Bij thuiskomst afgelopen vrijdag lag het nummer voor juli/augustus van Runner’s World bij mij in de bus. Snel voor het slapengaan het verhaal over Guus Smit nog even gelezen. Ik was geen vriend van Guus, hooguit een vage kennis (een paar telefoontjes, een paar e-mailtjes, een paar gesprekken vóór of na een loop), maar toch had de tragische geschiedenis op Réunion mij niet onberoerd gelaten. In veel (ultra)lopers schuilt uiteindelijk volgens mij wel een klein Guus Smitje. Ik ben daarop zeker geen uitzondering. Kortom, voldoende stof tot nadenken op weg naar Diemen.
Het is zaterdagochtend 1 juli 2006 en ik breek met de traditie van de 2 voorgaande jaren (regen en haast) (https://www.ultraned.org/n_item/f2296.php https://www.ultraned.org/V_item/f2951.php). Ik ben bijtijds vertrokken en de zon schijnt. In Amsterdam hangen posters voor een voorstelling op 9 juli 2006 van Peter en de Wolf. Muziek, die tijdens de crematie van Guus Smit werd gespeeld. Hoe toevallig! Ik ben op weg naar de derde editie van de Ultraloop rond Amsterdam. Guus zou vast ook wel eens een keertje hebben meegedaan. Het heeft helaas echter nooit zo mogen zijn. Mijn eigen deelname aan deze loop was overigens op voorhand ook niet 100% zeker. Niet volledig fit en met de Swiss Jura Marathon (http://www.swissjuramarathon.com) in het vooruitzicht had ik zo mijn twijfels. Toch maar gegaan.
Om 9.00 ging een klein gezelschap van start (waaronder een Duitser en een in Cambodja woonachtige Nederlander). Al snel liep ik alleen. Het zou voor mij een stille omgang worden, een fenomeen, waar Amsterdam een patent op schijnt te hebben (maar dan in een ietwat ander verband). Het was warm, ja, misschien zelfs wel heet. Toch leverde dat geen noemenswaardige problemen op. Ik nam ruim de tijd om rustig en voldoende te eten en te drinken. Bovendien stond er de nodige wind en was het parcours ten dele beschut. Hé, marsjes bij de eerste verzorgingspost. Alex Wijsman staat er bij. ‘Marsleider’ staat er op zijn badge. Hoe toepasselijk!
Het halen van de pont van 12.20 over het Noordzeekanaal wordt weer een ‘mission impossible’. Dan maar de volgende, ook goed. De veerbaas van het pontje over het Noord Hollands Kanaal had het wedstrijdverloop goed in de gaten gehouden en wist mij te melden, dat ik met een beetje inspanning nog wel derde zou kunnen worden. Hij bleek in theorie gelijk te hebben, maar de extra inspanning, die daarvoor nodig zou zijn geweest, liet ik achterwege. Het parcours was nagenoeg gelijk gebleven. De grootste wijziging was vlak voor het einde. De Nescio-brug, de langste voetgangersbrug van Nederland, was in het parcours opgenomen. Op weg naar IJburg viel mijn oog op een gebeurtenis, die zich onderaan de dijk afspeelde. Was dit een behendigheidsspel, waaraan de deelnemers geacht werden deel te nemen? Was dit een demonstratie van oude Amsterdamse ambachten en beroepen? Een man zat met zijn lat te poeren in een andere man zijn gat (ik rijm, ik rijm!!). Willem Mütze was natuurlijk weer in geen velden of wegen te bekennen om dit aandoenlijke tafereeltje digitaal vast te leggen. Spontaan kwam bij mij de twijfel op over de betekenis van SV de LAT (http://www.delat.nl). Was het nu Sport Vereniging de Lange Afstand Tippelaars of Sex Vereniging de Lul Anus Techniek? Wie het weet, mag het zeggen! (Ultra)lopen: je komt nog eens ergens en je ziet nog eens wat. Deelname in 2007 van harte aanbevolen!
Waarschijnlijk ten overvloede het volgende. De Franse organisatie Courir et Decouvrir (http://www.couriretdecouvrir.com) is van plan om in de zomer van 2007 (waarschijnlijk tussen 15 juli en 30 augustus) een etappe-loop te houden over de Via Alpina (http://www.via-alpina.com) tussen Triëst en Monaco. De 1800 km en 80000 meter hoogteverschil worden onderverdeeld in zo’n 40-45 etappes. Geïnteresseerden worden verzocht zich te melden bij de organisatie.
Bram van der Bijl
anvdbijl provider xs4all.nl