{i}Als het weer winter wordt
Zijn alle dagen kort
Het weer zit zeker niet mee
Lopen, dat kan nog wel
Maar soms niet al te snel
In bos, de weg op, aan zee
Tralalala{ei}
Met op de achtergrond deze swingende klanken van de karaoke CD met het Midwintermarathonlied en een kloppende, beblaarde linkervoet, heb ik vandaag wel even de tijd om verslag te doen van mijn tweede PR van dit jaar, namelijk de langste afstand gelopen met blaren (34 km). Niet dat ik hier blij mee ben, maar als je niet snel genoeg loopt moet je iets anders verzinnen om toch een PR bij te schrijven nietwaar?
{u}{b}Zaterdag 4-2-2006:{eu}{eb}
Vandaag loop ik voor het eerst de Midwintermarathon. Ik houd normaliter niet van dergelijke massale lopen, maar er is in Nederland in januari/februari maar weinig anders te doen op marathon gebied. Ik heb alleen maar positieve verhalen over deze loop gehoord en misschien valt de drukte wel mee, dus vooruit dan maar.
Nadat we in Apeldoorn zijn aangekomen worden we, na een kleine vertraging door filevorming, naar de parkeerplaatsen op het kazerneterrein gedirigeerd. Het is prima geregeld en van de drukte merk ik gelukkig nog niet zoveel. Even plassen, marathonhond Billy aaien (het arme beest zal vandaag vier wildroosters moeten trotseren), startnummer (+ unieke karaoke CD + een voor mij te groot t-shirt) halen, folders doorsnuffelen, plassen, naar de auto om de spulletjes weg te brengen en dan langzamerhand richting start lopen. Daar nog even plassen (oke ik geef het toe, ik ben een zeikerd) en dan het startvak in.
Een man wurmt zich langs mij door de mensenmassa en ik zet de achtervolging op hem in. Hij maakt mooi ruimte en zo komt het dat ik vrijwel vooraan kom te staan. Na het startschot duurt het dan ook maar enkele seconden en dan ben ik de chipmatten al gepasseerd. Het loopt hier naar beneden en omdat ik me niet prettig voel met zoveel mensen om me heen, ren ik zo hard ik kan, voordat de meute over me heen dendert.
Het parcours is heuvelachtig en prachtig gevarieerd, vele stukken herken ik van de hardloop4daagse, zoals de Asselse heide, het stuk over de Amersfoortseweg en het ‘achtbaanweggetje’ na 29 km. Na een km of acht begint echter mijn lijdensweg: de blaren, opgelopen in Genk drie weken geleden, protesteren. Ik dacht dat ze verdwenen waren maar ze komen dus vrolijk weer terug. Zal het dan toch aan mijn schoenen liggen? Dat moet haast wel, normaliter heb ik bijna nooit blaren. Ik probeer mijn sok recht te trekken, lukt niet. Na 11 km schoen uit, sok recht (zat recht) schoen aan, doorlopen. Helpt even maar niet voor lang. Na 14 km schoen uit, sok uit, doorprikken dan maar? Blaartje-lief is nog niet echt groot dus ik laat hem met rust. Sok aan, schoen aan, doorlopen. Ik probeer mezelf moed in te praten: kom op Lange, in Genk liep je een PR met blaren, dan kun je nu ook doorlopen. Na 20 km begin ik me af te vragen of ik misschien even langs de EHBO moet gaan, maar de gedachte aan het verhaal van Theo de Jong die in Klazienaveen ooit ‘ontvoerd’ werd door de EHBO, weerhoudt me ervan.
We lopen langs een huis met een prachtige half bevroren fontein, dat leidt de gedachten weer even af, evenals de twee zwijntjes die me eerder al gezellig toeknorden.
In de Apenheul haal ik Jos Akkermans in, het gaat niet bij hem,hij wandelt en verwacht dat ‘ie een lijdensweg gaat krijgen. Hier put ik weer moed uit, ben ik gelukkig niet de enige die moet lijden. Sorry Jos, maar toch bedankt.
Nog een oppepper krijg ik even later. Iemand (geen idee wie dat was) roept van de andere kant van de weg: ‘Hey, ultraloopster, jij mag lekker nog een rondje!’ Hier moet ik even over nadenken, is het vandaag MOGEN of MOETEN? Nee, het is mogen, ik mag me toch zeker gelukkig prijzen dat ik dit kan? Hoeveel mensen zouden dit niet heel graag willen maar kunnen het niet? Dus, onbekende meneer, je hebt me uit een dip gehaald zonder dat je het zelf wist waarschijnlijk. Bedankt!
De rest van de marathon gaat eigenlijk helemaal niet zo slecht want conditioneel is er geen probleem. De laatste kilometers lopen lekker naar beneden, ik haal nog heel wat mensen in en weet nog net binnen de 3 uur 50 te finishen. Vorig jaar had ik daar nog de grootste moeite mee, dus ik ben toch een tevreden mens.
Maar de volgende marathon loop ik wel op andere schoenen.
Nu nog de tekst van het marathonlied uit mijn hoofd leren zodat ik die lekker mee kan brullen.
{i}Midwintermarathon, door bossen en de hei van Apeldoorn
Midwintermarathon, unieke loop in Nederland
Midwintermarathon , rond Assel en Hoog Soeren
Duizenden mensen genieten daar weer elk jaar van
Die mensen wensen
Volgend jaar weer
Als het kan
Tralalalala{ei}
Jannet Lange
(jannet.lange provider hetnet punt nl)