Het zijn er nogal twee die Suijkerbuijken. Waar ze vorig jaar genekt werden –en ik ook- door het slechte weer hadden ze nu dank zij hun nieuwe sponsor de weergoden omgekocht. Alhoewel ik vermoed dat deze Goden zich niet helemaal aan de gemaakte afspraken hadden gehouden of de broers misschien iets te weinig geld op tafel hadden gegooid om het perfecte weer te kopen. Een schrale oostenwind blies geregeld in het nadeel en deed de temperatuur steeds met een graad of vijf zakken als ie tegen zat.
Dat belette ons – 60 onverlaten- niet om tegen twaalven te vertrekken. Tja, en daar loop je dan wetende dat je zes uur lang moet ouwehoeren. Die twee eerste uren zijn nog te harden, maar daarna begint voor mij meestal de verveling, het aftellen naar uur zes!
Bang afwachten naar de eerste tekenen van pijn en vermoeidheid is de tweede stap en den “bloemmekee” is dan het moment dat je je afvraagt waarmee je bezig bent. Als je aan de mensheid vertelt dat je zes uur gelopen hebt krijg je meestal de vraag: “waar denk je dan heel de tijd aan?” Mijn repliek begint meestal met “seks…….”
Die eerste drie uren vielen nu nog mee. Samen met Ivan Hostes tegen vijftien per uur liggen lullen. Over koetjes en kalfjes, oude koeien uit de gracht halen. Over trainingsschema’s, af en toe over het schone “kontje” dat we passeren (van de dames weliswaar). Na drie uur kom je dan alleen te hangen. Alles is nog goed, je bedenkt je hoe mooi het leven is. Een uur later vervloek je datzelfde leven en vraag je jezelf af of je besodemieterd bent om aan zoiets als een zes uur te beginnen. Je weet wat je te wachten staat en toch begin je er telkens opnieuw aan, godverdommense STEENezel!
Erger wordt het nog als je langs het parcours de officieuze wereldrecordhouder van de honderd kilometer ziet wandelen. Jij ligt daar af te zien (voor de Deen Peedersen was het letterlijk liggen afzien, want volgens de bronnen is hij vier keer tegen de grond gegaan) om een schamele zesentachtig kilometer bijeen te kruipen terwijl je weet dat Jean –Paul (WR 6h03’ op de 100km) negenennegentig kilometer liep op zes uur.
Als je dan later op de uitreiking gelauwerd wordt schaam je je omdat je beseft dat deze prestatie op mondiaal vlak weinig betekenis heeft. (De Europese kampioen 100km van 2007 liep 6h23’. Reken maar eens uit wat hij op zes uur doorkwam)
Maar goed, toen ik ’s avonds huiswaarts reed maakte ik deze bedenking:
4 maart: 6 uur van Stein: 1e plaats 84km293m
11 maart: 30km van Tilburg: 1e plaats 1h47’ (=3’35”/km)
25 maart: 6 uur van Steenbergen: 1e plaats 86km429m
Laat de beste marathonloper van ons land dit maar eens nadoen.
Het maakte mijn avond weer goed!
Bedankt Jan en Peter
Bedankt Vincent
{i}Marc Papanikitas{ei}