Op de dijk tussen Culemborg en Beusichem, in een lekker zonnetje, knok ik me tegen de straffe oostenwind in. Het is zwaar, dat is het al lange tijd, maar ik ga, letterlijk en figuurlijk vooruit.
Vanonder mij pet zie ik een wandelaar aankomen, blijkt, dichterbij gekomen, een wandelaarster te zijn. Rood jack, rode flodderbroek en bruine bergschoenen. Wat moet ze toch op bergschoenen in dit, afgezien van de dijk, vlakke land?
Ik zie dat ze vaart mindert, naar mijn benen kijkt, naar mijn voeten kijkt. Dan, als ik vlakbij ben:”U loopt wel heel beheerst, dat zie ik”. Ze draait haar lichaam met me mee. Ze wil een praatje maken. “Dank u wel”, antwoord ik en loop door. Ik loop en kan niet praten.
U loopt wel heel beheerst. Heel beheerst. Hoe moet ik dat zien. Het klonk als een compliment. Heel beheerst. Zoiets van ingetogen, mooie, gelijkmatige passen, geen wild gezwaai met armen of benen, maar heel beheerst. Alles afgepast. Zou ze dat gezien hebben?
U loopt wel heel beheerst. Beheerst door wat. Door mijn gedachten op dat moment. Die waren niet zo diep. Een rood jack, een rode broek en bruine bergschoenen. Van die gedachten ga ik niet beheerst van lopen.
Maar toch heeft ze me goed gezien. En wat ze zag, gaf aanleiding voor die opmerking. U loopt wel heel beheerst. Je krijgt niet vaak opmerkingen over je loopstijl. Die is zo individueel, zo persoonsgebonden. Wat moet je daar over zeggen. Toch weet ik dat Ineke Scheffer vaak tegen me zei:”wat loop je weer mooi”. Zou die vrouw dat bedoeld hebben, maar dat misschien te vrijpostig gevonden hebben. Tegen een vreemde man van middelbare leeftijd zeggen: “Oh meneer, wat loopt u mooi”. Maar is ‘U loopt wel heel beheerst’ daar een waardige vervanger voor? Ik betwijfel dat. Beheerst en mooi. Een groot verschil.
Misschien liep ik vroeger mooi. Ineke Scheffer zei dat natuurlijk niet voor niets.
Nu loop ik niet mooi, maar wel heel beheerst. Beheerst? Beheerst door wat. Je kunt je beheersen, je inhouden. Maar dat is een vrijwillige daad. Je beheerst je als je geen zes gebakjes eet maar slechts één. Maar je kunt ook beheerst worden. Eigenlijk overheerst worden, gedwongen worden. Zo door iets beheerst worden dat je een ander gedrag gaat vertonen. Beheerst worden door angst en dus weglopen. Beheerst worden door een drang, door een slechte gedachte.
U loopt wel heel beheerst. Ze moest eens weten hoe graag ik onbeheerst zou willen lopen. Heel hard, onbeheerst hard. Wild met mij armen zwaaien. De dijk af roetsjen en er weer hard tegen op. Fluiten heen en weer over de weg schieten, als een gek achteruitlopen, rondjes draaien. Kortom onbeheerst gedrag. Maar nee, dat doe ik niet, ’ik loop heel beheerst’. Heel beheerst omdat ik niet anders meer kan. Dit is nu mijn manier, heel beheerst en heel langzaam. Harde wind en heuveltjes vermijden. En de dijk is al een forse heuvel.
U loopt wel heel beheerst. Ja mevrouw, inderdaad, maar ik kan niet anders. Heel beheerst en gestaag. Langzaam op mijn doel af. 15 september, de Oranjeglazenhuissluismarathon.
{i}Theo de Jong{ei}
Tdejong provider bureau-viridis.nl