DE NACHT VAN VLAANDEREN
16-06-2000
Al weken was ik me aan het opladen voor deze wedstrijd. Dit zou de wedstrijd kunnen/moeten worden van de revanche… Vorig jaar was mijn seizoen niet zo schitterend geweest door een aantal op elkaar volgende blessures met als gevolg dat ik hier en daar al wat afgeschreven werd.
Ook het EK in Belvès hield voor mij een zekere bittere smaak na, niet zozeer dat ik daar ‘slechts’ als derde Belg over de meet was gepasseerd, wel veeleer de overtuiging dat ik door de intensieve voorbereidingen voor de organisatie van de 60km van Gistel (daags nadien) zoveel rust en ontspanning had ontbeert waardoor ik een bijna zekere top-5 en wie weet zelfs podiumplaats had gemist…
Twee weken voor De Nacht had ik een méér dan geslaagde trainingstest afgelegd… 57km waarvan 50km aan wedstrijdtempo… ik voelde mijn benen nauwelijks, werkelijk, ik vloog toen over het asfalt. Nauwelijks 3u10’ had ik toen nodig voor wat achteraf toch maar 49.5km bleek te zijn. Toen had ik gerust nog 20km dit tempo kunnen volhouden…dat beloofde dus ook al ha ik op het einde van die training wat last van een weerbarstige hamstring. Deze kleine blessure week niet onmiddellijk en de volgende 17 dagen moest ik me heel wat kalmer houden op training, maar dat kon alleen maar een ideale tappering-off zijn.
Zelf schatte ik mijn mogelijkheden voor De Nacht vrij hoog in : voortgaande op mijn conditiepeil mocht ik terecht dromen van een (forse) verbetering van mijn PR en daaraan gekoppeld zeker een podiumplaats. Deze laatste verwachtingen kregen toch echter een deuk toen ik vernam dat de nr’s 1 en 3 van het Ek in Belvès, nl. Ganiev en Kharitonov ook aan de start kwamen, samen met de tot nu toe nog onbekende Braziliaan De Oliveira die volgens sommige bronnen dit jaar al een 6u24’ zou gelopen hebben moesten die normaliter het podium vervolmaken. Met daarnaast nog kleppers als Magier (6u24’), Masarygin (6u20’) en Vanderlinden (6u28’) aan de start beloofde het zeker meer dan hard te worden. Ook de aanwezigheid van enkele Russen die de top-5 liepen op het Russisch Kampioenschap, Kouros (jawel !), Stronski, Navitski (7de EK) en de Belgen Hostens (6u55’) Goethals (7u03’ en eerste Belg op het EK) en Bourdon (bijna 87km in 6u van La Louvière) zorgden verder voor een vrij sterk deelnemersveld.
Nog voor de start gaven Vanderlinden (mentaal wat down na zware schouderblessure) en Navitski (out na een zwaar ongeval met de bus op weg naar de NVV : zware been- en armbreuken en erg gewond in het aangezicht !).
Net zoals alle andere jaren werd ook deze 21ste editie van De Nacht van Vlaanderen om 20u02 op gang geschoten, dit nog altijd met het oog op het jaar 2002 wanneer het WK 100km in Torhout zal plaats vinden. Deze editie was dan ook onmiddellijk de eerste serieuze test voor dit WK. De omloop werd drastisch veranderd : 3 grote lussen van 27.5km met een extra aanvangs- en een eindstrook waarbij de lopers zoveel als mogelijk langs goede brede verlichte wegen werden gestuurd en waarbij zoveel als mogelijk alle verkeer werd geweerd. Ook de fietsers zouden niet meer kunnen meerijden. Zeker dit laatste: reeds jaren een ‘feestelijke’ traditie in de NVV zou wel eens voor problemen kunnen zorgen.
Terzelfdertijd werd ook het BK marathon gelopen en een 10km met een vrij sterke bezetting.
Van bij de start probeerde ik mijn tempo goed te controleren, jammer genoeg stonden alleen maar de 5km borden precies aangeduid, de andere kilometerborden waren te onregelmatig geplaatst om er zich te kunnen op richten. De eerste 5km liepen we al iets te traag : 19’58”, ik had moeten passeren in 19’30”. Yvan Hostens liep bij me, Magier zowat 50m voor ons uit terwijl Ganiev, Kharitonov, Massarygin, De Oliveira, Akmetshin (Rus), Kouros, Bourdon en enkele anderen al heel wat verder vooruit liepen. Na 8km sloten we aan bij een groepje marathonlopers waarbij een haas zorgde voor het tempo voor Katia Merlin die bij haar marathondebuut rond de 2u40’ wou uitkomen maar volgens mij daarvoor wel iets te traag liep.
De 10km passeerden we in 39’30”, ofwel + 19’32”, dit was al beter het tempo dat ik wou lopen. De groep lopers rondom ons werd echter alsmaar groter en ik maande aan te voelen dat het tempo na een eerste lange beklimming niet voldoende werd opgetrokken. Het verwonderde me daarnaast ook wel dat er wél fietsers werden toegelaten, ook Yvan Hostens had van bij aanvang zijn begeleider mee, ik daarentegen had mijn mannetjes uitgezet aan de bevoorradingsposten. Bij het ingaan van de eerste grote ronde (die de marathonlopers maar één maal gedeeltelijk moesten lopen) liepen we zeker al met zijn 15-en en minstens evenveel fietsers daar achteraan. Dat zorgde voor té veel nerveuze toestanden naar mijn gevoel. Ook ikzelf had een ‘haas’ mee in de wedstrijd, nl. Bertrand Verlinde die nog maar net 6de was geworden in Kluisbergen, hij hielp me bij de eerste verzorgingsposten om mijn drank te zoeken tussen de andere flesjes, dat was dan voorlopig ook een zorg minder. Ik had wel vlug een ‘opgeblazen’ gevoel in de maag, wat me niet onmiddellijk gerust stelde.
Wat ik echter al had vermoed wees de chrono ook ontnuchterend aan na 15km : 59’52” ofwel terug een 5km in 20’22”, onmiddellijk het sein voor mij om samen met mijn haas en twee anderen het tempo omhoog te jagen waardoor de groep snel verbrokkelde. Nauwelijks twee kilometer verder kreeg ik kampen met darmklachten, een naar gevoel in de onderbuik verplichtte me om een eerste sanitaire stop in te lassen, ruim 10” verloren maar ik voelde me dan ook terug wat beter. Na 3-400m was ik terug bij het groepje. Nu volgde een steile afdaling van zowat 2-300m, iets waarbij ik me altijd goed voel. Onmiddellijk neem ik samen met Bertrand terug wat voorsprong op het groepje Hostens-Merlin. De 20km passeren we in 1-18-57 (+19-05). Dit blijft zo tot kort voor Koekelare (2-3km verder) opnieuw krijg ik ongemakken in de onderbuik, ik besluit om ons terug te laten inlopen door Yvan & Co. want de afstand blijft alsmaar rond die 20-30m hangen. Kort hierna moet ik opnieuw uit de broek, het verontrust me enorm. Nu duurt het toch ruim 2 à 3km vooraleer ik terug bij het groepje van Yvan kan aansluiten. Ondertussen is Bertrand achter gebleven maar mijn schoonbroer heeft ergens een fiets kunnen bemachtigen en volg me nu ook van kortbij. Ik besluit van nu af aan op Cola over te schakelen ipv verder extran te drinken. Hopelijk gaan die maag en darmklachten passeren. De leiders Ganiev en Kharitonov lopen ondertussen al bijna 8’ voorop en ook De Oliveira en Massarygin hebben reeds en voorsprong van meer dan 4’.
25km 1-38-28 (+19’31”)
De volgende 5km, lichtjes wind op, heb ik het moeilijk om soepel te lopen. Ik heb absoluut niet de benen van twee weken terug…. waar zal dat eindigen ? Ik begin al te vrezen dat ik op die manier het einde niet zal halen, aan een podiumplaats of een Belgische titel durf ik zelfs niet onmiddellijk meer te denken. Alain Bourdon mot ondertussen zijn snelle start bekopen en wordt door ons bijgehaald. Ons groepje bestaat nog uit 5 lopers : Hostens op kop, in zijn spoor Katia Merlin dan ikzelf, een marathonloper die ik niet ken (maar wel al drie keer op mijn hielen heft gelopen)en Bourdon. Het verwonderd me dat Yvan zo graag voor ‘haas’ speelt voor Merlin, of probeert hij mij wat af te matten nadat hij wellicht ook gezien heeft dat ik me zeker niet 100% goed voel ? Net voorbij de 30km 1-58-05 (+19’37”) halen we twee Russen in. We lopen ondertussen op de 7de plaats.
Na de splitsing 100km-marathon volgt er voor ons een lange beklimming naar Aartrijke toe, Yvan versnelt terug een beetje, Bourdon moet afhaken en ikzelf moet op datzelfde ogenblik voor de derde maal de graskant gaan opzoeken. Mijn 4 extra immodiums zijn ondertussen al opgebruikt (naast de 6 die ik vóór de start nam !). Ik ben wel verbaast dat Yvan niet sneller op me uitloopt, integendeel in het lange stuk bergop kom ik traag terug en in Aartrijke Centrum lopen we terug met zijn tweeën, niet voor lang echter want blijkbaar heeft hij zich wat vergallopeerd, zonder te versnellen loop ik wat uit op hem en na de korte steile afdaling heb ik reeds een goede 50m. Op dat ogenblik haal ik Kouros en een andere Rus bij. Mijn maag is nog niet in orde en ik besluit eventjes te wachten met drinken. De slechte en de goede kilometers volgen elkaar nu op. Sommige stukken voel ik al terug heel wat beter terwijl andere stukken ik met terug wat minder voel.
De marathon loop ik ongeveer 3’30” trager dan gepland nl. 2u46’57”. Ganiev loopt nog altijd 8’ voorop, Kharitonov kort daarachter en Massarygin en De Oliveira lopen nog zowat 4’ voor op mij. Yvan loopt ongeveer 30” achter.
Beetje per beetje voel ik de buik en maagproblemen verdwijnen ook al moet ik af en toe nog wat kotsen nadat ik wat gedronken heb, maar zó erg is dat nu ook weer niet. Na zowat 45km worden alle fietsers uit de wedstrijd genomen, een pluim voor de organisatie die het klaarspeelde om deze moeilijke taak te volbrengen. Van nu af aan moest ik zelf mijn flesjes in de hand houden ipv ze regelmatig af te geven en terug te vragen, op training doe ik dat echter ook zodat dit voor mij nu niet direct een handicap vormde.
50km in 3u17’32”, nog altijd zowat 4’ trager dan gepland. Yvan volgt hier al op 1 minuut, maar ook Rik Goethals zit niet zo ver achter, hij passeert de 50km in 3u21’ en staat bekent als een sterke finisher.
Opnieuw het lange stuk zonder huizen, 3km lichtjes tegen de wind in. Een razende autobestuurder is met zijn wagen door een wegversperring gereden en vliegt ons tegen richting aan zéér hoge snelheid voorbij, het enige gevaarlijke punt dat ik vandaag wist op te merken, die staat alvast een fikse boete te wachten…
55km in 3u37’37” (+20’05”) mijn voorsprong op Yvan bedraagt al 1’45” maar belangrijker : mijn achterstand op 4 en 5 is minder dan 4’ geworden en op de leider blijft het 8’. Ik loop dus momenteel helemaal niet zó slecht !
Ook na 60km (3u58’13”) voel ik me nog in staat deze inspanning een eindje vast te houden. Nog 3’30” scheiden me van de twee lopers voor me, Yvan volgt op 2’30” daar denk ik dus voorlopig niet meer aan. Gewoon de volgende 15- 20km verder tempo lopen en dan nog eens proberen te ‘ontploffen’ in de laatste 20km.
Nu volgt voor de tweede maal de lange klim naar Aartrijke. Mijn linker schoen zit precies iets minder strak rond mijn voet en dat verveelt me, ik stop heel eventjes 2” en met mijn ‘glijdertjes’ trek ik die veter wat strakker aan. Niettegenstaande de lichte wind op en de 1km lange klim haal ik de 65km nog in 4u18’51” (+20’38”). Ook de leider, Ganiev, loopt blijkbaar nauwelijks sneller want de achterstand blijft onverminderd rond die 8’ schommelen. In mijn geboortedorp Ichtegem hoor ik echter dat mijn achterstand op de Massarygin en De Oliveira minder dan 2’ is geworden, dat is zowat 400-450m. Ik geloof er meer en meer in dat ik die twee nog zal pakken. 75km in 5-00-18”, een verbetering van mijn besttijd is wel niet meer haalbaar maar een mooie chrono zit er zeker nog in, zelfs een podiumplaats zie ik nog zitten.
In Koekelare hoor ik dat ik nog 1’10” achter loop en inderdaad op de lange brede weg nar Eernegem zie ik ze in de verte lopen. Nu of nooit denk ik ook al staat er terug wat lichte tegenwind (80km 5-21-31 = +21-12). De Braziliaan heeft zijn compaan echter moeten laten lopen. De achterstand wordt kleiner en kleiner. Net voor de 85km loop ik De Oliveira voorbij, Massarygin zit nog zowat 100m verder. Ganiev heeft hier al 9’ voorsprong en Kharitonov nog iets me dan 2’. De Braziliaan is echter een taaie klant en tegen de wind in probeert hij nog aan te klampen, ik kijk niet om en probeer nog wat sneller te gaan, hij moet enkele meters prijs geven, hij buigt maar hij kraakt niet. Ook Massarygin heeft ondertussen zijn betere benen terug gevonden Het wordt nu een keiharde strijd tussen ons drieën. Enerzijds probeer ik tot bij de Rus te geraken maar anderzijds krijg ik de ‘poulain’ van Vladimir Nunes niet echt los. De jonge Braziliaanse belofte geeft niet veel meer dan 50-60m prijs en blijft hangen, ik kom tot op 80-60-40-50-40-60m van Massarygin. In de laatste lange klim kom ik tot op 10m maar hij loopt terug uit tot 60-70m. Harder kan ik nog nauwelijks, de Braziliaan heeft ondertussen toch al zowat 150m moeten prijsgeven. Voorbij Aartrijke kom ik terug op 20m, 15m maar er is terug een stukje bergop en weer neemt hij 30-40m voorsprong. Net op het einde van de laatste ronde doe ik een uiterste kracht inspanning en loop ik tot bij hem. Door al dat geweld zijn we ondertussen wel al genaderd tot op 1’12” van Kharitonov die we kort voor ons uit zien lopen. Samen naar de 95km (6u26’01”). Dit is een stukje vals plat, Sacha (de bijnaam voor onze vriend Massarygin) probeert me er opnieuw af te lopen, ik bijt me echter in zijn spoor vast, dadelijk volgt er nog een langzame afdaling van zowat 300m en misschien kan ikzelf daar mijn slag slaan. Nog 4km, Kharitonov verzwakt niet zo eg, dat wordt toch nog moeilijk. Ons tempo blijft momenteel nog rond de 15/u schommelen, en op het einde van een 100km betekent dat wel wat ! Nu komt het stukje bergaf, Kharitonov is al achter een bocht uit het zicht, Massarygin versnelt wat, ik probeer te volgen maar plotseling gaat het licht uit… niks meer… geen kracht meer om aan te klampen…. Op geen tijd neemt hij 100-150m voorsprong. Ik heb het begrepen, het zal wellicht voor de derde maal een vierde plaats worden. Maar waar zit die Braziliaan ? Is die nog ver achter ?
Ik vraag het aan de mensen die staan te kijken of dat men niemand ziet afkomen, neen, de kust lijkt veilig, ik probeer mijn tempo nog zo hoog mogelijk te houden maar ik schat dat ik op het einde nauwelijks nog aan 13/u loop. Het volstaat echter om mijn plaats veilig te stellen.
Kort na mijn aankomst zie ik mijn grote vreugde ook nog Rik Goethals het marktplein opstormen om zijn eerste chrono onder de 7u te lukken. Met zijn schitterende 6u55’01” chrono wordt hij tevens 2de Belg.
Achteraf zit ik met gemengde gevoelens (gebeurt wel al vaker) :
Enerzijds hebben mijn maag en darmproblemen tijdens de eerste 35-40km mij een dermate tijdsverlies opgeleverd dat ik hierdoor misschien een tweede plaats heb mislopen, anderzijds heb ik tot op het laatste een duel op het scherp van de snee uitgevochten met één van een betere ultralopers ter wereld ook al moest ik uiteindelijk het onderspit delven, ik heb het hem toch behoorlijk lastig gemaakt en daarnaast moest ik tussen de 25ste en 85km slechts 1’ toegeven op Ganiev, toch niet voor niks Europees Kampioen. De Belgische titel (mijn vierde tot nu toe) is een welgekomen troostprijs en de uitslag schept misschien terug een beetje orde in Belgische ranglijst.
Top-15
1. Ganiev (RUS) 6u33’19”
2. Kharitonov (RUS) 6u45’12”
3. Massarigin (RUS) 6u46’24”
4. Vandendriesche (BEL) 6u48’24”
5. De Oliveira (BRA) 6u50’54”
6. Goethals (BEL) 6u55’01”
7. Hostens (BEL) 6u55’54”
8. Kazlou (BLR) 6u57’10”
9. Akhmetsin (RUS) 7u11’40”
10. Denisevich (RUS) 7u13’01”
11. Kouros (GRE) 7u21’17”
12. Magier (POL) 7u26’17”
13. Beckers (BEL) 7u31’06”
14. Ziouzine (RUS) 7u38’54”
15. Dierickx (BEL) 7u40’05”
1. Berces Edith (HUN) 7u52’16”
2. Kobryna (BLR) 9u27’21”
3. Van Butsele (BEL) 9u47’31”
4. Plumet (BEL) 9u55’58”
5. Cornette (BEL) 10u59’18”
UltraNed – Jan Vandendriessche