Ondanks dat vorig jaar tijdens de Midwinter Marathon mijn loopspullen werden gestolen en ik met natte kleren naar Maastricht kon, koos ik toch weer voor Apeldoorn. Het parcours over de Veluwe en de lerende organisatie (militaire bewaking voor de kleedkamers) van de Midwinter Marathon zijn voldoende redenen om er het beste beentje 42,2km voor te zetten tijdens mijn eerste wedstrijd als OPA van kleinkind Sterre. Koning Winter is nog volop in het zuiden aanwezig als ik om 7:45uur richting noorden reis. Onderweg samen met 4 andere lopers hebben we genoeg stof om over te praten en door prognoses de zaak op scherp te zetten. Tijd en km’s vliegen voorbij en 3 uur later zijn we, dankzij driver John, op de place to be, de KW III kazerne. De temperatuur is hier iets boven nul en ik kies voor de korte mouwen met handschoenen. Samen met Math Roberts en Paul Koeimans zoek ik een plaats bij de al goed gevulde startopstelling.
Direct na de start is het even zoeken naar de juiste groep en Math sluit pas vrij laat bij me aan (5km in 19:20). We gaan via Hoogsoeren over de Asselse heide en lopen met de eerste dame van de Asselronde (10km in 38:15). Na het smalle fietspad (Rodeweg) door de bossen gaat het op de Amersfoortseweg omhoog naar het hoogste punt (15km in 58:28). Math, in training voor de 24 uur van Stein, moet een gat laten vallen ondanks dat de laatste 5km langzamer zijn dan het schema van 4 minuten per km dat we hebben afgesproken. Ga ik te hard van stapel, zal ik wachten?
De verschillen worden groter en ik ga langs de Echoput en Julianatoren verder met nog een loper van de marathon (20km in 1:17:43). De weg helt omlaag en het halve marathon punt passeren we na 1:21:46. Een mooie tijd ligt in her verschiet maar ik weet ook wat er nog gaat komen en dat mijn krachten afnemen. Het gaat nu omhoog over de Soerenseweg, mijn loopmaat begint zwaar te ademen en moet afhaken (25km in 1:37:28). Bij de ingang van Park Berg en Bos scheiden de marathonlopers van de Asseltronde-lopers.
Als ik door de finishstraat loop om aan de tweede ronde beginnen krijg ik van Limburgse supporters het meer dan opbeurende nieuws dat ik op een 5e plaats in de marathon loop, is dat even kicken! Nog 15km te gaan en niemand voor of achter me te zien, hou ik dit alleen vol? Het begint te miezeren en op het kronkelende smalle, op/afgaande, Lammertspad door de bossen krijg ik het koud, nu wordt het echt zwaar.
De snit is eruit en ik neem een blokje bouillon (4uur cup-a-soep). Smerig spul om puur in je mond te stoppen en bij de drankpost gooi ik er wat thee overheen (30km in 1:57:34). Op de rechte paden kan ik het tempo weer vast houden en ik zie in de verte een loper voor me (35km in 2:18:13). Het verval valt mee en met een richtpunt en dalende Amersfoortseweg gaat het tempo omhoog. Elke km wordt vanaf nu aangegeven en met een alles of niets offensief, enkele tussentijden van 3:33minuten per km, neem ik de 4e positie over. Dit is natuurlijk mooi maar de marathon is pas gelopen als ook de laatste piep heeft geklonken en ik mag nu niet verzwakken of zoiets akeligs als kramp krijgen (40km in 2:37:05).
De snelst 5km van vandaag. In het park Berg en Bos passeer ik de marathonlopers welke nog aan de tweede ronde van 15km moeten beginnen. Na de rode lap van nog 1km begin ik in een 4e plaats te geloven, hoewel ik het gevoel heb dat de eindstreep maar niet naderbij wil komen. De speaker trekt alle registers open als hij me herkent en met het applaus klinkt de laatste piep, van de championchip, me als muziek in de oren.
De eerste marathon, als 55+ opa, is na 2:45:16 uur “volle pataj” een feit.
De kleedkamer brengt dit jaar geen onaangename verrassingen en de masseur mijn oude/koude botten op temperatuur.
Op de terugreis richting Maastricht heeft ieder zijn eigen Marathon verhaal en mijn gedachten gaan nog vaak terug naar de indrukken die ik ook nu weer heb mogen ervaren.
Sportieve groeten van,
{b}Opa Jogger Jo Schoonbroodt{eb}
Meer Jogger Jo info: www.jogger.tk