Hallo, misschien iets voor Ultraned, misschien met Foto???
Ondanks dat ik (Henk Sipers) de 100 km van Torhout pas een week geleden gelopen had, deed ik toch mee aan de Foulée Verte. Dit is een drie-daagse wedstrijd/trial die begint op vrijdagavond 19.30 uur met een 25 km race, zaterdag 50 km en zondag 25 km met iets meer dan 2000 hoogtemeters. Als “bijkomstigheid” moest je al je spullen en eten zelf dragen tijdens de wedstrijd net als in de Marathon des Sables. Dit was dan ook waarom ik mee deed en tevens om de organisatie te testen. Iron Organisation organiseert nml. ook de Trial du Pays Dogon in Mali, een 5-daagse door de Sahel-woestijn in Mali, West-Afrika, geheel selfsupporting net als de Marathon des Sables. http://www.ironorganisation.centerall.com/index.php
Alain, ook Iron genoemd, is een van de mensen van de Coureurs Celestes, die elk jaar de 100 km-trials door de Ardennen organiseren.
Vrijdagavond meldde ik me aan met Jos Vrancken en Jörg Haffner ( een Duitser die ik had leren kennen in Marokko tijdens de MdS). Het inschrijfgeld voor dit gehele gebeuren was Euro 15,00 !!!!!!! Meteen na de start liep ik meteen bij de eerste 5 waaronder Edwin Lenaerts. Het feit dat ik bij Edwin liep had me eigenlijk al moeten waarschuwen maar de adrenaline was er, dus …… Na enkele kilometers gingen we het bos in en een hert schrok toen we langs liepen. Bij de eerste stijging voelde ik meteen mijn heup en knieën en wist dat ik te hard was vertrokken. Ik schakelde iets terug en toen ging het. Het was niet koud maar het parcour was toch zwaar geworden door de regen van de afgelopen dagen. Zoals ik gewend was in de zware trials, ging het soms behoorlijk bergop en bergaf. Dit werd nog eens verzwaard door de rugzak. Ik had in totaal toch weer tegen de 9 kilo met meer kleding, daar het s ‘nachts koud kan worden in de Ardennen en voldoende eten daar ik niet weer te weinig eten wou meenemen. We moesten door modder, over stenen en steeds weer bergop en bergaf. Er was één verzorgingspost. We liepen veel van de ene wei naar de andere wie. Hier staan dan vaak van die draaipoortjes maar als je een rugzak om hebt, gaat dat niet dus… over de grond onder de prikkeldraad door met je rugzak. Eenmaal ging ik er over maar dat bezorgde me toch 2 flinke krassen op mijn benen. Na 2 u 55 minuten finishde ik samen met Jörg op plaats 9. Het laatste half uur hadden we met onze hoofdlamp op moeten lopen daar het donker was en zeker in het bos. Er waren 25 mensen vertrokken. In het kamp stonden de tenten al op en we moesten met 4 personen in zo ’n tent slapen. Het kampvuur brandde. Edwin was al binnen, hij liep 2 u 31 min op een gedeelde 2-de plaats. Ik probeerde mijn kleding droog te krijgen aan het kampvuur maar het was koud en laat, dus na een portie pudding van Adventure Food met veel kcaloriën, ging ik slapen. Nog niet iedereen was gefinished maar ik was moe. Het was toch zwaarder dan ik gedacht had. Jos Vrancken liep 4 u 26 min.
Ik sliep redelijk ondanks de koude en rond 07.00 uur stond ik op om te eten en koffie te maken. Ik was weer fit en om 09.00 u was de start. ik bleef bij Jörg en startte een stuk rustiger. In het begin moesten we weer door de modder en dan weer door een wei etc etc bergop, bergaf, steil omhoog, steil bergaf. Ik was kapot en mijn spieren begonnen zich te verzetten. Ik transpireerde ontzettend en probeerde steeds bergop te wandelen en boven aangekomen weer te rennen maar het werd steeds moeilijker. Er waren 2 waterposten, op 11 km en 34 km. Tevens had de organisatie nog op 2 plekken enkele jerrycans met water neergezet daar het toch warm was. Ik kreeg last van krampen en tijdens het drinken kreeg ik kramp in een van mijn halsspieren. Ik moest me voort slepen. Het was toch te veel wat ik deed, dacht ik maar ik kon toch niet voor zo iets naar Marokko gaan en dan hier kort bij huis niet mee doen!!!!!!
Bij km 34 kwam ik weer bij Jörg, hij had het ook zwaar. Ik nam even pauze en vertrok na 10 minuten. Opeens zag ik een loper rechts bergop lopen. Ik probeerde hem in te halen. Bleek toen dat het 2 wandelaars waren. Ik zag geen pijlen meer en moest terug bergaf en ik voelde me weer enigzins beter. Zo liep ik terug totdat ik weer pijlen zag. Ik had ze niet gezien daar ik de andere mensen was gevolgd. Godverd…….. Mijn motivatie liep weer terug en ik kreeg last van duizelingen. Ik moest tot 2 maal toe op de grond gaan liggen. Ik moest door. Het lag niet aan het eten, misschien toch te veel zout verloren want mijn blauwe broek was weer helemaal witgekleurd. Vlak voor de finish liep ik nog eenmaal fout, maar ook weer zelfs schuld. Ik arriveerde in het bivak na 7 u 39 min en was 9-de. Edwin begroette mij en hij zag er al weer fris uit. Hij liep 5 u 39 min en was tweede. Hij zei ook dat deze wedstrijd eigenlijk te vroeg na de 100 van Torhout was, maar hij begreep waarom ik meedeed. Jörg liep 6 u 43 min en was ook moe. Ik kreeg aan de finish van de organisatie een pilsje aangeboden maar dit weigerde ik eerst en na een half uurtje dronk ik er toch maar een. Nu was het een kwestie van herstellen en goed eten, Nasi met Sateh van Adventure Food met weer veel kcaloriën en het smaakt alsof het rechtstreeks van de Chinees komt. Ik had mijn linker- en rechter flank helemaal open. Ik plakte er brede tape op want het brandde ontzettend. Dit was van de rugzak daar ik de zijtasjes nu gevuld had met spullen en geen buiktasje droeg. Jos finishde in 8 u 32 min en hij zag er redelijk fit uit. Later op de avond hoorden we dat er 8 uitvallers waren. Ik vond dit niet vreemd want het was loodzwaar. Nederland voetbalde tegen Zweden en ik had een radiootje bij me maar ik besloot toch maar om 21.00 uur te gaan slapen. Nou Nederland, doe het maar zelf, ik heb genoeg gedaan.
Zondagmorgen werden we gewekt door kerkklokken in de buurt en ik stond op voor mijn ontbijt. Vandaag de laatste etappe, een “korte”. We vertrokken met de overgebleven lopers. Enkele lopers die gisteren gestopt waren liepen toch mee maar buiten competitie. Het ging weer veel bergop en -af. Één verzorgingspost en iets meer over de asfalt. De krampen waren weg. Ik had gisteren flink wat bouillon gedronkenen en had meer bouillon bij me daar ik tijdens de marathon des sables daar zoveel zin in had en nu ook. Dit is ook een teken van zouttekort. Jörg had me van te voren nog gevraagd of we zouttabletten moesten meenemen, ik antwoordde dat we niet naar de woestijn gingen …… Het is steeds een adembenemend uitzicht als je boven op een bergtop staat en over alles heen kijkt. Ik heb vele foto ’s gemaakt. Ik finishde uiteindelijk in 3 u 12 min na veel gewandeld te hebben. Weer een 9-de plek, totaal ook 9-de in 13 u 46 min. Aan de finish kreeg ik een pilsje en een etensbon voor een gratis portie spaghetti. Jörg was vandaag 7-de in 2 u 55 min totaal 12 u 34 min ook een 7-de in het totaal klassement en Edwin 2 u 28 min, totaal 10 u 40 min en 2-de in het totaal klassement. Jos Vrancken finishde in 3 u 43 min en totaal 16 u 42 min, goed voor een 13-de plek. Tijdens de prijsuitreiking moest iedereen naar voren komen en kregen we nog een mooie grote foto van ieder apart, die tijdens de wedstrijd gemaakt was met een uitslagenlijst.
Na afloop werden er nog enkele pilsjes gedronken en vertelden we nog wat, Jörg, Jos Vrancken, Edwin Lennaets en ik.
Nu ga ik enkele dagen rust nemen en dan zien we wel weer. Het was een mooi maar heel zwaar weekend.
De organisatie was goed dus ik ga mee naar Mali voor de Trial du pays Dogon 160 km in 5 dagen, selfsupporting).
Henk Sipers
http://members.home.nl/ultrasport/index.htm