Hoi vrienden,
Het doel was 6h40′ a 45′ te lopen wat zeker aangezien de trainingen in de benen zat.
Daarmee moest een top 5 a 7 plaats haalbaar zijn.
Na de start waren er 2 groepen. De groep met 2 Spanjaarden en de topfavoriet Ardamagni (Italië) Ik zat in de achtervolgende groep met alle andere favorieten (ong 9 man)
We liepen vrij snel, maar toch haalbaar.
10k = 39′
20k = 1h17′ (= 38′ op de 10)
30k= 1h56′ (= 39′ op de 10)
40k = 2h35′ ( = 39′ op de 10 en komt overeen met iets onder de 2h44′ op de marathon)
50k = 3h14’30” ( = 39’30” op de 10 en komt overeen met 6h29′ op de 100)
Ik was ondertussen de groep gelost omdat er daar steeds gedemarreerd werd het tempo te hoog lag.
Ik liep op een 13e plaats.
Het draaide vrij goed, alhoewel ik het moeilijk had om vocht op te nemen.
60k = 3h56′ ( = 41’30” op de 10 en nog steeds voor onder de 6h40′)
75k = 5h01 (= ongeveer voor 6h40′ op de 100) ik was ondertussen opgeschoven naar een 8e plaats en zoals het er dan uitzag zou ik Belgisch kampioen worden en eventueel nog een top 7 plaats kunnen lopen.
Toen begon het moeilijk te worden. Hamstrings begonnen tegen te werken en ik kreeg het onnoemelijk koud. Af en toe stopte ik even om te rekken, enkele meters wandelen en terug aanzetten.
op 80k = 5h24′
het werd moeilijker en moeilijker. pijn in die hamstring. Ik bibberde van de kou. Op 90 ben ik eruit gegaan. 10km voor het einde. ( Ik had me voorgenomen om te eindigen en zo nog de nationale titel binnen te halen. Al was het boven de 7 uur, maar zelfs dat lukte niet, al had ik er op dat moment mijn ziel voor verkocht)
Ze hebben me naar de sporthal gebracht waar ik, nadat ik professioneel mijn maag geledigd had, probeerde een douche te nemen (koud water) ik klappertande, mijn handen zagen wit van de kou.
Ik ben op een bank gaan zitten daar en ben prompt in slaap gevallen.
Uiteindelijk blijft het niet te geloven dat je 100km kan lopen (waarvan zeker 75km aan 15km/h, marathon sneller dan 15km/h iets waarvoor velen gans hun leven trainen om het niet te halen)
Wat is er gebeurd? Geen idee!
Je kan er theorieën aan koppelen, maar je zal het nooit weten.
Feit is dat je met de 20 beste van de wereld zit op dat moment, ervaren mannen die allemaal onder de 7 uur lopen. Je gaat mee, want het is op dat moment winnen of verliezen.
Je bent allemaal (buiten de eersten) hetzelfde waard. Je loopt op het scherp van de snee en wil er alles uithalen. Het is niet de afstand overbruggen, maar wel zo snel mogelijk die 100 lopen en een topplaats versieren. (ik had ook kunnen starten voor 7h15′ en gaan voor die nationale titel, lekker plezant aangekomen dan en geen last gehad). Het is in elke individuele sport zo. (zie naar de tour de France, waar de toppers soms ook afstappen, naar de olympische spelen marathon, waar de recordhouders soms onherroepelijk verloren gaan,…….)
In Torhout passeerde ik Ardamangni (voormalig Europees en wereldkampioen die kroop en later opgaf), ook Holovnosky de Ukrainer die samen met mij in 2003 vocht in Torhout, hij won en ik werd 3e, lag er nu uit na 60km.
Feit is dat ik het weer niet gehaald heb (zie Japan), dat dat een morele slag geeft en dat ik daar weer over moet (en veel criticasters lachen weer in hun vuistje, maar zoals steeds vecht ik wel terug) Je denkt wel even na over je toekomst als loper (zeker 100km loper), maar ik heb geen zin om weer naar de kortere afstanden over te schakelen.
Wat volgt er nog: 2 weken werken, dan vakantie. Waarschijnlijk opbouwen naar het WK in Korea op 8 oktober.
Maar eerst een welverdiende rust.
Alvast iedereen bedankt voor de steun
En ja, vergeet deze week niet te kijken naar duizend zonnen en garnalen, een heel toffe ploeg heeft me gans de nacht gevolgd. We hebben goed gelachen, zeker voor de wedstrijd (en groen na de wedstrijd)
Groetjes
Marc