BOSCROSSMARATHON DIEVER, NAT, KOUD, GLIBBERIG EN ZWAAR
Je weet het natuurlijk van te voren als je een boscross gaat lopen. Dan blijf je niet schoon, dan is het niet vlak, laat staan verhard en dan weet je ook dat als het regent het parcours glad zal zijn. En dat klopte allemaal in Diever. Bovendien had men daarboven ook nog gezorgd voor een flinke portie hagel en voor de spanning wat onweer. Ziehier de ingrediënten voor een zware cross.
Na inschrijven en omkleden kwam ik tot mijn verrassing Lex de Boer weer tegen. Hoewel hij zelf nog ietsje twijfelt, is hij kennelijk weer helemaal hersteld. Terwijl we naar de start lopen begint het stiekem heel zachtjes te regenen. Na de start ging dat echter over in echte regen. De boscrossmarathon in Diever bestaat uit vier rondjes van iets meer dan tien kilometer.Van vorig jaar kon ik me nog herinneren dat ik het een zwaar parcours vond. En, aan mijn herinnering mankeert nog niets, zo zal blijken, het is echt een zwaar parcours.
De eerste 10 km gingen lekker vlot in net iets meer dan 52 minuten. Er waren drie verzorgingsposten lang het parcours met sportdrank, water en sportdrank. Heel lekekr met die kou was dat ook de sportdrank en het water iets verwarmd waren.
Door de regen werd het lopen op de bospaden een ongelofelijke glibberpartij. Zo af en toe zag ik lopers onderuit gaan. Zelf kon ik me in sommige bochten ook maar met moeite staande houden. Halverwege die eerste ronde werd ik door een jonge vent ingehaald die mij vroeg of ik al meer marathons had gelopen. Op mijn bevestiging antwoordde hij: “dat dacht ik wel, ik vond u al zo professioneel lopen”. Kijk, dat soort jongens, daar heb je wat aan, die mogen wat mij betreft vaker meedoen. Hij vertelde verder dat hij in Rotterdam zijn debuut hoopte te maken op de marathon en dat hij vandaag, als training 32 km zou lopen. Vooral lange langzame duurlopen doen, raadde ik hem aan. Dat zou hij doen en langzaam liepen ze bij mij vandaan.
De volgende 10 km ging een paar seconden sneller dan de eerste. De klimmetjes gingen nog voortreffelijk en de afdalingen subliem, gewoon volle bak naar beneden.
Dan de derde ronde. Onweer, hagel en koude regen was ons deel. Halverwege werd het door de onweerswolken zo donker dat het wel vier uur later leek dan de half twee die op de klok stond. En het werd echt koud. En daar heb ik goed de pest aan. Mijn handen waren verstijfd en nu begonnen ook mijn voeten nog koud te worden. Dat verergerde nog door de vele plassen en het opspattende water. Op dat moment vond ik het bepaald niet leuk meer. Voor mij zag ik twee schimmen. Eén ervan was de jonge vent met zijn complimenten. Toen ik hem inhaalde spoorde ik hem aan te volgen. Voor hem was het nog maar twee kilometer. Hij kon het echter niet meer opbrengen. Gelukkig werd het voor het einde van die ronde weer droog, net op tijd om het weer leuk te gaan vinden en aan de laatste ronde te beginnen. Maar mijn koude voeten maakten het allemaal niet makkelijker. Het contact met de ondergrond was verworden tot het contact tussen een ijsklomp en een zandbak. Het klimmen was daardoor moeilijk, maar vooral de afdalingen waren met die koude voeten een ramp. Kortom het tempo was eruit. Maar, na een dik half uur kon ik de laatste van de venijnige ellendige klimmetjes achter me laten. Daarna volgt dan nog een redelijk vlak stuk door het bos en dan nog de tot modderpoel omgetoverde zandweg. Het einde kwam in zicht. De klok geeft 3:46:18 aan als ik over de finish kom. Bijna zes minuten sneller als vorig jaar. Met mijn 18de plaats van 77 deelnemers ben ik dik tevreden. Na de finish maakte Frans Gordijn nog een paar flitsende foto’s die duidelijkheid maken hoe er is afgezien tijdens deze boscrossmarathon (http://www.toptext.nl/album/boscross2004/).
3:52:15
THEO DE JONG
BUREAU-VIRIDIS.NL