Kort verslag van een ’trainingsweekend’ in Duitsland, 24 en 25 april 2004
Maar alvorens tot het bovenstaande onderwerp te komen wil ik eerst nog iets
‘bijzonders’ melden, wat mij op Koninginnedag is overkomen. Koninginnedag
is dé dag bij uitstek voor het organiseren van ballonnen-wedstrijden. Op
vele plaatsen in het land laten kinderen ballonnen op met een kaartje
eraan. Het grootste deel van die kaartjes wordt natuurlijk nooit gevonden.
Tijdens een kort loopje op Koninginnedag vond ik echter binnen 5 minuten 2
kaartjes van 2 verschillende ballonnen-wedstrijden: eerst het gele kaartje
van de 4-jarige Stan uit Gendt en vervolgens het oranje kaartje van de
5-jarige Laura uit Bennekom. Ik geef direct toe, dat het de loop van de
wereldgeschiedenis waarschijnlijk wel niet zal veranderen, maar ik denk,
dat ik toch wel mag stellen, dat mij iets bijzonders is overkomen. Probeer
trouwens nu nog maar eens te beweren, dat hardlopers alleen maar als een
stelletje blinde paarden door hun omgeving lopen…
Maar goed, terug naar de titel. Trainen in eigen omgeving lag het meest
voor de hand, deelname aan één of aan beide Fifties van Ton Smeets was een
optie, maar het werd uiteindelijk deelname aan 2 lopen in Duitsland.
Oorzaak van dit alles was Willem Mütze, de iniator van diverse
uitspattingen op hardloopgebied. Menig hardloper kan hier inmiddels over
meepraten.
Vrijdag maakten we gezamenlijk de toch wel lange reis naar Wernigerode,
alwaar de volgende dag de 25e Harzquerung (en tevens het 4e Duits
kampioenschap ultra-terreinloop) plaats zou vinden: een terreinloop van 51
km (met zo’n 1300 meter klimmen) van Wernigerode naar Nordhausen. Aan de
kop werd er flink doorgelopen, maar Willem en ik namen de tijd. Willem
maakte een enorm aantal digitale foto’s en zelf deed ik ook rustig aan. Na
de derde verzorgingspost besloot ik toch maar ietsjes harder te gaan lopen,
hetgeen me tientallen plaatsen deed opschuiven in het klassement. Ik droeg
een nagenoeg nieuw paar trail-schoenen, geen overdadige luxe op dit
parcours. De Harzquerung is een goed georganiseerde, niet al te
grootschalige ultra-terreinloop. Een must voor de liefhebber van dit soort
lopen.
Resultaten:
169. Bram van der Bijl 5.22.38 (M: 40)
264. Willem Mütze 6.10.16 (M45:45)
289 finishers
Na te zijn teruggebracht van Nordhausen naar Wernigerode begaven wij ons
snel richting Weilburg. Na de nodige omzwervingen belandden wij in een
hotelletje zo’n 10 km van Weilburg, alwaar de volgende dag de 2de
Weiltalweg-Landschaftsmarathon plaats zou vinden: een loop over de
klassieke marathon-afstand (met zo’n 270 meter klimmen) door het Weiltal
van Schmitten naar Weilburg. ’s Morgens werden we eerst van Weilburg naar
Schmitten gebracht. Na de start liepen we van dorp naar dorp waarbij in
grote lijnen een oud spoorwegtracé werd gevolgd. Ieder dorp had een
verzorgingspost en in ieder dorp werden de deelnemers hartstochtelijk
toegejuicht. Hoewel er netto meer wordt gedaald dan geklommen, leent deze
marathon zich niet erg om een pr te verbeteren. Willem en ik waren de
zaterdag zonder kleerscheuren doorgekomen en besloten op zondag dezelfde
aanpak te volgen als de voorgaande dag. Tot ongeveer de helft kon ik een
redelijk tempo vasthouden. Daarna zakte het iets in. Het naar beneden lopen
begon me steeds zwaarder te vallen. De laatste 3 km (iedere km was
gemarkeerd) gooide ik er nog een versnellinkje tegenaan. Niet erg zinvol,
maar het zal de aard van het beestje wel zijn. De
Weiltalweg-Landschaftsmarathon is een goed georganiseerde marathon in een
leuke omgeving.
Resultaten:
659. Bram van der Bijl 4.19.20,3 (M35: 116)
810. Willem Mütze 4.54.57,2 (M45: 135)
868 finishers
Beide lopen vergelijken is hetzelfde als appels met peren vergelijken.
Beide evenementen zijn de moeite waard voor Nederlandse lopers (maar de
Harzquerung is mijn persoonlijke favoriet). Een snelle blik over de
uitslagenlijsten leert, dat we nu nog de enige deelnemers uit Nederland
waren. Volgend jaar is dat hopelijk anders. 2 dagen ontspannen lopen (ik
heb op zaterdag nauwelijks en op zondag zelfs helemaal niet op mijn horloge
gekeken) tijdens 2 goed georganiseerde evenementen in een mooie omgeving
met aangenaam loopweer: wat wil de hardlopende mens nog meer (Misschien
topless bediening bij de verzorgingsposten?)?
Voor foto’s, uitslagen en uitgebreidere verslagen verwijs ik graag naar:
http://www.harzquerung.de
http://www.weiltalweg.de
en naar de site van Willem Mütze:
http://www.funrunner.loopt.nl
Bram van der Bijl
anvdbijl@xs4all.nl