de supermarkt in Hoenderloo. Ietsje later vertrokken ook omdat je niet voor 0900 het Nationaal park de Hoge Veluwe in mag. Dit eerste stuk was iets van 40km dus ook weer vetrokken met genoeg eten en drinken. Het voordeel van doordeweeks lopen is toch ook wel dat het zo heerlijk rustig is overal. Schitterend weer en bijna niemand te bekennen.

Op de Hoge Veluwe is het zand echt enorm mul. De route loopt door eindeloze zandpaden dus regelmatig even de schoenen legen. Na het NP Hoge Veluwe komt het op en af lopen van de stuwwal bij Doorwerth. Eindelijk wat hoogtemeters, want die zitten er niet heel veel in deze route (iets van 1000hm). Na de stuwwal komt er dan een mentaal zwaar stuk. Bij oversteken van de A50 brug bij Heteren is er eindeloos vlak rivierenlandschap. Strak asfalt, hete zon, wind in de rug. Weinig afwisseling dus verstand op nul en koptelefoon op hard is het doorbikkelen tot Winssen voor een koude cola. Aardig wat bruggetjes over de snelwegen vol met auto’s en je wederom realiserend hoe lekker het is dat je even niet meedoet aan het normale leven. Na Winssen is het nog iets van 24km tot de stop die avond in Ravenstein. Wederom met een deadline want de snackbar en de supermarkt zou daar om 20:00 dichtgaan. Gelukkig haal ik die net en na iets van 14uur en 10 minuten kom ik aan in Ravenstein. De laatste stop en morgen op naar de finish.

Dag 4 Ravenstein-Goirle, donderdag 9 april, 108km

Slapen was wederom niet zo’n succes maar even rust is toch altijd goed. Als ik de trap afloop naar buiten voelen de benen nou niet echt alsof ze vandaag nog even uren gaan meewerken. Is ook niet zo heel gek na iets van 360km al op de teller. Dan maar even rustig aan de wandel en er na verloop van tijd een dribbeltje ingooien. Het vooruitzicht om vanavond in de trein naar huis te zitten helpt, nog 1 keer een uurtje of 14 in de hyperfocus om dit project gefikst te krijgen en niet weer zo’n Pieterpad waar ik 3 pogingen nodig had. Op wat vermoeide benen en een lekker ingetapete grote teen heb ik eigenlijk ook helemaal nergens last van. En de planning die ik had gemaakt klopt ook gewoon nog 100%.

De route van vandaag duikt al snel de natuurgebieden in en is niet meer zoals gistermiddag over eindeloos asfalt in de uiterwaarden. De Maashorst bij Uden en de Bedafse Bergen. Ik had er nog nooit van gehoord maar het is er prachtig. De eerste stop had ik gepland in Veghel maar hier blijkt die supermarkt toch bijna 800m van de route te liggen (x2=1600m) en ik besluit dat ik het te ver vind en doorloop met drinken op rantsoen tot Schijndel, een dikke 15km verderop. Het is vanmorgen toch wat bewolkt en  nog niet zo vreselijk warm. Net voor Schijndel gaat de route door het Wijboschbroek en moet ik soms een alternatief paadje nemen omdat er enorm veel gekapt is en paden er gewoon niet meer zijn. Gelukkig lopen hier parallel aan elkaar enorm veel (geiten)paadjes. Als ik bij Schijndel aankom zie ik in een weiland de opbouw voor Paaspop, een enorm festivalterrein zo te zien. Een bewoner die in z’n tuin bezig is grapt nog naar me dat ik er wel erg vroeg bij ben dit jaar.

Na Schijndel is er dan nog 1 plek waar ik kan bijvullen voordat ik aan het laatste deel van 46km tot de finish ga beginnen. Volgens mijn uitzoekwerk kom ik hier niet meer langs een supermarkt, dorpje, tankstation of cafe. Dus in Liempde sla ik nog even goed in, ook omdat het inmiddels behoorlijk warm en zonnig is geworden. Nog iets van 6 uur lopen reken ik uit, over het algemeen lukt een tempo van rond de 8km/hr nog steeds door afwisselend hardlopen en wandelen. Kort na vertrek uit Liempde merk ik echter dat m’n racevest veel te vol zit en te zwaar aanvoelt. Dus ik besluit toch maar het een en ander eruit te gooien bij een prullenbak die ik tegenkom. Zoveel eet ik meestal toch niet meer op het einde en een 0,5 liter water meteen naar binnen gooien helpt ook het gewicht te verlagen. Via natuurgebieden waar ik nog nooit was geweest zoals de Kampina, de Oisterwijkse bossen en vennen, het Galgeven kom ik bij het laatste stuk door Gorp en de Leij. Nog 1x door een lang stuk mul zand, nog 1x door de bossen en dan kom ik aan bij een hele lange gravelweg die richting het eindpunt gaat bij de rotonde van de Natuurpoort De Roovertsche Leij. 85 uur en 43 minuten geleden vertrok ik uit Delfzijl en nu na 472km sta ik superblij en best wel moe helemaal alleen bij de rotonde op het einde. De prachtige ronde rode zon gaat bijna onder en ik plof neer op het bankje dat daar staat. Wat een fantastisch gevoel om dit geweldig mooie pad nagenoeg exact aan de planning te hebben volbracht. Eigenlijk ging er weinig mis, bizar bij zo’n onderneming als dit.

Wat is Nederland toch mooi! Dat had ik ook al na het Pieterpad, zo’n klein landje en toch zulke grote verschillen in natuur die op hun eigen manier prachtig zijn. En voor nu lekker nagenieten, goed herstellen en zorgen dat ik straks nog beter voorbereid aan de start van de Spine sta.

Irene Kinnegim