In november 2002 had ik ( Henk Sipers) besloten de Marathon des Sables te
lopen en al zoekende op internet vond ik veel, heel veel over deze
wedstrijd. Ik zocht contact met oud-deelnemers en ik vernam dat bijna
iedereen gesponsord werd door fabrikanten van loop- en outdoorproducten en
dat er veel publiciteit was omtrent deze wedstrijd. Ik besloot te gaan lopen
en tevens om gebruik te maken van de publiciteit om geld op te halen voor
een goed doel : Artsen zonder Grenzen. Ik wilde deze publiciteit pas laat
inzetten maar door de Grotten marathon kwam alles in een stroomversnelling
alhoewel ik al in november 2003 mijn eerste marathon met rugzak liep, met 8
kilo ongeveer. Een journalist had me zien lopen en via via kwam hij aan mijn
telefoonnummer. Na veel publiciteit kwam dus mijn geplande marathon op de
loopband in een druk winkelcentum in Maastricht. De Brusselse Poort, voor de
deuren van sportzaak Do-It. Alles was perfect geregeld daar als ik ergens
voor ga, ik er alles voor geef en dankzij de eigenaar van sportshop Do-It,
Dré Maas, konden we gebruik maken van een grootbeeld t.v. met video, een
d.v.d. en een proffesionele geluidsinstallatie met draadloze microfoon.
Zaterdagmorgen waren we al vroeg aanwezig om de loopband op te zetten en
alles voor te bereiden. TV-Limburg zou komen filmen maar zij kwamen niet!!!!
Maakt ook niets uit want publiciteit achteraf levert niets op voor Artsen
zonder Grenzen. Na de start om 12.00 uur begon de loopbandmarathon maar al
snel merkte ik dat er iets niet klopte. De band liep sneller dan verwacht en
het was niet de snelheid die ik gewend was want ik trainde al enkele weken
bij Topfit in Maastricht op de loopband. Collega-lopers zeiden ook dat het
veel en veel te snel ging. Ik ging finaal kapot en na tempering van de
snelheid op mijn gevoelssnelheid 11 km per uur en een fles cola en een
Powerbar-Gel, kwam ik na 1 u 45 eindelijk in mijn tempo. Eerst dacht ik nog
dat het te kort na de 6-uur van Stein was maar zoiets had ik vaker gedaan.
De 2 dagen na Stein was ik niet lekker geweest en zag toen erg op tegen de
loopbandmarathon maar op woensdag was ik weer 100 %. Mijn langzaamste
marathon met rugzak was 4 u 22 en daar wandelde ik heel veel. Mijn snelste
was in Genk (B) 3 u 42 min met daarvoor een 50 km in 4 u 22 min in Schinnen
op een zwaar en glad parcour. Er kwamen veel mensen kijken en de reacties
waren geweldig. Er werden continue videobeelden vertoond van eerdere
afleveringen van de Marathon des Sables hetgeen veel kijkers trok. Wat me
opviel tijdens het lopen was dat er erg veel Marokaanse mannen en vrouwen
kwamen kijken. Dit werd natuurlijk veroorzaakt door de video-beelden maar
misschien nog wel meer door de muziek die ik gekozen had voor dit festijn,
Oosters, mysterieus en met veel Marokaanse tinten. Een vriendin zei dat ze
soms koude rillingen kreeg van de combinatie, videobeelden-muziek en mij op
de loopband in volle tenue. Veel vrienden en kennissen kwamen en mijn
familie etc. Het geeft je steun, zeker de eerste 1 1/2 uur toen het zo
slecht ging. Er kwamen ook enkele Ultra-lopers kijken, zoals Ghislain Dops,
Jos Vrancken en Han Frenken. De vrouw van Edwin Lenaerts was s ‘morgens al
bij sportshop Do-It geweest en had een bijdrage afgegeven voor Artsen zonder
Grenzen daar Edwin lichamelijk problemen heeft ( zie www.lopergeluk.tk ). We
hebben de laatste tijd veel gemaild daar we ongeveer in het zelfde bootje
zitten genaamd Afrika-woestijn. Ik moet tevens bedanken, Dré Maas en de
medewerkers van sportshop Do-It, Joop Vandebroek, Serve Pinxt, mijn
schoonvader Jean Franssen ( 81 jaar ) en natuurlijk mijn vrouw Lucienne
die al maanden niets anders hoort dan de Marathon des Sables).
Uiteindelijk finishde ik in een tijd van 4 u en 5 min. De laatste 10 minuten
was het helemaal vol gelopen rondom mij op de loopband en de laatste 10
seconden werden samen met het publiek afgeteld. Ik liep hierna nog effe uit
en toen werd ik door velen gefeliciteerd en kreeg vele bloemen. Het leek wel
of ik gewonnen had, ik was trouwens eerste maar tevens ook laatste. Ik had
in het begin niet gedacht dat ik het zou halen maar de tweede helft was
mijn beste. Mijn vrouw had schuimwijn en bier mee genomen en na afloop werd
er geproost met mijn schoonvader, Miriam, Jean, Annie, Han, Ghislain, Serve,
Joop, Lucienne en mijzelf. Een hele belevenis en ik was na afloop blijer dan
na de meeste marathons. Het had me meer moeite gekost dan ik verwacht had.
Op een loopband moet je steeds ontzettend opletten en zeker op deze want hij
was vrij smal en korter dan bij Topfit. Tweemaal ben ik bijna van de band
gevlogen door onoplettendheid maar gelukkig ging het goed.
Het bedrag dat opgehaald is voor Artsen zonder Grenzen is niet bekend.
Men kan mij nog steeds geestelijk steunen met een gift voor Artsen zonder
Grenzen op giro 388.029
Meer info en eventueel foto ’s http://www.zandmarathon.tk of
http://www,ultrasport.tk
Volgende week de 44 km in Maasdam, de week erna de Treechloop in Maastricht
over 12 km, alles met bepakking en dan de laatste 2 weken afbouwen en dan
…………
de groeten Henk Sipers uit Maastricht