{u}{b}Rotterdam marathon 2004{eu}{eb}
Ieder jaar verbaas ik me weer over de enorme aandacht in de media die de marathon van Rotterdam krijgt. Uitgebreide verslagen in de kranten (AD en Rotterdams Dagblad), live het wedstrijdverslag op tv en voor inwoners van Rotterdam en omstreken ‘s avonds het marathonuurtje op TV Rijnmond. Ook op het internet is de aandacht overweldigend: ik vond een site met meer dan 4000 foto’s dus dat was wel even zoeken maandag op mijn werk. Op 1 dag in het jaar is de Maasstad van de hardlopers. Eindelijk gerechtigheid! Overvleugel dat voetbal maar eens een keer, nu is het eens tijd voor echte sporters.
Natuurlijk is al die aandacht uit verhouding, er zijn atletiekevenementen in Nederland die veel meer publiciteit verdienen, denk alleen maar aan het WK 24 uursloop vorig jaar in Uden. Toch vind ik het allemaal prachtig en probeer geen letter of beeld te missen.
Ook dit jaar zal ik het rondje door Zuid en Noord weer gaan maken en op de zaterdag vóór de marathon begint, zoals alle voorgaande jaren, de marathonsfeer al aardig te komen in de stad. Omdat ik als pacer gevraagd ben door Runner’s World voor de 4:30 groep hoef ik mijn startnummer niet af te halen op de marathonexpo maar het is altijd leuk om daar even een kijkje te nemen, bekenden te ontmoeten en op koopjesjacht te gaan.
In tegenstelling tot veel clubgenoten bij Energie ben ik dit jaar totaal niet gespannen voor de Grote Dag op 04-04-04. Velen leggen zichzelf toch een bepaalde druk op door een streeftijd te willen lopen. Ik zie het meer als een Long (very) Slow Distance training voor doelen later dit jaar, mijn streeftijd liep ik 3 weken eerder al in Diever dus die druk is eraf.
Zondagochtend om 7 uur ziet het weer er niet bepaald vriendelijk uit. De regen stroomt met bakken uit de hemel en het waait keihard. Volgens de weerprofeten zou het echter in de loop van de ochtend opknappen en alleen een straffe wind overblijven. Dat klopt, om 11:00 uur komt er zelfs een beetje zon door en het grootste gedeelte van de marathon blijft die ook schijnen.
In het Holland Casino treffen alle pacers en deelnemers die zich hebben ingeschreven bij de pacerteams elkaar en Gerry, mijn medehaas en ik maken kennis met de lopers en loopsters die bijna zonder uitzondering behoorlijk zenuwachtig zijn voor de grote dag. Een aardig aantal debuteert vandaag op de marathon dus dat maakt het allemaal extra spannend. We proberen ze wat moed in te spreken en lopen rond kwart voor 11 richting Coolsingel waar we best wel achteraan staan maar dat maakt met onze eindtijd niet zoveel uit. Lee Towers brult ons toe dat we nooit alleen zullen lopen en dat heeft hij goed gezien vandaag want als we een minuut of 10 later de Erasmusbrug voor ons zien opdoemen ontvouwt zich dat schitterende schouwspel van een deinende massa van duizenden lopers die ons voorgaan. In deze euforie merkt nog niemand dat die brug best wel pittig omhoog gaat, iedereen zit nog vol adrenaline vlak na de start en dat is dus wel zo prettig want 20 kilometer later zullen de meesten de Erasmusbrug wel degelijk voelen. We kunnen al heel snel het goede tempo lopen wat neerkomt op zo’n 6 minuut 20 per kilometer. Ondanks het (voor mij) lage tempo is het best wel opletten om geconcentreerd te blijven lopen. Gelukkig heeft Gerry een goed tijdsschema bij zich en we checken iedere kilometer of we nog goed zitten. Dit is mijn 12e keer in Rotterdam en deze marathon beleef ik toch wel heel anders want ik kan nu eens een keertje goed om me heen kijken en genieten van de hele entourage. Op punten waar veel publiek staat probeer ik de mensen een beetje op te zwepen om al die kanjers achter ons een applaus te geven en dat lukt meestal vrij aardig. Voor ik het doorheb zitten we alweer op de helft en mogen we de Erasmusbrug weer op en af. Nog steeds schat ik de groep op een stuk of 50, het gaat dus erg goed. Wel is het opvallend dat er de eerste 10 kilometer nog heel wat afgepraat wordt onderling maar naarmate we verder komen ze allemaal wat stiller worden. Op eentje na dan, dat is Dick(y) van Es, onze veelloper uit Den Haag die het geweldig vindt dat hij Gerry en mij zo’n eind kan bijhouden op een marathon.
Na een kilometer of 20 valt het ook steeds meer op dat we als groep andere lopers langzaam maar zeker gaan inhalen. Doordat we een behoorlijk peleton hebben wordt de een na de ander opgeslokt, ik zeg tegen Gerry dat we net een soort levende versie van PacMan zijn.
Ons tempo staat nog steeds als een huis, we lopen zeer strak op schema naar de vierenhalf uur toe.
Het zwaarste stuk in Rotterdam vind ik zelf de Hoofdweg, als je naar het 35 kilometer punt moet. Daar eenmaal aangekomen begint het aftellen en loop je bijna in een rechte lijn richting Coolsingel. We vertellen de lopers in onze groep dat het project marathon er bijna op zit, nu kan het niet meer stuk. Nog een paar kilometer doorbijten en dan wacht het mooie moment van kippenvel op de Coolsingel. Het valt ons op dat we tot het einde toe een behoorlijk grote groep overhouden, wel zo leuk want zo heb je tenminste het idee dat je het ergens voor doet en de mensen net dat beetje extra steun kan geven om de marathon uit te lopen. We houden 30 seconden over op een 4 ½ uur tijd en vlak over de finish is iedereen toch wel blij dat het erop zit. Grote vermoeidheid vermengd met grote vreugde, een mooie combinatie is dat altijd.
Tijdens de marathon besprak ik met Gerry wat nou mooier is, een natuurmarathon zoals Diever of zo’n massaal evenement als Rotterdam. We kwamen tot de conclusie dat het allebei zijn charmes heeft en als je het een beetje afwisselt kun je aan beide een hoop plezier beleven.
Ik vond het in ieder geval een fantastische dag en heb Rotterdam eens op een heel andere manier beleefd.
Jan v/d Erve
05-04-04
http://www.ultralopen.cjb.net