Afgelopen zondag, 29 augustus, vond in het Sauerland de internationale 60 km
supermarathon plaats. Het was een internationale omdat ik als enige
buitenlander startte, wat een eer! Een “boertje” uit de Achterhoek en ze
maken deze tegelijkertijd internationaal. De start was in het plaatsje Vohl
(de punten op de letter “o” kan ik trouwens niet vinden op mijn
toetsenbord).
Na vorige week een 5 km in 20’30” voltooid te hebben in een wedstrijd, ging
ik met veel zelfvertrouwen naar het Sauerland. Een planning van 6 uur was de
bedoeling. Vorig jaar had ik hier ook gelopen en wat ik me nog kon
herinneren dat de eerste 8 km en de laatste paar km vrij pittig waren.
Daarnaast liep het parcours compleet langs de Edersee, een idylisch,
romantisch meer. Veel bootjes, haventjes en campings kwamen we onderweg
tegen. Daarnaast waren er nog stukken bospaden in de wedstrijd verwerkt
waardoor het een compleet feest was deel te nemen. Het zonnetje vergezelde
ons ook nog. Wat wil je nog meer!
Na een overnachting in de sporthal, was ik al een uur voor de start gereed.
Ik had weer een keer wedstrijdspanning. Een goed teken. De laatste wedstrijd
was Monschau en dat leek al wel een hele tijd geleden.
Ik ging dus weg op 6 minuten per kilometer maar de hele wedstrijd ging veel
te hard. De eerste 5 km ging in 26’38” en dan te bedenken dat hier al een
redelijke stijging in zit. De 30 km passeerde ik in 2 uur en 45 minuten en
een vrachtje secondes. Nou 6 uur moet toch te doen zijn. Aangezien vorig
jaar de eindtijd 6 uur en 27 minuten betrof zat een p.r’tje er wel in. De
verversing was onderweg op zijn Duits geregeld, super. Alles was voorradig
tot aan maltbier toe. Na 50 km haal ik een loper in waarmee ik een tijdje
oploop. Ik denk ga ‘m is recht in zijn gezicht aankijken wat hij totaal niet
waardeerde. Hij maakte er vanaf dat moment een wedstrijd van. Hopelijk is ie
niet geschrokken van mijn gezicht, zie ik er zo verschrikkelijk uit? of zal
ie gezien hebben dat ik ein Kasekopf ben? Bij de laatste verversingsposten
liep ie door om maar te voorkomen dat ik hem in zou halen. Nou ja of dat
belangrijk is.
Na 5 uur 44 minuten en 41 secondes finishte ik ruim 42 minuten sneller dan
vorig jaar. Hoe bedoel je het een beetje aanscherpen van m’n p.r. op dit
parcours? Ik heb me nog afgevraagd hoe ik tot deze, voor mij, snelle tijd
ben gekomen. Het heeft 3 redenen. De eerste is serieus de training weer
opgepakt, meer rust tussen wedstrijden (wat trouwens wel moeite kost) en een
combinatie van teleurstelling, woede en frustratie in me welke me aanzetten
tot sneller lopen.
Bij de finish dachten de Duitsers dat mijn achternaam Henk en mijn voornaam
Harenberg was. Toe maar, maak er maar wat van. Terugrijdend naar huis was ik
donders benieuwd wat Luc Krotwaar er van zou maken, groot was mijn deceptie
dat ie niet kon starten tijdens de Olympische Spelen, wat een afknapper.
Leef je naar toe en de kwalificatie heeft ‘m ook menig zweetdruppel gekost.
Sporten is hard, bikkelhard maar mijn eigen tevredenheid leed er desondanks
niet onder. Sorry Luc.
Henk Harenberg